ดาเนียล 10:15-21
เมื่อเขาได้กล่าวคำเหล่านี้แล้ว
ข้าหันหน้ามองดิน และนิ่งเงียบเหมือนคนใบ้
และดูเถิด… มีคนหนึ่ง รูปลักษณ์เหมือนกับบุตรของมนุษย์ ได้มาแตะริมฝีปากของข้า
ดังนั้นข้าจึงเปิดปากและพูดออกมา
ข้ากล่าวแก่คนที่ยืนอยู่ต่อหน้าข้าว่า
“โอ.. ท่าน… ที่ข้ารู้สึกเจ็บปวดก็เพราะนิมิตนั้นเอง
และข้าก็ไม่มีกำลังเหลืออยู่เลย
ข้าซึ่งเป็นผู้รับใช้ของท่านจะพูดกับท่านได้อย่างไร?
เพราะในตัวของข้าไม่มีเรี่ยวแรง เกือบจะหายใจไม่ออก..”
แล้วคนที่มีรูปร่างเหมือนคนนั้น แตะตัวของข้า และทำให้ข้ามีกำลังขึ้น
และเขากล่าวว่า
“โอ ท่านผู้ที่ทรงรักมาก อย่ากลัวไปเลย ขอให้สันติสุขอยู่กับท่าน
จงเข้มแข็งและกล้าหาญเถิด ”
และขณะที่เขากล่าวกับข้า ข้าก็ได้รับแรงขึ้นมา จึงพูดว่า
“ขอเจ้านายของข้ากล่าวดถิด… เพราะท่านได้ทำให้ข้ามีกำลัง”
แล้วเขาจึงกล่าวว่า “ท่านรู้ไหมว่า เหตุใดเราจึงมาหาท่าน?
แต่ตอนนี้ ข้าต้องกลับไปสู่กับเจ้าแห่งเปอร์เซีย
และเมื่อข้าไป เจ้าแห่งกรีซจะมา
แต่เราจะบอกเจ้าถึง สิ่งที่เขียนไว้ในหนังสือแห่งความจริง
และไม่มีใครเลยที่สู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับข้า ยกเว้นเจ้านายของท่านคือ มิคาเอล”