มีคาห์ 7-1 ไม่เหลือคนไว้ใจได้

มีคาห์ 7:1-7

วิบัติมาถึงข้าพเจ้าแล้ว  เพราะว่า ข้าพเจ้ากลายเป็นเหมือนตอนที่ผลไม้ฤดูร้อนกำลังถูกเก็บเกี่ยว  เหมือนตอนที่องุ่นถูกเก็บเรียบ จึงไม่มีเหลือพวงองุ่นที่จะกิน  ไม่มีมะเดื่อต้นฤดูที่ข้าพเจ้าอยากกิน
คนของพระเจ้าสูญหายไปจากแผ่นดิน  ท่ามกลางมนุษย์นั้นไม่เหลือคนชอบธรรม  ทุกคนรอซุ่มอย่างกระหายเลือด แต่ละคนล่าพี่น้องของตนเองด้วยตาข่ายดัก
มือของพวกเขาเชี่ยวชาญในการร้ายอย่างยิ่ง  เจ้านายและผู้พิพากษาร้องเรียกสินบน  และบุคคลที่ยิ่งใหญ่กล่าวความปรารถนาอันชั่วช้าจากส่วนลึกของตนออกมา  พวกเขาต่างสมคบกันทำอาชญากรรม
แม้คนดีที่สุดในพวกเขาก็ยังเป็นดั่งต้นหนาม คนที่เที่ยงธรรมในหมู่พวกเขาก็เลวร้ายอย่างรั้วหนาม
วันของผู้เฝ้าดูมาถึง  วันแห่งการลงโทษมาถึงแล้ว  ถึงเวลาของความวุ่นวายสับสน
อย่าวางใจเพื่อนบ้าน อย่าไว้ใจเพื่อน ปิดปากให้สนิทแม้กับเธอที่นอนในอ้อมกอดของเจ้า
เพราะลูกชายดูถูกพ่อ และลูกสาวก็ต่อต้านแม่  ลูกสะใภ้โวยวายใส่แม่สามี  ศัตรูของแต่ละคนนั้นคือคนในครอบครัวของตนเอง
แต่สำหรับข้าพเจ้า  ข้าพเจ้าจะหวังใจในองค์พระผู้เป็นเจ้า  ข้าพเจ้าจะรอคอย มุ่งหวังในพระเจ้าแห่งความรอดของข้าพเจ้า  พระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงฟังข้าพเจ้า

มีคาห์กำลังอธิบายถึงช่วงเวลาที่ไม่มีอะไรเหลือ …. คนดี ๆ ก็ไม่เหลือเลย ซึ่งแม้ทุกวันนี้เราก็มองเห็นในสังคมของเรา มีแต่คนร้ายต่อกัน ไม่ว่าจะเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน หรือแม้คนในครอบครัวก็กินเลือดกินเนื้อกัน    แล้วที่ร้ายคือ ผู้นำของสังคมนั้น เป็นคนที่นำความชั่วร้ายเข้ามาแทนที่จะเป็นผู้พิทักษ์สันติ

วันแห่งการลงโทษของพระเจ้ามาถึงอย่างแน่นอน และจะเป็นวันที่คนงุนงงว่า เกิดอะไรขึ้นกันนี่
มีคาห์ได้บอกว่า เขาจะยังหวังในพระเจ้า … และเขาเชื่อว่า พระเจ้าจะทรงฟังคำอธิษฐานของเขา

วันแห่งการลงโทษมาถึงแล้ว  ถึงเวลาของความวุ่นวายสับสน…  พวกเขาเคยทำให้ผิดเป็นถูก  ดำเป็นขาว คราวนี้ การพิพากษาลงโทษจริง ๆ มาถึง พวกเขางุนงงว่า นี่มันอะไรกัน  ทำไมไม่เหมือนที่เคย…

เมื่อเราเจอเหตุการณ์แบบนี้ในสังคมของเรา ความวุ่นวายทางการเมือง คอรัปชั่น  การทุจริต คดโกง สินบน  พลิกคดี… พวกเราจะทำอย่างไร  จะทำเหมือนมีคาห์ไหมที่บอกว่า ข้าพเจ้าจะหวังใจในองค์พระผู้เป็นเจ้า  ข้าพเจ้าจะรอคอย มุ่งหวังในพระเจ้าแห่งความรอดของข้าพเจ้า  พระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงฟังข้าพเจ้า

 

มีคาห์ 6-3 คนชั่วจะพินาศ

มีคาห์ 6:9-16

พระสุรเสียงของพระเจ้า ร้องบอกคนเมือง  และที่เราจะยำเกรงพระนามของพระองค์นับได้ว่า มีปัญญายิ่ง

ให้ฟังเสียงของไม้เรียว ฟังเสียงของพระองค์ผู้สั่งให้โบย
เราจะลืมคลังความชั่วร้ายในบ้านคนชั่ว และตาชั่งโกงที่ถูกแช่งได้ต่อไปรึ?
เราจะปล่อยตัวคนที่ใช้ตาชั่งโกงที่มีถุงใส่ลูกตุ้มโกงได้หรือ?
เศรษฐีในหมู่พวกเจ้ามีแต่ความรุนแรง  คนที่อาศัยในเจ้าโกหก ลิ้นล่อลวงในปากของเขา

ดังนั้น เราจะเฆี่ยนเจ้าอย่างแรง จะให้เจ้ากลายเป็นที่ร้างเพราะบาปของเจ้า
เจ้าจะกิน แต่ไม่อิ่ม ข้างในของเจ้าจะหิวโหย
เจ้าจะพยายามสะสม  แต่ไม่สามารถเก็บอะไรไว้ได้
สิ่งที่เจ้ารักษาสะสมไว้ เราจะยกให้กับดาบ…
เจ้าจะหว่าน  แต่ไม่ได้เกี่ยวเก็บ
เจ้าจะบีบย่ำน้ำมันมะกอก  แต่ก็ไม่มีน้ำมันจะชโลมตัว
เจ้าจะบีบย่ำน้ำองุ่น แต่เจ้าก็ไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่น
เพราะว่า เจ้าได้ดำเนินตามกฎของราชาอมรี
ทำตามแบบอย่างของราชาอาหับ
เจ้าเดินตามแผนการของพวกเขา
นี่ ทำให้เจ้ารับผลจากเรา เมืองของเจ้าจะร้างเปล่า
ชาวเมืองจะกลายเป็นที่ใคร ๆ เยาะเย้ย
เจ้าจะต้องทนรับความเหยียดหยามของคนของเรา

มีคาห์บอกประชาชนว่า  พวกเขาจะกลายเป็นคนมีปัญญามากได้ ก็ด้วยการยำเกรงพระเจ้า  แต่ดูเหมือนว่า การยำเกรงพระเจ้านั้น ไม่ได้มีในใจของพวกเขาแม้แต่น้อย
พวกเขาขี้โกง  รวยได้ก็เพราะโกงมา ไม่ได้รวยจากการทำงานหนักอย่างสุจริต  แทนที่คนอิสราเอลจะเดินตามพระเจ้า  เพียงสามอย่างที่พระเจ้าทรงบอกเขา พวกเขากลับเดินตามราชาอมรีที่ชั่วร้าย    ดังนั้นสิ่งตรงกันข้ามจะเกิดขึ้นกับชีวิตของพวกเขา  พระเจ้าทรงเกลียดชังความอยุติธรรม   ความไร้น้ำใจ  ความยโสของคนเหล่านี้

สะสมเท่าไรก็ไม่เหลือ

ทำเท่าไรก็ไม่มีกิน  ไม่มีใช้

และในที่สุด บ้านเมืองจะร้างเปล่า……

อมรี เป็นบิดาของราชาอาหับ และเป็นผู้ที่สร้างสะสมรูปเคารพไว้มากมาย และยังชักชวนให้ประชาชนหลงผิดตามไปด้วย

 

 

 

 

มีคาห์ 6-2 สิ่งที่พระเจ้าทรงประสงค์จากเรา

เราจะนำอะไรมาเข้าเฝ้าพระเจ้าพร้อมกับการน้อมกราบพระองค์ผู้สูงสุด?   ข้าพเจ้าจะเข้าเฝ้าพระองค์พร้อมกับเครื่องเผาบูชา เป็นลูกวัวอายุหนึ่งปีหลาย ๆ ตัวหรือ?
พระเจ้าจะพอพระทัยกับแกะผู้พัน ๆ ตัว พร้อมกับน้ำมันมากมายเป็นแม่น้ำหมื่นสายหรือ?
ข้าพเจ้าจะถวายลูกหัวปีเพื่อชำระบาป  ถวายผลแห่งร่างกายเพื่อชำระบาปแห่งวิญญาณของข้าพเจ้าหรือ?

