เยเรมีย์

เยเรมีย์ 31:7-12

เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
“จงร้องเพลงด้วยความยินดีเพื่อยาโคบ
และส่งเสียงร้องให้กับบรรดาผู้ปกครองของประชาชาติ
ประกาศไป ให้สรรเสริญและกล่าวว่า
‘ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า
ขอทรงช่วยประชากรของพระองค์ให้รอดพ้น…
คือเหล่าคนที่หลงเหลืออยู่ในอิสราเอล’

 

ภาพจาก freestockphotos.com

ดูเถิด เราจะนำพวกเขามาจากประเทศทางเหนือ
และรวบรวมพวกเขามาจากแผ่นดินไกลโพ้น
ในพวกเขามีคนตาบอดและคนขาเสียเดินเขยก…
หญิงมีครรภ์และหญิงที่กำลังคลอดบุตร
พวกเขาไปด้วยกันเป็นกลุ่มชนใหญ่ พวกเขาจะกลับมาที่นี่
จะกลับมาด้วยน้ำตา
และด้วยเสียงร้องขอเมตตา เราจะนำพวกเขากลับมา
เราจะให้พวกเขาเดินข้าง ๆ ลำธารน้ำ
และเป็นทางเรียบที่จะไม่ต้องสะดุดหกล้ม
เพราะเราคือบิดาแห่งอิสราเอล เอฟราอิมคือลูกชายหัวปีของเรา

เยเรมีย์ 31:1-6
“ในเวลานั้น” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส “เราจะเป็นพระเจ้าของทุกเผ่าในอิสราเอล และพวกเขาจะเป็นประชากรของเรา”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
“คนที่รอดตายจากดาบ ก็ได้พบพระคุณในถิ่นกันดาร
ยามที่อิสราเอลแสวงหาการพัก
องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ปรากฏแก่เขาจากที่ไกล

ภาพจากwww.naturewallz.com

เราได้รักเจ้าด้วยความรักนิรันดร์
ดังนั้น เราจะยังคงให้ความรักซื่อตรงนี้แก่เจ้าต่อไป
และเราจะสร้างเจ้าขึ้นมา เจ้าจะถูกสร้างขึ้น  พรหมจารีอิสราเอล!
และเจ้าจะตกแต่งตัวเจ้าเองด้วยรำมะนา
จะออกไปเต้นรำในการเต้นรำของผู้ที่กำลังสนุกสนาน
และเจ้าก็จะปลูกสวนองุ่นอีกบนภูเขาแห่งสะมาเรีย
ผู้ที่ปลูกก็จะปลูกไป และเขาจะมีความสุขกับผลองุ่นเหล่านั้น
เพราะว่าจะมีวันที่เหล่าคนเฝ้ายามในเทือกเขาเอฟราอิมร้องเรียกว่า
“ลุกขึ้น ให้เราไปยังศิโยนกันเถอะ
ไปเข้าเฝ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา

เยเรมีย์ 30:18-24

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า
ดูเถอะ เราจะรื้อฟื้นกระโจมของยาโคบให้กลับสู่สภาพดี
และเราจะมีความสงสารเมตตาในเรื่องที่อยู่อาศัยของเขา
จะมีการสร้างเมืองขึ้นใหม่บนกองซากปรักหักพัก

ป้อมเมืองก็จะอยู่บนที่มันเคยอยู่
จะมีเพลงโมทนาพระคุณพระเจ้าออกมาจากสถานที่เหล่านั้น
และจะมีเสียงของการเฉลิมฉลอง
เราจะจำนวนประชากรของพวกเขาอย่างทวีคูณ
และเขาจะไม่มีจำนวนน้อย .. เราจะทำให้เขาได้รับเกียรติและเขาจะไม่เป็นคนเล็กน้อย
ลูกหลานของเขาจะเป็นเหมือนสมัยก่อน
และเราจะยอมรับที่ชุมนุมของพวกเขา
เราจะลงโทษคนที่กดขี่พวกเขา
เจ้าชายที่ปกครองพวกเขาจะออกมาจากพวกเขา
ผู้ปกครองจะออกมาจากท่ามกลางพวกเขา
เราจะทำให้ท่านผู้นั้นมาใกล้
และท่านจะเข้ามาใกล้เรา
เพราะใครเล่า..จะกล้าเข้ามาใกล้เราด้วยตัวเอง?
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ
และเจ้าจะได้เป็นประชากรของเรา เราจะเป็นพระเจ้าของเจ้า..
จงมองดูพายุขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ความพิโรธได้จากไปแล้ว
เป็นพายุหมุนรุนแรง
มันจะไปหมุนกวาดหัวคนชั่วร้าย
พระพิโรธอันแรงกล้าขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่กลับมา
จนกว่าพระองค์จะทรงทำสิ่งที่ทรงประสงค์สำเร็จทุกอย่าง
ในวันแห่งยุคสุดท้ายเจ้าจะเข้าใจสิ่งเหล่านี้

