เยเรมีย์ 27:1-7

ต้นรัชกาลราชาเศเดคียาห์ โอรสราชาโยสิยาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ ..
มีพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเยเรมีย์   องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าว่า
“จงไปทำสายรัดและแอกให้ตัวเอง และสวมมันไว้ที่คอของเจ้า
จากนั้นก็สื่อสารไปยังราชาแห่งเอโดม   ราชาแห่งโมอับ
ราชาทั้งหลายที่เป็นโอรสของอัมโมนกษัตริย์แห่งเมืองไทระ  และราชาแห่งไซดอน
โดยส่งผ่านมือของทูตที่มาเข้าเฝ้าราชาเศเดคียาห์
ฝากคำเหล่านี้ไปยังเจ้านายของพวกเขา

“องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ..
เจ้าจงกล่าวคำต่อไปนี้ให้เจ้านายของพวกเจ้าฟังว่า
“เราเอง.. ผู้ได้สร้างโลก ทั้งมนุษย์และสัตว์ที่อยู่ในโลกด้วยอำนาจยิ่งใหญ่
ด้วยแขนที่ยื่นออกไป  เราจะให้แก่ใครก็แล้วแต่ที่เราเห็นชอบ
บัดนี้ เราจะมอบดินแดนเหล่านี้ทั้งสิ้นให้กับราชาเนบูคัดเนสซาร์
กษัตริย์แห่งบาบิโลนซึ่งเป็นผู้รับใช้ของเรา
และเราได้ให้สัตว์ป่าเพื่อปรนนิบัติเขาด้วย
ประชาชาติทั้งหลายจะรับใช้เขาและลูกชาย รวมไปถึงหลานของเขาด้วย
จนกว่าเวลากำหนดแห่งแผ่นดินของเขาจะมาถึง
แล้วต่อมาหลายประเทศและกษัตริย์ทั้งหลายจะทำให้เขาเป็นทาส”

เยเรมีย์ 26:16-24

ผู้ใหญ่บางคนในเมืองได้ลุกขึ้นพูดกับประชาชนที่ชุมนุมอยู่นั้นว่า
“ท่านมีคาห์แห่งโมเรเชท ได้ทำนายในสมัยราชาเฮเซคียาห์
กษัตริย์แห่งยูดาห์ และกล่าวแก่ประชาชนว่า… องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า

“ศิโยนจะถูกไถกลบเหมือนกับทุ่งนา
เยรูซาเล็มจะกลายเป็นกองซากปรักหักพัง
และเป็นกองภูเขาบ้านไม้ทับถมกันสูง”

เยรูซาเล็มเปลี่ยนไปเป็นป่า

แล้วราชาเฮเซคียาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ และคนยูดาห์ได้ประหารเขาหรือ?
ไม่ใช่เขาหรือที่เกรงกลับพระเจ้า
และได้ทูลอ้อนวอนพระองค์ จนพระองค์ทรงกลับพระทัยไม่นำความวิบัติมาถึงพวกเขา..?
แต่ตอนนี้ พวกเรากำลังจะนำหายนะยิ่งใหญ่มาสู่ตัวเราเอง”

ยังมีชายอีกคนที่กล่าวคำทำนายในพระนามของพระเจ้า
นั่นคือท่านอุรีอาห์บุตรชายเชไมอาห์ จากคิริยาทเยอาริม

เขาได้ทำนายต่อต้านเมืองนี้ และแผ่นดินนี้เหมือน ๆ กับท่านเยเรมีย์
และเมื่อราชาเยโฮยาคิมพร้อมกับนักรบ และข้าราชการได้ยินคำทำนายของท่าน
ราชาเยโฮยาคิมก็ต้องการประหารท่าน
เมื่ออุรียาห์รู้ข่าว  เขาก็หนีไปอียิปต์
เมื่อราชาเยโฮยาคิมส่งเอลนาธัน บุตรชายอัคโบร์และคนอื่น ๆ ไปกับเขา
ก็ได้นำอุริยาห์กลับมาส่งให้ราชาเยโฮยาคิม  พระราชาก็แทงเขาจนตาย และนำศพของเขาไปรวมไว้กับหมู่คนธรรมดา