คนอิสราเอลกำลังถามพระเจ้าอย่างประชดประชันหรือเปล่านี่   ….


มนุษย์เอ๋ย พระเจ้าได้บอกเจ้าแล้วนะว่า อะไรดี และพระเจ้าประสงค์อะไรจากเจ้า  ที่พระองค์ประสงค์คือให้เจ้าทำสิ่งที่ยุติธรรม  รักที่จะมีน้ำใจ  และดำเนินไปกับพระเจ้าด้วยความถ่อมตน

สิ่งที่พระเจ้าทรงบอกสามประการนี้  พระองค์ทรงบอกกับพวกเขามาแล้วนับไม่ถ้วน

แต่ดูเหมือนพวกเขายังติดอยู่ที่การถวายเครื่องบูชา  ไม่ใช่ทั้งสามสิ่งนี้

ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น?

แล้วเราล่ะ  ติดอยู่กับอะไรที่ทำให้เราไม่สนใจสามสิ่งที่พระเจ้าทรงประสงค์จากเรา

มีคาห์ 6-1 พระเจ้ากับอิสราเอล

มีคาห์ 6:1-5

จงฟังสิ่งที่พระเจ้าตรัส  “ลุกขึ้น และแจ้งคดีของตนต่อหน้าภูเขาทั้งหลาย  และให้เนินเขาได้ยินเสียงของเจ้า
ภูเขาทั้งหลาย จงฟัง  ฟังคำพิพากษาของพระเจ้า และรากฐานแห่งแผ่นดินโลก..ฟังด้วย เพราะพระเจ้าทรงพิพากษาคนของพระองค์   และพระองค์จะสู้กับอิสราเอล

คนของเราเอ๋ย  เราได้ทำอะไรให้เจ้าหรือ?  บอกมาซิว่า เราทำให้เจ้าเหน็ดเหนื่อยอย่างไร?  ตอบเรามา!
เราได้นำเจ้าออกมาจากอียิปต์  และไถ่เจ้าออกจากบ้านที่ยึดเจ้าไว้เป็นทาส  เราได้ให้โมเสส อาโรน และมิเรียมนำเจ้าไป

คนของเราเอ๋ย จำสิ่งที่บาลาค กษัตริย์แห่งโมอับได้วางแผนไว้   และนึกถึงสิ่งที่บาลาอัม ลูกชายของเบโอร์ได้ตอบเขา
จำสิ่งที่เกิดขึ้นจากชิทธิมจนถึงกิลกาล    เพื่อเจ้าจะได้รู้ถึงราชกิจอันเที่ยงธรรมของพระเจ้า

ท่านมีคาห์ได้ทำให้เราเห็นภาพของศาล  คนอิสราเอลจะต้องมาแจ้งคดี ต่อหน้าพยานที่หนักแน่น มั่นคงคือ ขุนเขา ต่าง ๆ  พระเจ้าทรงมีคดีกับคนของพระองค์  เราเคยคิดบ้างไหมว่า สภาพของคนที่มีคดีกับพระเจ้าจะเป็นอย่างไร   จะมีโอกาสชนะหรือไม่?

พระเจ้าตรัสถามเขาว่า พระองค์ทรงทำอะไรเลวร้ายให้พวกเขาหรือ?  และทรงย้ำให้พวกเขารู้ว่า พระองค์ทรงทำอะไรเพื่อพวกเขาบ้าง   นอกจากที่พระองค์ไม่ได้ทำร้ายพวกเขา  แต่ยังทรงนำเขาออกมาจากการเป็นทาสจากประเทศอียิปต์ด้วย

จากนั้น พระเจ้าทรงให้เขาระลึกถึงครั้งที่กษัตริย์บาลาค  จ้างบาลาอัมเพื่อให้แช่งอิสราเอล  แต่พระเจ้าทรงเปลี่ยนคำแช่งให้เป็นพร….   พระองค์ทรงประสงค์ให้เขารู้ว่า จริงแล้ว คำแช่งสาปนั้น เป็นสิ่งที่อิสราเอลเป็นผู้ทำให้เกิดขึ้นเอง เพราะพวกเขาไม่ทำตามสิ่งที่พระเจ้าทรงสั่งไว้     เมื่อครั้งโมเสส พระเจ้าทรงบอกย้ำแล้วย้ำอีกว่า หากพวกเขาทำสิ่งที่ถูกต้องเขาจะได้รับพร   แต่หากเขาทำผิดต่อพระองค์  เขาก็จะถูกแช่งสาป

ดังนั้น หากเขาถูกสาปแช่ง  นั่นเป็นความรับผิดชอบของเขาเอง

 

มีคาห์ 5-2

มีคาห์ 5:5-15

ผู้ที่หลงเหลือในแผ่นดินจะได้รับการช่วยกู้
แล้วคนที่เหลือในหมู่ยาโคบจะอยู่ท่ามกลางคนหลายเชื้อชาติ  เปรียบเหมือนน้ำค้างจากพระผู้เป็นเจ้า  เหมือนกับสายฝนโปรยลงบนใบหญ้า  โดยไม่เคยรอมนุษย์  ไม่พึ่งพาคน ๆ ใด

และคนที่เหลือในหมู่ยาโคบจะอยู่ท่ามกลางคนหลายเชื้อชาติ  ดั่งสิงโตท่ามกลางสัตว์ป่า  ดั่งลูกสิงโตในฝูงแกะ ซึ่งเมื่อมันเดินผ่านไป และขย้ำเหยื่อ ฉีกเนื้อเป็นชิ้น ๆ  และไม่มีใครที่จะช่วยได้เลย

มือของเจ้าจะถูกยกขึ้นเหนือผู้ที่มาต่อสู้เจ้า  และศัตรูของเจ้าจะถูกทำลายหมดสิ้น  
พระเจ้าตรัสว่า และในวันนั้น  เราจะกำจัดม้าออกไป จะทำลายรถศึกของเจ้า
เราจะกำจัดเมืองต่าง ๆ ในดินแดนของเจ้า และเขวี้ยงป้อมเข้มแข็งทั้งหมดออกไป
เราจะกำจัดพ่อมดแม่มดจากมือของเจ้า และเจ้าจะไม่เหลือหมอดูอีกต่อไป
เราจะกำจัดรูปแกะสลักของเจ้า และเสาศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ท่ามกลางพวกเจ้า
เจ้าจะไม่ก้มกราบผลงานของน้ำมือเจ้าอีกต่อไป
เราจะถอนรากแห่งรูปอาเชราห์จากพวกเจ้าและทำลายเมืองของเจ้า
ด้วยความโกรธ ด้วยความกริ้ว   เราจะแก้แค้นทุกชาติที่ไม่เชื่อฟัง

พระเจ้ากำลังบอกว่า คนที่หลงเหลืออยู่นั้นจะได้รับพระพรของพระเจ้า  คนอิสราเอลจำนวนมากมายพลัดพรากจากแผ่นดิน  เข้าไปอยู่ในประเทศต่าง ๆ  แม้กระทั่งทุกวันนี้ เราจะพบคนที่หลงเหลือจากครั้งที่เขาไปเป็นเชลย  ยังมีลูกหลานอิสราเอลอยู่ในประเทศอื่น ๆ เช่นอิรัก  อิหร่าน  เอธิโอเปีย  เยเมน  โปแลนด์  รัสเซีย ฯลฯ   ไปจนถึงแม้กระทั่งในประเทศจีน!

