1 พงศาวดาร 13
ละเลย หลงลืม ไม่สนใจ…..มานานแล้ว
บัดนี้ ราชาดาวิดทรงคิดถึงหีบพันธสัญญาของพระเจ้า ซึ่งเป็นหีบที่บรรจุศิลาจารึกพระบัญญัติสิบประการของพระเจ้าไว้ ตั้งแต่สมัยราชาซาอูล ไม่มีใครสนใจหีบพันธสัญญานี้ แล้วมันอยู่ที่ไหนกัน น่าจะเอากลับมาไว้ในเมืองหลวง
พระราชาทรงเรียกประชุมคนอิสราเอล…
“หากว่าท่านทั้งหลายเห็นด้วย และเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า เราก็จะส่งข่าวให้คนอิสราเอลทั้งใกล้ และไกล รวมถึงปุโรหิต และคนเลวี เพื่อจะได้เชิญหีบของพระเจ้าคืนมา”
“ดีเลยพะยะค่ะ พวกเราขอสนับสนุนความคิดนี้”
“ดี… ถึงเวลาที่เราจะทำสิ่งที่ถูกต้อง เราได้ละเลยหีบพันธสัญญาของพระเจ้ามานานเหลือเกิน” ราชาดาวิดตอบ
ปรากฏว่า หีบพันธสัญญานั้น อยู่ที่เมืองคีริยาท-เยอาริม ซึ่งอยู่ทางตะวันตกของกรุงเยรูซาเล็ม “ขอให้ท่านไปเชิญคนอิสราเอลจากแม่น้ำไนล์ในอียิปต์ ไปจนถึงเลโบฮามัท ทางเหนือสุดมาก ๆ มารวมตัวกันเพื่ออัญเชิญหีบของพระเจ้ามาจากคีรียาท-เยอาริม”
การอัญเชิญครั้งนี้ เป็นสิ่งสำคัญยิ่ง ดังนั้น คนทั้งหลายจึงมารวมตัวกันเพื่อฉลอง แสดงความยินดี…
เขาได้อัญเชิญหีบของพระเจ้ามาจากบ้านของอาบีนาดับ ขึ้นเกวียนเล่มใหม่ที่ไม่มีใครเคยใช้มาก่อน เวลานั้น เขาน่าจะใช้คานหามขึ้นเกวียน จึงไม่มีใครแตะต้องหีบนั้นเลย คนนำขบวนคือ อุสซาห์ และอาหิโยห์ ส่วนคนอื่น ๆ ต่างก็ร้องเพลง บรรเลงพิณเขาคู่ พิณใหญ่ รำมะนา และฉาบ ทุกคนพากันเต้นรำ ร้องเพลงอย่างชื่นชมยินดี
ลา ลา ลัน ลา ฮา เล ลูยา สรรเสริญ พระเจ้า ฮาเลลูยา
แต่… เมื่อมาถึงลานนวดข้าวแห่งหนึ่ง เจ้าวัวสะดุด
เสียหลัก “โอ้ย ระวัง!!” คนหนึ่งร้อง
ทำให้อุสซาห์หันไปเอามือรับหีบที่กำลังเอียง จะตกลงมาจากเกวียน
ขณะนั้นเอง พระพิโรธของพระเจ้าก็เกิดขึ้น ทรงประหารเขาทันที เพราะเขาได้จับหีบพันธสัญญาซึ่งต้องห้าม ไม่มีใครแตะต้องได้ ….
อุสซาห์ล้มลง สิ้นใจตายตรงนั้นเอง
“โอ… โอ… ดูซิว่า เกิดอะไรขึ้น…. ท่านอุสซาห์… โธ่!”
ราชาดาวิดเองก็ทรงตกใจมากที่เกิดเหตุเช่นนี้ และพระองค์ทรงไม่พอพระทัยที่พระเจ้าทรงประหารอุสซาห์
แต่ในพระทัยลึก ๆ ของราชาดาวิด ทรงรู้ว่า ต้องมีอะไรไม่ถูกต้องแน่นอน… มันคืออะไรหรือ?
ราชาดาวิดทรงรู้สึกเกรงกลัวพระเจ้าจับใจ “แล้วเราจะนำหีบของพระเจ้ากลับไปด้วยได้อย่างไรนะ?”
“เอาอย่างนี้ เราเอาหีบพันธสัญญานี้ไปฝากไว้ที่บ้านของท่านโอเบดเอโดมก่อนแล้วกัน “
ดังนั้น บ้านของท่านโอเบด-เอโดมจึงเป็นที่เก็บรักษาหีบพันธสัญญาไว้จนกว่าราชาดาวิดจะทรงหาทางออกได้
ตลอดเวลานั้น พระเจ้าได้ทรงอวยพรครอบครัว และ งานทุกอย่างของโอเบด-เอโดม