แต่อาหิคัมบุตรของชาฟาน ได้ช่วยเยเรมีย์ไว้ไม่ให้ประชาชนสังหารเขา

เยเรมีย์ 26:10-15

เมื่อเหล่าข้าราชการของยูดาห์ได้ข่าว..
พวกเขาก็เดินทางมาจากราชวังถึงพระวิหารของพระเจ้าและนั่งตรงที่ประตูใหม่ของพระวิหาร…
จากนั้นเหล่าปุโรหิตและผู้ทำนายก็กล่าวต่อข้าราชการและประชาชนว่า
“คนนี้ควรได้รับโทษประหาร เพราะเขาได้ทำนายต่อต้านเมืองนี้อย่างที่พวกท่านได้ยินด้วยหูของท่านเอง”

แล้วเยเรมีย์จึงกล่าวแก่ข้าราชการและประชาชนว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งข้ามากล่าวคำต่อต้านวงศ์วานนี้ รวมทั้งเมืองนี้ ท่านก็ได้ยินหมดแล้ว
ดังนั้น  ท่านก็ควรจะแก้ไขทางและการกระทำของพวกท่าน
และเชื่อฟังคำแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของท่าน
และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเปลี่ยนพระทัยไม่ให้เกิดภัยพิบัติที่ข้าได้กล่าวแก่ท่าน..

แต่สำหรับข้าแล้ว
ข้าอยู่ในมือของพวกท่าน  ก็ให้ท่านทำสิ่งที่เห็นว่าดีและถูกต้องแล้วกัน
เพียงแต่ขอให้รู้ว่า  หากท่านประหารข้า
ก็เท่ากับท่านได้ให้เลือดของคนบริสุทธิ์ตกอยู่กับท่านและเมืองนี้
รวมถึงผู้อาศัยในเมืองนี้
เพราะความจริงก็คือ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งข้ามาเพื่อพูดกับท่านทุกอย่างที่พูดไปแล้ว

เยเรมีย์ 26:1-9
ต้นรัชกาลราชาเยโฮยาคิม โอรสของราชาโยสิยาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์
มีพระดำรัสมาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าดังนี้
“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงยืนขึ้นในลานแห่งพระวิหารของพระเจ้า
และกล่าวแก่เมืองทั้งหลายแห่งยูดาห์ที่ได้เข้ามานมัสการในพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ทุกคำที่เราได้บัญชาให้เจ้าพูดกับเขา และอย่าเก็บไว้สักคำเดียว
พวกเขาอาจจะฟัง และทุกคนหันกลับจากทางชั่วของตน
เพื่อว่า เราจะได้เปลี่ยนใจไม่นำวิบัติมาสู่พวกเขาเนื่องจากความบาปชั่วทั้งหลาย

เจ้าจะพูดกับพวกเขาว่า
‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ … หากเจ้ายังไม่ฟังเสียงของเรา
เพื่อที่จะดำเนินตามกฎเกณฑ์ที่เราวางไว้ต่อหน้าพวกเจ้า
หากเจ้าไม่ฟังเสียงของผู้รับใช้ที่เราส่งมากล่าวคำของเราอย่างเร่งด่วน
… เราจะทำให้วงศ์วานนี้เป็นเหมือนชิโลห์
และเราจะทำให้เมืองนี้เป็นที่สาปแช่งสำหรับทุกประเทศในโลก”
เหล่าปุโรหิต ผู้ทำนาย และคนทั้งหลายที่ได้ยินเยเรมีห์กล่าวคำข้างต้นในพระวิหารของพระเจ้า
… และเมื่อเยเรมีย์พูดสิ่งที่พระเจ้าทรงสั่งให้เขาพูดทั้งสิ้น
เหล่าปุโรหิต ผู้ทำนายและประชาชนก็จับเขาไว้ กล่าวว่า
“เจ้าจะต้องตาย! เหตุใดเจ้าจึงทำนายในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าว่า
วงศ์วานนี้จะเป็นเหมือนชิโลห์และเมืองนี้จะกลายเป็นเมืองร้างเปล่า
ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่?”
พวกเขาทุกคนล้อมเยเรมีย์เอาไว้ ในพระวิหารของพระเจ้า