และที่แปลก เขาจะเป็นทั้งสายฝน น้ำค้างให้กับประเทศที่เขาอยู่   ขณะเดียวกันเขาจะเป็นสิงโตที่น่ากลัวด้วย

พระเจ้าทรงตั้งพระทัยที่จะกำจัดหลายอย่าง ออกจากอิสราเอล   ม้าศึกคือความเย่อหยิ่ง ที่เขาคิดว่า เขาสามารถช่วยตัวเองได้  ไม่ต้องพึ่งพาพระเจ้า

เรื่องของรูปเคารพต่าง ๆ ที่พระเจ้าทรงชัง  พระองค์จะทรงให้หมดไปจาก ดีเอ็นเอของอิสราเอลเลย….

มีคาห์ 5-1 ผู้ที่มาจากวันโบราณ

มีคาห์ 5:1-5

บัดนี้ ให้รวมพลได้แล้ว  ธิดาแห่งกองทัพ    ดูซิ ศัตรูมาล้อมเราแล้ว พวกเขาเอาท่อนไม้ฟาดแก้มผู้ปกครองแห่งอิสราเอล

แต่เจ้า เบธเลเฮม เอฟราธาห์… เจ้าเองนั้นเล็กน้อยเกินไปที่จะอยู่ในหมู่ตระกูลของยูดาห์  แต่จากเจ้า  จะมีผู้หนึ่งออกมาเพื่อเรา  เขาจะเป็นผู้ครองอิสราเอล  เขาผู้นั้นมาจากอดีตกาล  จากวันโบราณ


ดังนั้น เขาจะทิ้งอิสราเอลไว้จนถึงเวลา  เมื่อเธอผู้ที่เจ็บท้องคลอดจะคลอดบุตรออกมา     แล้วพี่น้องของเขาที่เหลืออยู่จะกลับมารวมตัวกับชนอิสราเอล
และเขาจะยืน ดูแลฝูงแกะของเขาด้วยพลังจากพระผู้เป็นเจ้า   ในความยิ่งใหญ่แห่งพระนามของพระผู้เป็นเจ้า  พระเจ้าของเขา
พวกเขาจะอยู่อย่างมั่นคงปลอดภัย และบัดนี้ เขาจะยิ่งใหญ่ นามเลื่องลือแผ่ไปจนสุดแผ่นดินโลก!

เขาจะเป็นสันติสุขของอิสราเอล

ผู้ปกครองแห่งอิสราเอลท่านนี้เป็นใคร  มีคาห์กำลังกล่าวถึงใครกัน ท่านถูกไม้ฟาดเอาที่หน้าของท่าน

จากวันของมีคาห์ แล้วก้าวข้ามมาอีก ประมาณเจ็ดร้อยกว่าปี  มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น….อย่างที่มีคาห์พูด… ลองแวะเข้ามาดูที่นี่

แล้วท่านที่จะมาเกิดในหมู่บ้านเบธเลเฮม  ท่านนี้ เป็นผู้ที่อยู่มาก่อนแต่โบราณ   ท่านจะมาเกิดในตระกูลยูดาห์  และในหมู่บ้านนี้ด้วย  เหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นจริงอีกนั่นแหละ หลังจากที่มีคาห์บอกเรื่องนี้เอาไว้   พระเยซูคริสต์พระบุตรของพระเจ้าได้มาบังเกิดในโลกนี้

นี่คือหนึ่งในหน้าที่ของผู้กล่าวคำของพระเจ้า   เขาจะบอกอนาคตซึ่งไม่มีใครรู้ ตามที่พระเจ้าตรัสให้เขาพูด  มีคาห์เองจะเข้าใจสิ่งที่เขาพูดแค่ไหน เรายังไม่รู้เลย

ดูซิ  วันนี้  พระเยซูทรงมีชื่อเสียงเรืองนาม  ใคร ๆ ก็ได้ยินชื่อของพระองค์  และคนมากมายได้เชื่อวางใจในพระองค์  มหัศจรรย์จริง ๆ  และพระองค์ทรงเป็นผู้ให้สันติสุขที่เกินความเข้าใจกับผู้ที่รักและเชื่อพระองค์  จริง ๆ นะ  บู้บี้กับเพื่อน ๆ  มีประสบการณ์นี้อยู่เป็นประจำ


เมื่ออัสซีเรียยกมาที่แผ่นดินของเรา และเหยียบย่ำราชวัง เวลานั้น เราจะตั้งคนเลี้ยงแกะ 7 คน และเจ้านายอีก 8องค์ มาสู้กับพวกเขา   และเขาจะปกครองอัสซีเรียด้วยดาบ ปกครองดินแดนนิมโรดตรงประตูเมือง   และเขาจะช่วยเราให้รอดพ้นจากอัสซีเรีย  ที่บุกเข้ามายังดินแดนของเราและรุกล้ำเข้ามาในเขตแดน

คนที่อ่านไป ๆ อาจรู้สึกสับสน   สิ่งที่มีคาห์กล่าวนั้น เล็งถึงองค์พระผู้ช่วยให้รอดที่จะมาบังเกิด และพระองค์จะไม่เหมือนผู้นำที่เลวร้ายซึ่งอยู่ในอิสราเอลขณะนั้น

มีคาห์กล่าวสลับไปมาถึงการบุกของอัสซีเรีย   พระเยซูคริสต์  และวันสุดท้ายที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ด้วย

มีคาห์ 4-3 แผนการที่ไม่รู้

มีคาห์ 4:10-13

จงเจ็บปวด และคลอดออกมา  โอ..ธิดาแห่งศิโยน  เหมือนกับผู้หญิงที่เจ็บท้องจะคลอดลูก    เพราะตอนนี้ เจ้าจะออกไปจากเมือง  เจ้าจะไปอยู่ในทุ่ง  เจ้าจะไปยังบาบิโลน    และเจ้าจะได้รับการช่วยกู้ที่นั่น   จากที่นั่น  องค์พระผู้เป็นเจ้าจะไถ่เจ้าออกมาจากดินแดนของศัตรู

บัดนี้ เช่นกัน.. หลายประเทศต่างพากันมาต่อสู้เจ้า  คนที่กล่าวว่า “ให้ศิโยนกลายเป็นมลทิน  และให้เรามองศิโยนด้วยความสะใจ”  แต่พวกเขาไม่รู้ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงคิดอะไร    พวกเขาไม่เข้าใจแผนการของพระองค์   เพราะว่า พระองค์จะทรงรวบรวมเขาเข้ามาเหมือนกับฟ่อนข้าวลงบนลานนวดข้าว

“ลุกขึ้นและตีข้าวได้แล้ว  ธิดาแห่งศิโยน!  เพราะว่าเราจะทำให้เขาของเจ้าเป็นเขาเหล็ก   และเขาจะทำให้กีบเท้าของเจ้าเป็นกีบเท้าทองสัมฤทธิ์   เจ้าจะตีคนจำนวนมากแตกกระจายไป  เราจะถวายสิ่งที่พวกเขาได้มาแด่องค์พระเจ้า  และ.ถวายความมั่งคั่งของเขา แด่องค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งแผ่นดินโลกนี้

