เยเรมีย์ 6:8-15
ขอเตือนเจ้านะ เยรูซาเล็ม
มิฉะนั้น เราจะหันไปจากเจ้าด้วยความรู้สึกสะอิดสะเอียน
มิฉะนั้น เราจะทำให้เจ้ากลายเป็นเมืองร้าง หาคนอาศัยไม่ได่้
ดังนั้น พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า
“พวกเขาจะเก็บรวบรวมคนเมืองเยรูซาเล็มอย่างละเอียดเหมือนกับคนที่เก็บองุ่น
เหมือนกับที่คนเก็บองุ่นที่ย้อนกลับไปดูกิ่งก้านที่เก็บไปแล้วอีกครั้ง
แล้วเราจะพูดเตือนใครเพื่อเขาจะได้ฟังเล่า?
ดูเถิด หูของพวกเขาไม่ได้เข้าสุหนัต พวกเขาไม่ฟัง
ดูเถอะ เขากลับดูหมิ่นดูแคลนคำตรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า หาได้ชื่นชมกับพระดำรัสไม่
ดังนั้น ใจของข้าจึงเต็มด้วยพระพิโรธของพระเจ้า
ข้าเหน็ดเหนื่อยที่จะเก็บมันไว้ข้างใน
“จงเทมันออกมาเหนือเด็ก ๆ ตามถนน
เทลงบนคนหนุ่มที่เข้ามาชุมนุมกัน
ทั้งสามีและภรรยา จะถูกนำออกไปพร้อมกัน
คนชรา คนเฒ่าที่ใช้ชีวิตมาแสนนาน
บ้านของพวกเขาจะถูกยกให้คนอื่น
รวมทั้งที่นา และภรรยาของพวกเขาด้วย
เพราะเราจะยื่นมือออกมา ต่อต้านผู้ที่อาศัยในแผ่นดิน”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
จากคนที่เล็กน้อยสุด จนถึงคนที่ใหญ่โตที่สุด
ต่างมีใจโลภโมโทสัน ล้วนอยากได้แต่กำไร
ผู้กล่าวคำของพระเจ้า จนถึงเหล่าปุโรหิต
ต่างก็คดโกงทั้งสิ้น
พวกเขารักษาแผลของประชากรของเราแบบผักชีโรยหน้า
กล่าวว่า ‘สันติสุข สันติสุข’ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีสันติสุขสักนิด
พวกเขาละอายกันบ้างไหมกับการที่ทำสิ่งน่าเกลียดน่าชังเหล่านี้?
เปล่าเลย พวกเขาไม่มียางอายสักนิด
ไม่รู้จักเลยว่า หน้าแดงเพราะความอายเป็นอย่างไร
ดังนั้น พวกเขาจะลงลงไปพร้อม ๆ กับคนอื่นที่ล้มลง
ในเวลาที่เราลงโทษเขา เขาจะถูกเหวี่ยงออกไป