เยเรมีย์ 20:12-17

เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
ความเจ็บปวดของเจ้านั้น ไม่อาจรักษาให้หายได้
และบาดแผลของเจ้าก็เหวอะหวะ

ไม่มีใครจะทำคดีให้เจ้า
ไม่มียาที่จะรักษาบาดแผลของเจ้า
ไม่มีการบำบัดสำหรับเจ้า
คนรักทั้งหลายก็ลืมเจ้าไปเสียแล้ว
พวกเขาไม่สนใจเจ้าสักนิด

ภาพจาก http://www.thetruthseeker.co.uk/

 

เราได้ตีสอนเจ้ารุนแรงเหมือนการโบยของศัตรู
เป็นการลงโทษที่มาจากศัตรูที่โหดเหี้ยม
เพราะความผิดของเจ้าใหญ่ยิ่งนัก
เพราะความบาปของเจ้าก็ฉาวโฉ่
เหตุใดเจ้าจึงร้องโวยวายเพราะความเจ็บปวดของเจ้า
ความเจ็บปวดของเจ้านั้นรักษาให้หายไม่ได้
บาปมากมายของเจ้านั้นลือกระฉ่อนไปทั่ว
เราได้ทำสิ่งนี้ต่อเจ้า!

ดังนั้น คนที่เขมือบเจ้า ก็จะถูกกิน
เหล่าศัตรูของเจ้า ทุกคน… จะต้องกลายเป็นเชลย
คนที่ปล้นเจ้า จะถูกปล้น
และคนที่ดักเจ้า ก็จะกลายเป็นเหยื่อ
เพราะเราได้รื้อฟื้นสุขภาพของเจ้าขึ้น
และบาดแผลของเจ้าจะได้รับการรักษา
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
เพราะเขาทั้งหลายจะเรียกเจ้าว่า คนนอกคอก
คือศิโยน… ที่ไม่มีใครสนใจ

เยเรมีย์ :8-11

ในวันนั้น จะเกิดอย่างหนึ่งขึ้น
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
เราจะหักแอกออกจากคอของเจ้า

เราจะทำลายโซ่ตรวนของเจ้า
และคนต่างชาติจะไม่สามารถทำให้เขาเป็นทาสได้อีก
แต่พวกเขาจะปรนนิบัติองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเขาและของราชาดาวิดผู้ที่เราจะยกขึ้นมาเพื่อเขา

 

ดังนั้น อย่ากลัวไปเลย  ยาโคบ…คนรับใช้ของเรา
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
อย่าหวาดหวั่นครั่นคร้าม โออิสราเอล
เพราะเราจะช่วยเจ้าจากที่แสนไกล
และลูกหลานของเจ้า เราจะช่วยจากการเป็นเชลย
ยาโคบจะกลับมา จะมีความสงบสุขและได้พักผ่อน
จะไม่มีสิ่งใดทำให้เขากลัวได้อีก
เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อช่วยเจ้าให้รอด
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ
เราจะทำให้ทุกชาติถึงที่สิ้นสุด
บรรดาชาติที่เราไล่เจ้าให้กระจัดกระจายไปอยู่นั้น
แต่สำหรับเจ้า เราจะไม่ให้ถึงที่สิ้นสุด
เราจะตีสอนเจ้าตามขนาดความผิดของเจ้า
เราจะไม่ปล่อยให้เจ้าลอยนวลโดยไม่ต้องรับผิด

 