ยูดาห์จะถูกจับไปเป็นเชลย  ถูกนำไปถึงบาบิโลน  แต่พระเจ้าจะทรงปล่อยพวกเขาจากที่นั่น  และในเวลาต่อมา เหตุการณ์จริงก็เกิดขึ้นด้วย
หลายประเทศจะรวมกันเข้ามาต่อสู้อิสราเอล  แต่พระเจ้าทรงอยู่ฝ่ายเขา  พวกเขาไม่รู้จักพระเจ้าว่า ทรงคิดอะไร และแผนการของพระองค์เป็นอย่างไร… ทั้ง ๆ ที่พระองค์ก็ได้ตรัสไว้แล้วอย่างชัดเจน น่าแปลกจริง ๆ   พระเจ้าสามารถจัดการกับศัตรูนั้นได้ง่าย ๆ เหมือนชาวนาที่รวมรวมรวงเข้าเพื่อนวด

เวลาที่พระเจ้าจะทรงรื้อฟื้นศิโยนนั้น     พระเจ้าทรงให้เขาแข็งแกร่ง  จากการที่พระเจ้าทรงกล่าวว่าจะให้เขามีเขาเหล็ก และกีบเท้าทองสัมฤทธิ์นั้น  มีความหมายว่า เขาจะแข็งแรงสามารถตีศัตรูให้พ่ายไปได้

 

มีคาห์ 4-2 อนาคตศิโยน

มีคาห์ 4:6-9

พระเจ้าตรัสว่า “ในวันนั้น  เราจะรวบรวมคนที่ง่อยเปลี้ยเสียขา   เราจะรวบรวมคนที่ถูกเนรเทศ และคนที่เราเคยทำให้เขาทรมานเป็นทุกข์   เราจะให้ผู้ที่เป็นง่อย กลายเป็นคนที่คงเหลืออยู่ในแผ่นดิน  และคนที่ถูกเนรเทศไปนั้นกลายเป็นชนชาติที่เข้มแข็ง  และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงครอบครองเหนือพวกเขาจากภูเขาศิโยน   จากนี้ไปจนนิรันดร์

และเจ้า  หอคอยดูแลฝูงสัตว์เลี้ยง  เจ้าผู้เป็นป้อมเข้มแข็งของธิดาแห่งศิโยน  มันจะมาหาเจ้า  แม้กระทั่งชนชาติที่เคยยิ่งใหญ่จะมาหาเจ้า  อาณาจักรแห่งธิดาเยรูซาเล็ม บัดนี้ ทำไมเจ้าจึงร้องเสียงดัง?  ไม่มีราชาท่ามกลางเจ้ารึ?  คนที่วางแผนให้เจ้าพินาศไปแล้วใช่ไหม?    เพราะว่า ตอนนี้เจ้าเจ็บปวดเหมือนผู้หญิงที่กำลังจะคลอดลูก

การรื้อฟื้นของพระเจ้าไม่ได้ทำกับคนที่ปกติเท่านั้น แต่กับคนที่เป็นง่อย  คนที่ด้อยโอกาส  คนเหล่านี้จะได้สัมผัสกับพระพรของการที่พระเจ้าทรงช่วยเหลือเขาเต็ม  ๆ สิ่งที่มีคาห์พูดต่อมาคืออนาคตของศิโยน  ดูซิ  พระเจ้าทรงให้พวกเขาเห็นถึงการที่เขาจะถูกจับไปเป็นเชลย  แต่พระเจ้าจะทรงรวบรวมเขากลับมาอีก   และพวกเขาจะยอมให้พระเจ้าทรงครอบครองเหนือพวกเขา  ….

เวลาพระเจ้าทรงกล่าวถึงธิดาแห่งศิโยนนั้น  หมายถึงคนอิสราเอลและพระเจ้าในฐานะที่ทรงเป็นพระบิดาที่ทรงรัก  พระเจ้าทรงรักคนของพระองค์ แม้ว่าพวกเขาจะปฏิเสธพระองค์   การใช้คำว่า ธิดาแห่งศิโยน ทำให้เรารู้ว่าพระเจ้าทรงรู้สึกอย่างไรกับคนอิสราเอลที่ดื้อดึง และทำให้พระองค์ทั้งเสียพระทัยและโกรธ   แต่พระองค์ทรงนึกถึงอนาคตที่จะมีการคืนดีอยู่เสมอ แต่ก่อนที่การรื้อฟื้นจะเกิดขึ้นนั้น พวกเขาจะเจ็บปวดมาก ที่เป็นอย่างนั้นเพราะไม่มีผู้นำเลย….

มีคาห์ 4-1 ภูเขาของพระเจ้า

มีคาห์4:1-5

ในวันเวลาสุดท้าย จะเกิดเหตุการณ์เหล่านี้
คือ ภูเขาซึ่งพระวิหารของพระเจ้าตั้งอยู่ จะได้รับการตั้งให้เป็นภูเขาที่สูงสุดในบรรดาภูเขาทั้งปวง. มันจะถูกยกให้สูงเหนือเนินเขาทั้งหลาย
และ….. ผู้คนจะเดินทางหลั่งไหลเข้ามา
หลายชาติจะเข้ามาที่นี่ และกล่าวว่า “มา ให้เราพากันไปยังภูเขาของพระเจ้า ไปยังพระนิเวศของพระเจ้าของยาโคบ เพื่อว่าพระองค์จะทรงสอนหนทางของพระองค์ให้เรา. และเราจะได้เดินในวิถีของพระองค์”

ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะ กฎเกณฑ์ของพระเจ้าจะออกมาจากศิโยน. และพระดำรัสของพระองค์จะออกมาจากเยรูซาเล็ม
พระเจ้าจะทรงวินิจฉัยคดีระหว่างชาติต่างๆ และจะทรงตัดสินเพื่อชาติมหาอำนาจซึ่งอยู่ไกล

พวกเขาจะตีดาบให้กลายเป็นผาลไถนา จะตีหอกให้กลายเป็นขอลิด. ชาติต่างๆจะไม่ต่อสู้ทำสงครามกันต่อไป. เขาจะไม่เรียนรู้สู้รบอีกต่อไป
แต่พวกเขาต่างนั่งอยู่ใต้ต้นองุ่น และมะเดื่อของตน ไม่มีใครทำให้เขาหวาดกลัวได้ เพราะพระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพได้ตรัสโดยพระโอษฐ์ของพระองค์
คนทั้งหลายดำเนินชีวิตตามพระของตน แต่เราจะเดินในพระนามพระเจ้าของเราตลอดไปเป็นนิตย์

มีคาห์ 3-1

และพระเจ้าตรัสว่า

“ส่วนเรื่องของผู้กล่าวพระคำให้เป็นเท็จ  ทำให้คนของเราหลงผิดไปนั้น    ใครให้ของดีกับเขา  เขาจะร้องก้องว่า “สันติสุข!!”