เยเรมีย์ 25:30-38

“ดังนั้น  เจ้า…จะต้องกล่าวคำทำนายต่อต้านพวกเขาดังนี้ …

“องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเปล่งสุรเสียงสนั่นมาจากเบื้องบน
พระองค์ทรงเปล่งสุรเสียงของพระองค์จากที่ประทับอันบริสุทธิ์ของพระองค์
พระองค์จะทรงคำรามด้วยพลังยิ่งใหญ่ต่อสู้คนของพระองค์
และจะทรงตะโกนเหมือนกับคนที่กำลังย่ำองุ่น
ต่อต้านคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินโลก
ความโกลาหลจะส่งเสียงดังไปสู่ที่สุดปลายแผ่นดิน…
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมีคดีกับประชาชาติทั้งหลาย
พระองค์จะทรงพิพากษามนุษย์ทั้งปวง และจะทรงประหารคนชั่วร้ายด้วยดาบ  องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ”

“ดังนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า
ดูเถิด หายนะกำลังแพร่ออกไปจากชาติหนึ่งสู่อีกชาติหนึ่ง
และพายุใหญ่กำลังเกิดขึ้นจากที่ไกลสุดแห่งแผ่นดินโลก!

และคนที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประหารจะมีมากมายจากสุดปลายข้างหนึ่ง ไปยังสุดปลายอีกข้างหนึ่งของแผ่นดิน   ไม่มีใครร้องไห้คร่ำครวญเพื่อเขา ไม่มีใครรวบรวมศพของพวกเขา เพราะศพจะกลายเป็นเหมือนมูลสัตว์ที่กระจายอยู่บนพื้นดิน

จงร้องไห้คร่ำครวญเถอะเหล่าผู้เลี้ยงแกะ และร้องออกมา
กลิ้งเกลือกอยู่บนเถ้า เหล่าเจ้าของฝูงสัตว์
เพราะวันแห่งการสังหาร และการกระจัดกระจายมาถึงแล้ว
และเจ้าจะล้มลงเหมือนกับภาชนะที่เลือกแล้ว
ไม่มีที่ลี้ภัยเหลือให้เหล่าผู้เลี้ยงแกะ
ไม่มีทางหนีสำหรับเหล่าเจ้าของฝูงสัตว์
เสียงหนึ่ง… เสียงของเหล่าผู้เลี้ยง
และเสียงคร่ำครวญโหยไห้ของเหล่าเจ้าของฝูงสัตว์
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำลายทุ่งหญ้าของพวกเขา
เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพิโรธยิ่งนัก

เหมือนกับสิงโตหนุ่มที่ออกมาจากที่ซ่อน
เพราะแผ่นดินของเขากลายเป็นที่ร้างเปล่าประโยชน์
ด้วยดาบสังหารของผู้กดขี่ และด้วยพระพิโรธอันแรงกล้าของพระองค์

 จงช่วยกันแบกภาระของกันและกัน

การทำเช่นนี้  เท่ากับเธอทำตามกฎของพระคริสต์สำเร็จ

ถอดความจาก กาลาเทีย 6:2

ภาพอันงดงามนี้ เอามาจาก http://revth.wordpress.com

ดูซิ  ตัวเล็กก็จริง แต่สามารถขนของที่ต้องการไปถึงที่หมายได้

ถ้าตัวเล็กบอกว่า เราจะไม่ทำ

เพื่อนตัวใหญ่ก็จะลำบากมากขึ้น

อาจจะต้องลาก ถูลู่ถูกังไปเรื่อย ๆ

 ตัวเล็ก…ก็อย่าคิดว่าทำอะไรไม่ได้นะ

ตัวเล็ก  หรือตัวโต  ถ้าช่วยกัน  มันสำเร็จเสมอ

และความสำเร็จที่ยอดกว่านั้นคือ

เราทำตามกกฎแห่งความรักของพระเยซูคริสต์!