เยเรมีย์ 1-7

พระคำของพระเจ้ามาถึงเยเรมีย์จากองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า
พระเจ้าแห่งอิสราเอล องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า  ..
จงเขียนคำที่เราได้พูดกับเจ้าลงไป เพราะวันหนึ่งจะมาถึง
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ
วันนั้นเราจะให้คนของเราทั้งอิสราเอลและยูดาห์กลับสู่สภาพดี
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
และเราจะนำเขากลับมายังแผ่นดินที่เราได้ให้แก่บรรพบุรุษ
และพวกเขาจะครอบครองแผ่นดินนั้น

ต่อไปนี้เป็นพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าที่ตรัสเรื่องอิสราเอลและยูดาห์
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
เราได้ยินเสียงร้องด้วยความหวาดหวั่น เพราะมีสิ่งร้ายเกิดขึ้น ไม่มีสันติสุขเลย
จงถามขึ้นมาเถิด และดูซิ … ผู้ชายจะคลอดบุตรได้หรือ
เหตุใดเราจึงเห็นชายทุกคน เอามือจับท้องเหมือนกับหญิงกำลังคลอด?
เหตุใดใบหน้าของทุกคนซีดเผือด?
อา…วันนั้นใหญ่เหลือเกิน ไม่มีวันไหนเหมือนวันนั้น
เป็นเวลาที่ยาโคบท้อแท้ทุกข์ใจยิ่งนัก  ถึงกระนั้น เขาจะผ่านมันไปได้

เยเรมีย์ 29:24-32

ถึงเชไมยาห์ชาวเนเฮลาม…
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า
เจ้าได้ส่งจดหมายในนามของเจ้าไปยังคนที่อยู่ในนครเยรูซาเล็ม
และส่งไปยังเศฟันยาห์ บุตรมาเสยาห์ผู้เป็นปุโรหิต
รวมถึงเหล่าปุโรหิตทั้งหลาย กล่าวว่า
..องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้เป็นปุโรหิตแทนที่เยโฮยาดาผู้เป็นปุโรหิต
เพื่อว่าท่านจะดูแลพระวิหารของพระเจ้า
และจะได้จับกุมคนบ้าทุกคนที่กล่าวพระคำ เอาไปจำไว้ในขื่อและสวมปลอกคอเหล็ก

บัดนี้ ทำไมเจ้าจึงไม่ต่อว่าเยเรมีย์ชาวอานาโธทผู้กล่าวพระคำแก่เจ้าเล่า?
เขาได้ส่งจดหมายมาถึงเราที่บาบิโลนว่า “เวลาที่เราจะอยู่เป็นเชลยนั้นยาวนาน
ดังนั้นจงสร้างบ้านเรือน อาศัยในนั้น ปลูกสวนและกินผลจากสวนนั้น”

เศฟันยาห์ผู้เป็นปุโรหิตได้อ่านจดหมายให้เยเรมีย์ฟัง
แล้วจึงมีพระดำรัสจากองค์พระผู้เป็นเจ้ามายังเยเรมีย์ว่า
“จงส่งสารไปยังคนที่ถูกเนรเทศทุกคน กล่าวว่า
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสถึงเชไมยาห์ชาวเนเฮลาม
เพราะว่า เขไมยาห์ได้กล่าวคำแก่เจ้าทั้งที่เราไม่ได้ส่งเขาไป
เขาทำให้พวกเจ้าเชื่อในคำมุสาของเขา
ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
เราจะลงโทษเขไมยาห์ชาวเนเฮลาม และลูกหลานของเขา
จะไม่มีใครสักคนอยู่ท่ามกลางประชาชน
พวกเขาจะไม่เห็นสิ่งดีที่เราจะทำให้แก่ประชาชนของเรา
เพราะว่าเขาได้กล่าวคำที่กบฏต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ

เยเรมีย์ 29:20-23

จงฟังคำขององค์พระผู้เป็นเจ้า เหล่าผู้ที่ถูกเนรเทศไปจากเยรูซาเล็มถึงบาบิโลน
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอล
ทรงกล่าวถึงอาหับบุตรโคลายาห์และเศเดคียาห์บุตรมาอาเสยาห์
ทั้งสองได้กล่าวคำเท็จให้เจ้าฟังในนามของเรา

