เอสรา 9:8-12
แต่บัดนี้ ชั่วระยะหนึ่ง องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสำแดงความรักเมตตา
ทำให้เรามีคนที่เหลืออยู่ในแผ่นดิน และประทานที่ยึดมั่นคงภายในพระวิหายของพระองค์
เพื่อว่า พระเจ้าของเราจะทำให้เราตาสว่าง และประทานการรื้อฟื้นชีวิตในช่วงที่เราต้องเป็นทาส
เพราะว่า เราเป็นทาส
แต่พระเจ้าก็มิได้ทรงทิ้งให้เราตกอยู่เป็นทาสตลอดไป
แต่พระองค์ทรงยืนความรักมั่นคงของพระองค์มาเหนือเราต่อหน้าราชาแห่งเปอร์เซีย
เพื่อพระองค์จะทรงอนุญาตให้เกิดการรื้อฟื้นขึ้นมาเพื่อเราจะได้ตั้งพระวิหารของพระองค์ขึ้นมา
เพื่อซ่อมแซมส่วนที่ปรักหักพัง
และทรงปกป้องเราในยูดาห์และในเยรูซาเล็ม
และบัดนี้ พระเจ้าของเราทั้งหลาย
เราจะสามารถทูลอะไรต่อไปได้เล่า?
เพราะว่า เราได้ละทิ้งพระบัญญัติของพระองค์
พระบัญญัติที่พระองค์ได้ทรงบัญชาผ่านผู้กล่าวคำของพระองค์ว่า …
แผ่นดินที่เจ้าเข้าไปเพื่อยึดครองนั้น เป็นแผ่นดินที่เป็นมลทินเพราะผู้คนที่อาศัยในแผ่นดินนั้น
จากความน่าเกลียดน่าชังที่เขากระทำ แผ่นดินจึงเป็นมลทินจากแนวเขตหนึ่งไปที่แนวเขตหนึ่ง
ดังนั้น เจ้าอย่ามอบลูกสาวของเจ้าให้ลูกชายของพวกเขา
และอย่าเอาลูกสาวของพวกเขามาให้ลูกชายของเจ้า
อย่าไปแสวงหาสันติ หรือความมั่งคั่งของพวกเขา
เพื่อว่า เจ้าจะได้เข้มแข็งและกินของดีจากแผ่นดิน
และจะได้ส่งต่อเป็นมรดกของลูกหลานของเจ้าตลอดไป”