เยเรมีย์ 25:15-29

ถ้วยแห่งพระพิโรธของพระเจ้า
ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอลได้ตรัสกับข้าว่า
“จงรับเหล้าองุ่นแห่งพระพิโรธในถ้วยนี้ไป และให้ทุกประเทศที่เราส่งเจ้าไปนั้นดื่มมันเสีย
เมื่อดื่มแล้วพวกเขาจะเมา เดินโซเซ และคลุ้มคลั่งเพราะเราได้ส่งดาบสังหารมาท่ามกลางพวกเขา”

ดังนั้น ข้าจึงนำถ้วยมาจากพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และยื่นให้ทุกประเทศที่พระองค์ทรงส่งข้าไปนั้นดื่ม
นครเยรูซาเล็ม และเมืองต่าง ๆ ในยูดาห์  กษัตริย์ และข้าราชการ
เพื่อทำให้พวกเขาร้างเปล่าไร้ประโยชน์ กลายเป็นที่ดูหมิ่นสาปแช่งเหมือนกับทุกวันนี้
ฟาโรห์ ราชาแห่งอียิปต์ และเหล่าข้าราชการ และประชาชนชาวอียิปต์
รวมไปถึงชนเผ่าต่าง ๆ ท่ามกลางพวกเขา
กษัตริย์แห่งแผ่นดินอูส และเหล่ากษัตริย์แห่งฟิลิสเตีย (อัชเคโลน กาซา เอโครน และคนที่เหลือของอัชโดด)
เอโดม  โมอับ และลูกชายของอัมโมน
เหล่ากษัตริย์แห่งไทระ แห่งซีโดน และเมืองต่าง ๆ ชายทะเล
เดดาน เทมา และบูสและคนทั้งหลายที่ตัดปลายผมของตน
เหล่ากษัตริย์ในอาราเบียและชนเผ่าต่าง ๆ ที่อาศัยในทะเลทราย
กษัตริย์จากศิมรี เอลาม มีเดีย
กษัตริย์จากทางเหนือ ทั้งไกลและใกล้ จากที่หนึ่งไปสู่อีกที่
และเหล่าอาณาจักรทั้งหลายที่อยู่บนแผ่นดินโลก
และในที่สุดกษัตริย์แห่งบาบิโลนก็จะดื่มจากถ้วยนี้เช่นกัน

แล้วเจ้าจะพูดกับเขาว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ
พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า จงดื่มให้เมาและอาเจียรออกมา
ล้มลงไปจนลุกขึ้นไม่ได้เพราะดาบที่เราได้ส่งมาท่ามกลางเจ้า

และหากเขาปฏิเสธไม่ยอมรับถ้วยจากเจ้ามาดื่ม  เจ้าจะพูดกับเขาว่า
“ดังนั้น พระองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพจึงตรัสว่า เจ้าต้องดื่ม!
เพราะดูเถอะ เรากำลังนำวิบัติมายังเมืองที่เรียกตามชื่อของเจ้า
และเจ้าจะลอยนวลไปโดยไม่ถูกลงโทษอย่างนั้นหรือ?
ไม่มีทาง เจ้าจะต้องถูกลงโทษ เพราะเราได้เรียกดาบมาต่อสู้เหล่าผู้อาศัยในแผ่นดินโลก…
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพทรงประกาศ

ดังนั้น … องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า ..
เพราะพวกเจ้าไม่เชื่อฟังคำของเรา

ดูเถิด เราจะส่งชนเผ่ามาจากทางเหนือ…
และสำหรับราชาเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนซึ่งเป็นผู้รับใช้ของเรา
เราก็จะส่งพวกเขามาโจมตีแผ่นดินและผู้คนในแผ่นดินนี้
รวมไปถึงประชาชาติรอบ ๆ ด้วย  เราจะให้พวกเขาถึงความหายนะ
และทำให้พวกเขากลายเป็นความสยดสยอง เป็นสิ่งที่คนพูดถึง เป็นที่ร้างเปล่าตลอดไป
ยิ่งกว่านั้น เราจะเอาเสียงแห่งความรื่นเริง เสียงแห่งความยินดี
เสียงของเจ้าบ่าวเจ้าสาว และเสียงโม่แป้ง รวมถึงแสงตะเกียงออกไปให้หมด
ทั้งแผ่นดินจะกลายเป็นซากปรักหักพัง
และเป็นที่ร้างเปล่าไร้ประโยชน์
ประชาชาติเหล่านี้จะรับใช้ราชาแห่งบาบิโลนเป็นเวลา 70 ปี

