อิสยาห์ 44:15-20
แล้วไม้เหล่านั้นก็กลายมาเป็นเชื้อเพลิงสำหรับมนุษย์ เขาเอาบางส่วนมา จุดไฟให้ความอบอุ่น เอาไว้ปิ้ง อบขนมปัง บางส่วนก็เอาไปสร้างเป็นเทวรูปและกราบไหว้มัน เขาทำมันออกมาเป็นรูปเคารพและคุกเข่าต่อหน้ามัน
ครึ่งหนึ่งเขาเอามาจุดไฟให้อุ่น อีกครั้งเขาเอาไปย่างเนื้อ เป็นที่พออกพอใจของเขา ยิ่งกว่านั้นเขาผิงไฟ และกล่าวว่า “เออ.. ข้าอุ่นดี ข้าได้เห็นไฟแล้ว!”
ที่ยังเหลืออยู่อีก ก็เอามาออกแบบเป็นรูปเคารพของเขา ก้มกราบไหว้บูชามันและอธิษฐานต่อมัน “ขอโปรดช่วยข้าด้วย เพราะว่า ท่านเป็นพระของข้า”
เขาไม่รู้เลย หรือว่าเขาไม่สังเกต … เขาปิดตาตัวเอง เพื่อว่าจะได้ไม่ต้องเห็นความจริง เขาปิดใจของเขา เพื่อจะไม่ต้องเข้าใจอะไรเลย
ไม่มีใครพิจารณาดู หรือมีความรู้ความเข้าใจที่จะกล่าวว่า “ครึ่งหนึ่งข้าเผาไป และยังอบขนมปังจากถ่านไม้นั้น ข้าย่างเนื้อและกินเข้าไป และข้าจะทำให้ทั้งหมดที่เหลือเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจรึ? ข้าจะก้มกราบท่อนไม้หรือ?”
เขายังมีชีวิตอยู่ได้ด้วยความว่างเปล่า ใจของเขาลวงล่อให้เขาหลงไป ไม่อยู่ในโลกของความเป็นจริง เขาไม่สามารถมองไม้ที่มือของตัวเองและกล่าวว่า “นี่มันของโกหกไม่ใช่หรือ?”