ส่วนคนที่ไม่มีอะไรให้พวกเขากิน  พวกเขาก็จะประกาศสงคราม ต่อสู้กับคนเหล่านั้น

ดังนั้น มันจะกลายเป็นกลางคืนสำหรับเจ้า  เพื่อว่าเจ้าจะมองไม่เห็น
ใช่แล้ว มันจะมืดสำหรับเจ้า จะไม่มีการทำนายใด ๆ เกิดขึ้น    และดวงอาทิตย์จะลับหายไปจากผู้กล่าวพระคำให้เป็นเท็จ   กลางวันจะกลายเป็นสีดำมิด

และคนที่ทำนายอนาคต จะต้องอับอาย หมอดูจะตกตะลึงหน้าแดงก่ำ ใช่…. เขาจะปิดปากตัวเองเพราะว่า ไม่มีคำตอบมาจากพระเจ้า

แต่เรา  มีคาห์  เรามีฤทธิ์อำนาจของพระวิญญาณของพระเจ้า มีความเที่ยงธรรมและพลัง เพื่อจะบอกให้ยาโคบรู้ถึงการล่วงละเมิด  บอกให้อิสราเอลรู้ถึงบาปของตน
ฟังนี่นะ  ขอร้องล่ะ  หัวหน้าแห่งวงศ์วานยาโคบและผู้ปกครองอิสราเอล ท่านผู้ซึ่งเกลียดชังและปฏิเสธความยุติธรรม คนที่บิดเบือนความจริง คนที่สร้างศิโยนขึ้นมาด้วยเลือด  สร้างเยรูซาเล็มขึ้นมาด้วยความชั่วร้าย   คนที่เป็นหัวหน้านั้นพิพากษาเพราะเห็นแก่สินบน และเหล่าปุโรหิตก็ทำหน้าที่ของตนเพื่อเงินเท่านั้น   แม้กระนั่นยังทำทีว่า พึ่งพิงพระเจ้า กล่าวว่า “พระเจ้าไม่ได้อยู่ท่ามกลางพวกเราหรอกหรือ?  จะไม่มีความชั่วร้ายตกมาที่เราเลย”

ดังนั้น ศิโยนจะถูกไถเหมือนไร่นา  เยรูซาเล็มจะกลายเป็นกองซากปรักหักพัง  และภูเขาแห่งพระวิหารของพระเจ้าจะเป็นป่ารกรุงรัง
คนที่เป็นผู้นำ แต่ทำทุกอย่างจากความตะกละความโลภ และยังได้หลอกลวงประชาชนให้เข้าใจผิด เขาทำให้คนอื่นตาบอด เขาเองจะมองอะไรไม่เห็น ไม่อาจรู้อนาคตได้อีก

แต่มีคาห์แตกต่างจากคนหลอกลวงเหล่านั้น เพราะเขาพูดออกมาด้วยฤทธิ์แห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ คำพูดของเขาจึงมีอำนาจและเป็นจริง
เหล่าผู้นำคิดว่าตัวเองอยู่ฝ่ายพระเจ้า ทั้งที่ความจริงแล้ว เขาทำทุกอย่างเพราะเห็นแก่ตนเอง ดังนั้นประเทศบ้านเมืองจึงเสียหายเพราะผู้นำเลวร้าย

มีคาห์ 3-1

มีคาห์ 3:1-4

และมีคาห์กล่าวว่า “ฟัง ขอร้องล่ะ  ท่านหัวหน้าวงศ์วานยาโคบและผู้ปกครองอิสราเอล  หน้าที่ของพวกท่านคือต้องรู้จักความยุติธรรมมิใช่หรือ?”
“ท่านเกลียดชังความดี และรักความชั่วร้าย  ท่านกระชากและขโมยหนังออกจากคนของเรา  และเลาะเอาเนื้อของเขาออกจากกระดูก!

ใช่..ท่านกินเนื้อของคนของเรา และแล่หนังออกจากพวกเขา  ท่านทุบกระดูกของเขา และสับมันเป็นชิ้น ๆ ราวกับสับลงหม้อ  เหมือนเอาก้อนเนื้อใส่ลงในหม้อใหญ่ ๆ

แล้วพวกเขาจะร้องหาพระเจ้า แต่พระองค์จะไม่ทรงตอบเขา  ในเวลานั้น  พระองค์จะทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากพวกเขาด้วยซ้ำ   เพราะว่า เขาทำการชั่วร้ายยิ่งนัก”

 
เหล่าคนที่เป็นผู้ปกครองทำร้ายคนจนอย่างไร้ความปราณี ดังนั้นเมื่อเขาจะขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า เขาจะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพระองค์.

มีคาห์ 2-2

มีคาห์ 2:6-13

มีคาห์เตือนประชาชนไม่ให้ฟังคนที่พูดตามใจอย่างที่เขาอยากจะฟัง   นักพูดที่พูดตามใจคนฟัง มักเป็นที่นิยม  แต่คนที่พูดเพื่อให้คนกลับตัวกลับใจจากความบาป เป็นคนที่ไม่มีใครอยากจะฟังสักเท่าไร    การที่นักพูด นักเทศน์ กลายเป็นคนหว่านคำไร้สาระนั้น มันน่ากลัวมากที่สุด    เพราะจะนำให้ประชาชนหลงผิด

เรื่องราวตอนนี้  มีคาห์กำลังพยายามจะบอกว่า   วันหนึ่งพระเจ้าจะรวบรวมคนของพระองค์  แม้ว่าเขาจะเจอสิ่งร้าย ๆ มาก่อนหน้านี้     พระเจ้าจะทรงทำเช่นนั้นอย่างแน่นอน


“อย่าเทศนานะ “  แต่ก็ยังเทศน์    “ใคร ๆไม่ควรเทศนาเรื่องนั้น   เพราะความน่าอับอายจะไม่มีวันมาถึงเรา “

วงศ์วานของยาโคบเอ๋ย  ควรจะพูดหรือว่า พระเจ้าทรงไม่อดทนต่อไปแล้ว  เหล่านี้เป็นการกระทำของพระองค์หรือ   คำของเราไม่ส่งผลดีให้กับคนที่เดินอย่างเที่ยงธรรมหรือ?

แต่ไม่นานมานี้ คนของเราลุกขึ้นราวกับเป็นศัตรู  เจ้าได้ฉีกเสื้อผ้าของคนที่ผ่านไปอย่างไม่ระวังตัว  ทั้งที่คนเหล่านี้ไม่ได้คิดถึงสงครามสักนิด

เจ้าได้ไล่ผู้หญิงในหมู่คนของเราออกไปจากบ้านที่พวกเธออยู่อย่างมีความสุข  เจ้าเอาพระสิริของเราไปจากลูกหลานของพวกเขาตลอดไป

จงลุกขึ้นและไป… เพราะไม่มีที่ ๆ จะพักได้   ความโสโครกได้ทำลายจนพินาศป่นปี้

หากใครสักคนจะเดินไปและกล่าวคำไร้สาระ คำโกหก กล่าวว่า “เราจะพูดเรื่องเหล้าองุ่นและเหล้าแรง ๆ “  ใคร ๆ ก็จะฟังเขา

 

ยาโคบเอ๋ย   เราจะรวบรวมเจ้าทุกคน     เราจะรวบรวมคนอิสราเอลที่ยังหลงเหลืออยู่   เราจะเอาเขามาอยู่ด้วยกันเหมือนแกะที่อยู่ในคอก เหมือนฝูงแกะในทุ่งหญ้า  ที่นั่นจะมีผู้คนมากมายส่งเสียงดังขรมไปหมด

คนที่นำร่องเปิดทางไปก่อน เขาจะทะลวงเข้าไป และผ่านประตู

องค์ราชาจะผ่านพวกเขาไป   พระผู้เป็นเจ้าจะทรงนำเขา

 

มีคาห์ 2-1

มีคาห์ 2:1-5

วิบัติจะเกิดขึ้นกับเหล่าคนที่คิดแผนการชั่ว และคิดร้ายบนเตียงนอนของตน   ยามเช้า พวกเขาก็ทำสิ่งชั่วร้ายเหล่านั้น  เพราะว่าเขามีอำนาจในมือ