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า ..
“หลังจาก 70 ปี แล้ว เราจะลงโทษราชาแห่งบาบิโลนและประเทศนั้น
คือแผ่นดินของชาวแคลเดีย เพราะความผิดบาปของพวกเขา
แผ่นดินนั้นจะกลายเป็นที่ร้างเปล่าไร้ประโยชน์
ทุกคำที่เราได้กล่าวต่อต้านพวกเขานั้นจะมาถึงแผ่นดินของเขา
ทุกสิ่งที่ได้บันทึกไว้ในหนังสือนี้
คือเรื่องราวที่เยเรมีห์ได้กล่าวทำนายต่อต้านประชาชาติทั้งหลาย
เพราะว่าหลายประเทศ กษัตริย์ยิ่งใหญ่หลายองค์ จะเอาเขาเป็นทาส
และเราจะแก้แค้นพวกเขาตามการกระทำและผลงานแห่งน้ำมือของพวกเขา “

เยเรมีย์ 25:1-

มีคำมาถึงเยเรมีห์ ซึ่งกล่าวถึงประชาชนทั้งสิ้นในยูดาห์
ในปีที่สี่ของราชาเยโฮยาคิม  โอรสของราชาโยสิยาห์  กษัตริย์แห่งยูดาห์
(เวลานั้นตรงกับปีแรกที่ราชาเนบูคัดเนสซาร์ครองบาบิโลน)
คำนั้น เยเรมีห์ได้นำมากล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นของยูดาห์ และเหล่าคนที่อาศัยในนครเยรูซาเล็ม
“จากปีที่สิบสามของการครองราชย์ของราขาโยสิยาห์
โอรสราชาอาโมน กษัตริย์แห่งยูดาห์จนกระทั่งวันนี้ นับเป็นเวลา 23 ปี

พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้า  และข้าได้เฝ้าพูดให้พวกเจ้าฟัง แต่ก็ไม่มีใครฟัง
เจ้าไม่ฟัง ไม่เอียงหูของเจ้าเข้ามาสักนิด
ถึงแม้ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งผู้รับใช้ของพระองค์มาไม่หยุดหย่อน
พวกเขากล่าวว่า “เจ้าทุกคน  จงหันกลับทางแห่งความชั่ว
หันจากการกระทำชั่ว
และอาศัยในแผ่นดินซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงมอบให้แก่เจ้า
และบรรพบุรุษของเจ้ามาตั้งแต่สมัยโบราณตราบจนนิรันดร์
อย่าหันไปปาพระอื่นเพื่อปรนนิบัติและนมัสการพระเหล่านั้น
อย่าทำให้เราโกรธด้วยผลงานแห่งน้ำมือของพวกเจ้า
และเราจะไม่ทำอันตรายแก่เจ้า
แต่เจ้าก็ยังไม่ฟังเสียงของเรา  องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
เพื่อว่าพวกเจ้าจะได้ทำให้เราโกรธด้วยผลงานแห่งน้ำมือของเจ้าซึ่งนำความวิบัติมาให้เจ้าเอง”

เยเรมีย์ 24

หลังจากที่ราชาเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้กวาดทั้งเยโคนิยาห์ โอรสของราชาเยโฮยาคิม
กษัตริย์แห่งยูดาห์  และข้าราชการแห่งยูดาห์ เหล่าช่างฝีมือ และช่างโลหะไปเป็นเชลยที่บาบิโลน

องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทำให้ข้าเห็นนิมิต
ดูเถิด เป็นมะเดื่อ 2 ตะกร้า  วางไว้หน้าพระวิหารของพระเจ้า
กระจาดแรกมีลูกมะเดื่อดี ๆ เป็นมะเดื่อผลแรก  ส่วนอีกตะกร้าเป็นมะเดื่อเน่า กินไม่ได้

และองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “ เยเรมีย์ เจ้าเห็นอะไร?”
“มะเดื่อพระเจ้าข้า  มะเดื่อที่ดี ก็เป็นมะเดื่อดีมาก ๆ และมะเดื่อเสีย เน่าเสียจนกินไม่ได้”

