เยเรมีย์ 2:29-37
พระเป็นเจ้าตรัสว่า “เจ้ามีอะไรไม่พอใจเรารึ? เจ้าทุกคนต่างต่อต้านเราอยู่แล้ว”
เราเสียเวลาตีสอนลูกหลานของเจ้า เพราะว่าพวกเขาไม่สนใจเลย
ดาบของเจ้าก็สังหารผู้กล่าวพระคำของเจ้าเอง เหมือนกับสิงโตที่ทำลาย
แทนที่จะฟังคนตักเตือน พวกเขากลับฆ่าคนเหล่านั้น!
เจ้ากลายเป็นคนรุ่นแบบไหนกัน จงฟังพระวจนะของพระเจ้าเถิด…
เราเป็นเหมือนถิ่นกันดารต่อคนอิสราเอล เป็นแผ่นดินแห่งความมืดแก่พวกเขาหรือ?
แล้วเหตุใด คนของเราจึงกล่าวว่า
‘ เราเป็นอิสระแล้ว เราจะไม่กลับมาหาพระองค์อีก’ ?
สาวพรหมจารีลืมเครื่องประดับของเธอได้หรือ?
หรือเจ้าสาวจะลืมเครื่องแต่งกายของเธอได้หรือ?
แต่คนของเรากลับลืมเรานานจนนับไม่ไหวแล้ว
เจ้ามีหนทางไปหาความรักของเจ้าอย่างน่าทึ่ง แถมยังสอนทางบาปของเจ้าให้หญิงชั่วอื่น ๆ อีก
ยิ่งกว่านั้น ที่ชายเสื้อของเจ้าก็เห็นรอยเลือดของคนยากจนที่ไร้ความผิด
เจ้าไม่ได้เห็นพวกเขาบุกรุกเข้ามาในบ้านสักนิด แต่แม้ว่าหลักฐานจะโจ่งแจ้งอย่างนี้
เจ้ายังกล่าวว่า ‘ข้าไม่ได้ทำผิดสักหน่อย พระพิโรธของพระเจ้าหันไปจากข้าแล้ว’
ดูเถิด เราจะพิพากษาเจ้า เพราะเจ้ากล่าวว่า ‘ข้าไม่ได้ทำบาป’
เท่าไรแล้วที่เจ้าไป ๆ มา ๆ เปลี่ยนวิธีการไปเรื่อย ๆ
เจ้าจะต้องละอายเพราะอียิปต์ เหมือนกับที่เจ้าต้องละอายเพราะอัสซีเรีย
เจ้าจะออกมาจากที่นั่นโดยเอามีบังหัวของเจ้าไว้
เพราะว่า พระเป็นเจ้าทรงปฏิเสธทุกคนที่เจ้าไว้วางใจ
และเจ้าจะไม่มีวันรุ่งเรืองขึ้นมาได้เพราะพวกเขา… จำไว้