พวกเขาโลภไร่นาของผู้อื่น และยึดทั้งไร่นา บ้าน และเอามาเป็นของตน พวกเขาผู้อื่น ทั้งครอบครัวของเขา  โกงมรดกของพวกเขา
ดังนั้น พระเจ้าตรัสว่า  ดูเถิด เราจะนำวิบัติมาให้คนพวกนี้   คอของเจ้าจะไม่อาจรอดพ้นไปได้เลย   เจ้าจะไม่เดินอย่างเย่อหยิ่งได้อีกต่อไป  เพราะมันจะเป็นเวลาแห่งความพินาศ

ในวันนั้น เขาจะเยาะเย้ยเจ้า จะร้องเพลงคร่ำครวญว่า    เราถูกทำลายจนหมดตัวแล้ว   กรรมสิทธิ์ก็ถูกยึดไปแบ่งกัน   และพระองค์ทรงเอาส่วนของเราออกไป    ทรงเอาเรือกสวนไร่นาของเราไปให้คนทรยศ

ดังนั้น จะไม่มีใครสักคนในชุมชนขององค์พระเจ้ามาจับฉลากแบ่งดินแดน

มีคาห์ได้สาปแช่งคนที่คิดแผนการชั่วเวลานอน  แล้วตอนเช้าก็ลุกขึ้นมาทำตามที่คิด  คนที่โลภนั้น ไม่ใช่แค่คิดว่าจะเอาของ ๆ คนอื่นไป แล้วก็จบกัน  แต่พวกเขาจะมีความตะกละ  กระหาย อยากได้ของที่ไม่ใช่ของตัวเองอย่างไม่มีวันสิ้นสุด  ดูเหมือนได้เท่าไรก็ไม่เคยพอ

ขณะที่เขาวางแผนชั่ว พระเจ้าก็ทรงมีแผนจัดการพวกเขาเช่นกัน และเขาจะหนีไม่พ้น

พระเจ้าจะทรงเอาของที่คนโกงมาจากคนอื่นนั้นไป  และยกให้กับคนที่ชั่วร้ายยิ่งกว่าพวกเขา

คนที่โกงคนอื่นนั้น  จะไม่มีสิทธิ์ในการแบ่งดินแดน  พระเจ้าจะทรงเอาสมบัติของเขาไป เหมือนกับที่เขาเอาของคนอื่นมา   และพวกเขาไม่มีญาติพี่น้องหลงเหลืออยู่เลย

 

มีคาห์ 1-2

มีคาห์  1:8-16

อ่านมีคาห์ตอนนี้ จะพบชื่อเมืองที่อยู่ใกล้ๆเยรูซาเล็มหลายเมือง. มีคาห์เองคร่ำครวญ เพราะเขารู้ว่า สิ่งที่เขาเห็นจะเกิดขึ้นแน่นอน บางเมืองนั้น เราพอจะรู้ว่าอยู่ประมาณไหน แต่บางเมืองก็สาบสูญหาร่องรอยไม่ได้    พระคำตอนนี้ อาจจะยากที่จะเข้าใจทั้งหมด  แต่ที่ชัด ๆ คือ ยูดาห์และอิสราเอล ตกเป็นเชลยแน่


ดังนั้นข้าพเจ้าจึงร้องไห้คร่ำครวญและร้องโหยหวน เดินเปลือยกาย ร้องเหมือนหมาไน ครางเหมือนนกเค้า
บาดแผลของสะมาเรียนั้นรักษาไม่หายมันยังลามมาถึงยูดาห์ ถึงประตูเมืองเยรูซาเล็ม

อย่าไปบอกคนเมืองกัท อย่าไปบอกคนเมืองเบธเลอัฟราห์   จงกลิ้งตัวในฝุ่น
ชาวเมืองชาฟีร์ จงเดินเปลือยไปด้วยความอับอายขายหน้า
ชาวเมืองศานาอันก็จะไม่ออกมา
ชาวเบธเอเซลจะคร่ำครวญเพราะไม่ได้รับการปกป้องแล้ว


ชาวเมืองทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด. เพราะวิบัติจากพระเจ้ามาถึงประตูเยรูซาเล็มแล้ว
ชาวเมืองลาคีชจงเตรียมม้าศึก ท่านทำให้ธิดาแห่งศิโยนทำบาป และก็ได้พบการล่วงละเมิดอิสราเอลในท่าน  ม้าศึกนี้มีไว้หนี ไม่ใช่สู้

ดังนั้นท่านจะให้ของขวัญแก่โมเรเชทกัท
เมืองอัคซิบ ท่านล่อลวงกษัตริย์แห่งอิสราเอล
ชาวเมืองมาเรชาห์ ท่านจะเจอผู้พิชิต
ศักดิ์ศรีของอิสราเอลจะมายังอดุลลัม
จงโกนหัวให้โล้น. ให้ลูกแสนรัก
โกนให้โล้นเหมือนนกแร้ง. เพราะลูกๆของเจ้าจะจากไปเป็นเชลย

 

มีคาห์ 1-1

มีคาห์ 1:1-7
ใครจะเป็นเหมือนอย่างพระเจ้า….. เป็นความหมายของชื่อมีคาห์
มีคาห์เป็นชาวเมืองโมเรเชท เขากล่าวคำของพระเจ้าถึงสามสมัย จากราชาโยธาม ราชาอาหัส และราชาเฮเซคียาห์แห่งยูดาห์ทางใต้
สิ่งที่เขาเห็นนั้น เป็นสิ่งที่จะเกิดกับเมืองสะมาเรียซึ่งเป็นเมืองหลวงทางเหนือ
และสิ่งที่จะเกิดกับเมืองเยรูซาเล็ม ซึ่งเป็นเมืองหลวงทางใต้

“คนทั่วโลก ขอจงฟัง สารพัดที่อยู่ในโลก จงฟังให้ดี
พระเจ้า ทรงกล่าวโทษท่านจากพระวิหารบริสุทธิ์ของพระองค์…
ดูซิ พระเจ้าเสด็จออมาจากพระวิหารของพระองค์
และทรงเหยีบย่ำที่สูงของแผ่นดินโลก

ภูเขาจะละลายใต้พระองค์
หุบเขาจะถูกแยกออกเหมือนกับขี้ผึ้งที่อยู่หน้าไฟอันร้อนแรง
มันละลาย และถูกเทออกมาเหมือนน้ำไหลตามทางลาดชัน

เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น ก็เพราะยาโคบได้ทรยศ

เพราะบาปของวงศ์วานอิสราเอล
ที่ว่าทรยศนั้น ก็มาจากไหนเล่า ไม่ใช่จากสะมาเรียหรือ?
เพราะบาปของวงศ์วานยูดาห์
ที่ว่าบาปนั้น ก็มาจากไหนเล่า ไม่ใช่จากเยรูซาเล็มหรือ?