คำขององค์พระผู้เป็นเจ้ามายังข้า…
“องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า … เหมือนกับมะเดื่อดี
เราจะดูแลเหล่าคนที่ถูกเนรเทศจากยูดาห์ อย่างดี  เราได้ส่งพวกเขาออกไปจากที่นี่
ไปยังดินแดนของคนแคลเดีย
เราจะคอยดูแลเขา ให้สิ่งดีแก่เขา และเราจะนำเขากลับมายังดินแดนนี้
เราจะสร้างพวกเขาขึ้น และไม่รื้อลง  เราจะปลูกพวกเขา และไม่ถอนรากออกไป
เราจะให้พวกเขามีหัวใจที่จะรู้ว่า เรานี่แหละคือองค์พระผู้เป็นเจ้า
พวกเขาจะเป็นคนของเรา  เราจะเป็นพระเจ้าของเขา
เพราะว่าพวกเขาจะกลับมาหาเราอย่างสุดใจ

 แต่… องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้…… เหมือนกับมะเดื่อเน่า มันเน่าเสียจนกินไม่ได้
เราก็จะทำกับเศเดคียาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ และเหล่าข้าราชการ และคนที่หลงเหลือในเยรูซาเล็มที่อยู่ในแดนนี้
รวมไปถึงคนที่เหลืออยู่ในอียิปต์
เราจะทำให้พวกเขาเป็นที่สยดยสยองสำหรับอาณาจักรทั้งหลายในโลก
จะกลายเป็นที่ตำหนิ  เป็นคำเย้ยหยันและคำแช่งสาปในทุกที่ ๆ เราเนรเทศพวกเขาไป
และเราจะส่งดาบ  ความอดอยาก และโรคระบาดมาถึงพวกเขา
จนกว่าพวกเขาจะถูกทำลายไม่เหลือ
จากแผ่นดินที่เราได้มอบให้พวกเขาและบรรพบุรุษของพวกเขา

เยเรมีย์ 23:33-40

เมื่อคนหนึ่งในคนเหล่านี้ หรือจะเป็นผู้กล่าวคำ หรือปุโรหิตถามเจ้าว่า
“อะไรเป็นภาระขององค์พระผู้เป็นเจ้า?
เจ้าจะตอบเขาว่า
“เจ้านั่นแหละคือภาระ และเราจะเหวี่ยงเจ้าออกไป”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
และสำหรับประชาชน หรือผู้กล่าวคำ หรือปุโรหิตที่พูดว่า
“ภาระของพระเจ้า” นั้น เราจะลงโทษเขาและครอบครัวของเขา

เจ้าทั้งหลายจงพูดกัน  พูดกันในหมู่เพื่อนบ้านและพี่น้องว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตอบอย่างไร?”  หรือ
“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสอย่างไร?”

แต่ เจ้าจะไม่กล่าวถึงภาระของพระเจ้าอีกต่อไป
เพราะภาระนั้นคือคำกล่าวของพวกเขาแต่ละคน
และเจ้าเองก็ได้บิดเบือนพระคำของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ  พระเจ้าของเรา
ดังนั้นเจ้าจะกล่าวแก่ผู้กล่าวคำว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตอบท่านอย่างไร?” หรือ
“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสอย่างไร?”

แต่หากเจ้ากล่าวว่า “ภาระขององค์พระผู้เป็นเจ้า”
ดังนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสว่า
“เพราะเจ้ากล่าวว่า ภาระขององค์พระผู้เป็นเจ้า..
ทั้ง ๆ ที่เรานั้นได้ห้ามไม่ให้เจ้าพูดอย่างนี้”
ดังนั้น ดูเถิด เราจะยกเจ้าขึ้น และเหวี่ยงเจ้าออกไปจากสายตาของเรา
ทั้งเจ้า และเมืองที่เราได้ให้แก่เจ้าและบรรพบุรุษของเจ้า
และเราจะทำให้เจ้าเป็นที่ติเตียนตลอดไป
อยู่กับความน่าละอายที่ไม่มีวันสิ้นสุด และจะไม่มีใครลืมลง