ดังนั้นเราจะทำให้เมืองสะมาเรีย กลายเป็นกองสิ่งปรักหักพังในที่โล่ง
ให้มันกลายเป็นที่ทำสวนองุ่น

เราจะเทหินที่สร้างเมืองนั้นลงในหุบเขา ทำให้เห็นรากฐานของเมือง
รูปเคารพในเมืองจะถูกทุบแตกหักให้หมด
เครื่องถวายในเมืองจะถูกไฟเผา
คนจะทิ้งรูปเคารพทั้งหลายไปเสีย
นี่เป็นเพราะเมืองนั้น ซื้อรูปเคารพด้วยเงินค่าจ้างโสเภณี
มันก็จะกลับกลายไปเป็นค่าจ้างโสเภณี

อ่านข้อความนี้ เรารู้สึกกลัว  พระเจ้าทรงให้คนทั้งโลกได้เห็นว่า พระองค์กำลังจะจัดการคนของพระองค์ ที่ละทิ้งพระองค์ไปหารูปเคารพ     พระองค์จะทรงเหยียบย่ำเมืองทั้งสองคือ สะมาเรีย   และเยรูซาเล็มซึ่งเป็นเมืองที่ถูกยกสูงขึ้น   …. พระองค์จะทรงเหยี่ยบย่ำ ทำลายทุกแห่งหนที่มนุษย์ยกให้สูงขึ้นเพื่อบูชารูปเคารพ

เมื่อพระเจ้าทรงกล่าวถึงยาโคบ… พระองค์ทรงหมายถึงอาณาจักรทางเหนือ  ส่วนยูดาห์นั้น ก็หมายความถึงอาณาจักรทางใต้

การทำลายสะมาเรียนั้น เป็นการทำลายแบบไม่ให้เมืองเกิดขึ้นอีก …. ให้กลายเป็นที่ปลูกสวนองุ่นไปเสีย

นี่เป็นเพราะเมืองนั้น ซื้อรูปเคารพด้วยเงินค่าจ้างโสเภณี     มันก็จะกลับกลายไปเป็นค่าจ้างโสเภณี    เป็นเพราะการบูชารูปเคารพเหล่านั้น มีเรื่องเพศเข้ามาเกี่ยวข้อง  ดังนั้น เมื่ออัสซีเรียมาตีพวกเขา   อัสซีเรียก็จะลอกวิธีการไหว้รูปเคารพเหล่านี้ให้วิหารของพวกเขาด้วยเช่นกัน

แนะนำมีคาห์

มีคาห์  กล่าวคำของพระเจ้าในสมัยราชาโยธาม อาหัส และเฮเซคียาห์แห่งยูดาห์    เขาจดจ่อไปที่เรื่องอาณาจักรอัสซีเรีย  ซึ่งนับเป็นศัตรูสำคัญในสมัยของกษัตริย์ทั้งสาม  ประมาณปี 730 ก่อนคริสตศักราช อัสซีเรียมุ่งมาที่อิสราเอล  ส่วนช่วงปี 700 ปีก่อนคริสศักราชนั้น ก็หวนมาที่ยูดาห์ด้วย

มีคาห์จะกล่าวย้ำเตือนให้กลับใจ บอกล่วงหน้าว่า ประเทศชาติจะวิบัติอย่างไร  แต่ดูเหมือนเหล่าปุโรหิต ผู้นำทางจิตวิญญาณกลับไม่สนใจ คิดว่า ไม่มีภัยใดจะเกิดขึ้นได้  ถึงอย่างนั้นมีคาห์ยังยืนกรานถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น แม้กระทั่งภูเขาศิโยนที่พวกเขาคิดว่า ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด ก็ไม่อาจต้านทานศัตรูได้

ใครจะรู้ ที่มีคาห์ได้มีโอกาสนานมากถึงสามรัชกาลนั้น อาจเป็นเพราะพระเจ้าทรงประสงค์ให้พวกเขากลับใจ  แม้ว่าพระองค์จะทรงนำวิบัติเหล่านั้นมาเอง  และถึงแม้ว่า ในช่วงมีคาห์ ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นกับยูดาห์ แต่ในที่สุด ประมาณ 586 ปีก่อนคริสตศักราช ยูดาห์ก็ล่มสลายจากการโจมตีของบาบิโลน

หนังสือมีคาห์มีการกล่าวถึงทั้งพระเมตตา และพระพิโรธของพระเจ้าสลับกันไป  แม้ว่าพระองค์จะทรงกริ้วยิ่งนัก  แต่ก็ทรงระลึกถึงพระเมตตาของพระองค์เสมอ
อีกอย่างที่เราน่าจะรู้คือ มีคาห์กับอิสยาห์พูดสิ่งที่คล้ายกันมาก

 

โยนาห์ 4-2

แต่ตอนเช้าของวันถัดมา  พระเจ้าทรงให้หนอนตัวหนึ่งมาแทะกินต้นไม้จนเหี่ยวแห้งไป  เมื่ออาทิตย์ขึ้น  พระเจ้าก็ทรงให้ลมร้อนทางตะวันออกพัดมา และแสงอาทิตย์ก็แผดเผาศีรษะโยนาห์จนเป็นลม

เขาจึงขอตายอีก  และกล่าวว่า “ ที่ข้าพเจ้าจะตายก็ดีกว่ามีชีวิตอยู่”
แต่พระเจ้าตรัสกับโยนาห์ว่า “เจ้าทำดีแล้วหรือที่มาโกรธต้นไม้?”

“ใช่แล้วพระเจ้าข้า  ข้าพเจ้าทำดีแล้วที่จะโกรธ  โกรธมากพอที่จะตายไปเลย”


และพระเจ้าตรัสว่า “เจ้าเสียดายเถาไม้ที่เจ้าเองไม่ได้ปลูก เจ้าไม่ได้ทำให้มันโต มันงอกขึ้นตอนกลางคืน และเหี่ยวแห้งไปชั่วคืนเดียว   คนชาวเมืองนีนะเวห์ที่มีคนตั้ง 120,000  คน  พวกเขาไม่รู้ว่าอะไรผิด อะไรถูก แล้วสัตว์เลี้ยงอีกมากมายนั้นเล่า?  โยนาห์ เราไม่ควรจะสงสารพวกเขารึ?”

หลายคนรู้สึกสมน้ำหน้าโยนาห์ที่ต้นไม้เลื้อยนั้นกลับเหี่ยวแห้งตายไป

พระเจ้าทรงดีต่อเขา แต่เขาไม่เห็นน้ำพระทัยนั้น กลับปั่นป่วนในใจที่ชาวนีนะเวห์จะรอดพ้นภัยพิบัติ  โยนาห์ทำให้เราเห็นลึก ๆ ในใจของตัวเราเองไหม     โยนาห์หลงคิดว่า เขาไม่ควรจะช่วยให้คนที่หลงผิดรอดตาย  เขาคิดได้อย่างไรนะนี่  เขาสนใจต้นไม้ตายยิ่งกว่าคนจะต้องตายเสียอีก

พระเจ้าทรงทำให้เราเห็นว่า

พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของมนุษย์ทุก ๆ คนจริง ๆ

 

โยนาห์ 4-1

ที่พระเจ้าไม่ทรงทำลายเมืองนีนะเวห์…. โยนาห์กลับไม่พอใจอย่างยิ่ง
เขาโกรธ   ดังนั้นจึงทูลพระเจ้าว่า “ข้าแต่พระเจ้า  ตอนที่ข้าพเจ้ายังอยู่ที่บ้านเกิดนั้น  ข้าพเจ้าก็ได้พูดแล้วนี่นา  ข้าพเจ้าจึงหนีไปยังเมืองทารชิช

ข้าพเจ้ารู้ว่า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้เต็มด้วยพระคุณ และทรงเมตตายิ่งนัก  พระองค์ทรงโกรธช้า และในพระทัยเต็มด้วยความรักมั่นคง

ดังนั้น บัดนี้ พระเจ้าข้า  ขอทรงโปรดเอาชีวิตของข้าพเจ้าไป  สำหรับข้าพเจ้าแล้วที่จะตายก็ดีกว่ามีชีวิตอยู่”  พระเจ้าตรัสกับเขาว่า  “เจ้าทำดีแล้วหรือที่มาโกรธเกรี้ยวอย่างนี้?”

โยนาห์เดินทางออกจากเมืองนีนะเวห์ และนั่งอยู่ทางตะวันออกของเมือง  แล้วเขาก็ทำเพิงเล็ก ๆ เพื่อว่าจะได้นั่งหลบแดด   เขาจะนั่งตรงนั้นจนกว่าจะเห็นว่า เกิดอะไรขึ้นกับเมือง

แล้วพระเจ้าก็ทรงให้มีต้นพืชเกิดขึ้นมา เลื้อยขึ้นไปบนเพิงเพื่อว่ามันจะได้เป็นที่หลบแดดให้กับเขา  จะได้สบายตัว  โยนาห์ดีใจมากที่มีต้นไม้เลื้อยนี้ขึ้นมา

จากคำพูดของโยนาห์นั้น แสดงว่า ที่เขาไม่อยากไปเมืองนีนะเวห์เพราะเขาเชื่อว่า พระเจ้าจะไม่ทรงทำลายเมืองนี้แน่   ก็ทรงห่วงใย และส่งเขาไป  แน่นอน พระองค์ทรงมีแผนที่จะให้ชาวนีนะเวห์ได้รอดพ้น  เขารู้พระทัยของพระเจ้าดีว่า พระองค์ทรงเมตตาขนาดไหน

แถมยังย้ำเหมือนกับเด็กดื้อด้วยว่า  ที่หนีไปก็เพราะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

โยนาห์นี่เป็นคนอย่างไรกัน  มีโอกาสทำสิ่งที่ดี ไม่อยากทำ  แล้วเมื่อต้องทำ ได้ช่วยเหลือคนมากมาย ก็ยังมาโกรธแล้วอยากตายไปให้พ้น ๆ เสียอีก

แต่เวลานั้นเอง พระเจ้าทรงเห็นว่า เขาจะร้อน จึงทรงส่งต้นไม้มาให้…

จะเกิดอะไรต่อไป…

 

โยนาห์ 3-2

โยนาห์ 3:6-10

เมื่อราชาแห่งนีนะเวห์ได้ยินเรื่องของโยนาห์  ก็ทรงลุกจากบัลลังก์ ถอดฉลองพระองค์อันงดงามออก และทรงสวมเสื้อที่ทำจากผ้ากระสอบ  และทรงนั่งลงในขี้เถ้า   พระองค์ทรงบัญชาออกไปจนทั่วเมืองว่า

“โดยคำสั่งจากพระราชาและข้าราชการชั้นผู้ใหญ่   อย่าให้คน สัตว์ สัตว์เลี้ยง กินอะไรเลย  ไม่ต้องกินอาหาร หรือดื่มน้ำ  ให้ทั้งคนและสัตว์สวมผ้ากระสอบ  และร้องทูล เรียกหาพระเจ้าอย่างสุดใจ

ให้ทุกคนหันจากความบาปชั่วและความโหดร้ายที่มือของพวกเขากระทำ

ใครจะรู้บ้างว่า พระเจ้าอาจทรงเปลี่ยนพระทัย และไม่โกรธเรา เพื่อว่าเราจะไม่พินาศ”

เมื่อพระเจ้าทรงเห็นสิ่งที่พวกเขาทำ  การหันจากความบาป  พระเจ้าก็ทรงเปลี่ยนพระทัยไม่ส่งความหายนะมายังเมืองนีนะเวห์   ตามที่พระองค์ทรงคาดโทษเขาไว้

 

 

 

ดูซิ  เมื่อโยนาห์เชื่อฟังพระเจ้า    สิ่งที่ตอบแทนมันยิ่งใหญ่เหลือเกิน

คนเป็นอันมากไม่ต้องถูกลงโทษเพราะความผิด  เนื่องจากว่า เขากลับใจทัน  กลับใจอย่างจริงใจ ลึกซึ้ง

พระราชาของนีนะเวห์ก็เป็นอีกผู้หนึ่งที่ช่วยให้ภัยพิบัติไม่ต้องมาถึง   คำสั่งจากพระราชาย่อมไปถึงคนทุกคน

ที่น่าแปลกคือ ถึงทั้งสัตว์เลี้ยงด้วย  พวกเขาคิดอะไรกันนะ?


โยนาห์ 3-1

โยนาห์ 3:1-5

และพระเจ้าได้ตรัสกับโยนาห์อีกเป็นครั้งที่สอง “จงลุกขึ้น ไปยังเมืองนีนะเวห์ เมืองยิ่งใหญ่ และประกาศ ร้องบอกสิ่งที่เราบอกเจ้าไปนั้น”
ดังนั้นโยนาห์จึงลุกขึ้น เดินมุ่งหน้าไปยังเมืองนีนะเวห์ตามที่พระเจ้าตรัสสั่ง นีนะเวห์ เป็นเมืองใหญ่มากต้องใช้เวลา 3 วันเดินกว่าจะทั่วเมือง (เมืองนั้นกว้างยาวประมาณ 60 ไมล์)
ส่วนโยนาห์เองก็เริ่มเดินทางเข้าไปในเมือง วันนั้น เขาร้องว่า

“ท่านทั้งหลาย โปรดฟังทางนี้ อีก 40 วัน เมืองนีนะเวห์จะถึงหายนะ!”
เขาพูดอย่างนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก
น่าแปลกมาก ชาวเมืองนีนะเวห์ฟังเสียงของเขา และพวกเขาก็เชื่อพระเจ้า ประกาศให้ชาวเมืองอดอาหาร ใส่เสื้อผ้ากระสอบเพื่อจะคร่ำครวญ พวกเขาสำนึกในความผิดต่าง ๆ ที่ได้ทำลงไป ชาวเมืองที่มาอดอาหารกันนั้น ตั้งแต่คนชั้นสูงจนถึงคนยากจนค่นแค้นที่สุด

ภาพเขียนโดย กุสตาฟ ดอเร่ (1832-1883)

โยนาห์ ซึ่งเป็นคนที่ดื้อดึงกับพระเจ้า เปลี่ยนนิสัยใจคอไปเสียแล้ว พอพระเจ้าตรัสสั่งเขาอีกครั้ง เขาก็ไม่โอ้เอ้อีก แต่มุ่งหน้าไปยังเมืองนีนะเวห์ทันที
การเดินทางเท้าครั้งนี้ น่าจะนานโขอยู่ เพราะต้องเดินเท้า ใช้เวลานานเท่าไรไม่ทราบ แต่ระหว่างทางนั้น โยนาห์คงมีโอกาสคิดอะไรอีกมากมาย …..
ที่จริง โยนาห์ไม่ใช่คนใหญ่โตอะไรเลย การเดินทางเข้าไปในเมืองนีนะเวห์ครั้งนี้ เปรียบเหมือนบ้านนอกเข้ากรุง และยังต้องไปประกาศให้คนเหล่านั้นกลับใจใหม่ ไม่ดำเนินชีวิตชั่วร้ายอีกต่อไป คราวนี้เขาจะโดนหินขว้างหรือเปล่านะ?
แต่เหตุการณ์ไม่เป็นไปอย่างที่คิด โยนาห์ร้องบอกให้คนกลับใจ
และผู้คนก็หันมาฟังเขา เมื่อเขาบอกว่า ภัยพิบัติกำลังจะมา ชาวนีนะเวห์ก็กลัว
และเขาก็เชื่อ! นี่เป็นสิ่งมหัศจรรย์มาก โยนาห์ไม่ได้ทำให้เขาเชื่อ แต่พระเจ้าทรงบันดาลใจพวกเขา เมื่อได้ยินข่าวสารจากพระเจ้า เขาก็ถ่อมใจ ไม่ยะโสอีกต่อไป และเชื่อในพระองค์
ทั้งนี้ เกิดขึ้นเพราะโยนาห์ที่เคยดื้อ เปลี่ยนใจเป็นเชื่อฟังพระเจ้า และทำทุกสิ่งตามที่พระองค์ทรงสั่ง…..