ดูเถิด เราจะส่งเขาไปให้ราชาเนบูคัดเนสซาร์
เและท่านจะสังหารทั้งสองต่อหน้าต่อตาท่าน
เพราะเขาทั้งสองเป็นอย่างนี้ เหล่าคนที่ถูกเนรเทศจากยูดาห์ไปบาบิโลน
ก็จะแช่งว่า
“ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้เจ้าเป็นเหมือนเศเดคียาห์และอาหับ
คนที่กษัตริย์แห่งบาบิโลนเผาเสียด้วยไฟ”
เพราะเขาทั้งสองทำสิ่งที่ร้ายกาจในหมู่คนอิสราเอล
ได้เป็นชู้กับภรรยาของเพื่อนบ้าน
ได้กล่าวคำมุสาในนามของเรา ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้สั่งให้เขาพูด
เราเป็นผู้รู้เห็น และเป็นพยาน” องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ

เยเรมีย์ 29:15-19

“เพราะเจ้ากล่าวว่า .. พระเจ้าทรงแต่งตั้งผู้กล่าวคำแก่เราในบาบิโลน ..
ดังนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้า จึงตรัสเรื่องของกษัตริย์ที่ขึ้นมาบนบัลลังก์ของดาวิด
และเกี่ยวข้องกับคนที่มาอาสัยอยู่ในเมืองนี้
ญาติของเจ้าที่ไม่ได้ออกไปเป็นเชลยกับพวกเจ้า
..องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสดังนี้
ดูเถิด เราได้ส่งดาบ ความอดอยากและโรคระบาดมา
และเราจะทำให้เขาเป็นเหมือนลูกมะเดื่อเน่า   เน่ามากจนกินไม่ได้

เราจะตามเขาไปด้วยดาบ ความอดอยากและโรคระบาด
ทำให้เขาเป็นที่สยองขวัญต่อเหล่าอาณาจักรต่าง ๆ ในโลกนี้
กลายเป็นที่แช่งสาป น่ากลัว เป็นที่ซุบซิบและเป็นที่ตำหนิ
ท่ามกลางประชาชาติที่เราได้ไล่พวกเขาเข้าไปอยู่
ที่เป็นเช่นนี้เพราะพวกเขาไม่สนใจถ้อยคำที่เราเฝ้าส่งสื่อสารมาให้เจ้า
โดยเหล่าผู้กล่าวคำ ผู้รับใช้ของเรา
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส

เยเรมีย์ 29:10-14

ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“เมื่อเวลาผ่านไป 70 ปี ครบกำหนดของบาบิโลนแล้ว
เราก็จะมาเยี่ยมเยียนเจ้า และเราจะให้คำสัญญาของเรานั้น สำเร็จ
เราจะนำเจ้ากลับมายังสถานที่นี้

เพราะเรารู้แผนการที่เรามีให้เจ้า  องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกล่าว…
เป็นแผนการเพื่อความเป็นอยู่ที่ดี ไม่ใช่เพื่อสิ่งร้าย
เป็นแผนการที่จะให้อนาคตและความหวังใจ
แล้วเจ้าจะร้องทูลเรา เจ้าจะเข้ามาและอธิษฐานต่อเรา
และเราจะฟังเสียงของเจ้า
เจ้าจะแสวงหาเราและพบเรา เมื่อเจ้าแสวงหาเราด้วยสุดใจของเจ้า
เจ้าจะพบเรา… องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
และเราจะทำให้เจ้ากลับสู่สภาพดี
จะรวบรวมพวกเจ้าจากประชาชาติต่าง ๆ จากสถานที่ซึ่งเราไล่ให้เจ้าไปอาศัยอยู่
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
และเราจะนำเจ้ากลับมาจากสถานที่ซึ่งเราเนรเทศเจ้าไป

เยเรมีย์ 29:1-9

ต่อจากนี้ไป เป็นข้อความในจดหมายที่ท่านเยเรมีย์
ผู้กล่าวคำได้เขียนจากนครเยรูซาเล็มไปถึงผู้ใหญ่ที่ยังคงมีชีวิตอยู่
เหล่าปุโรหิต ผู้กล่าวคำ และประชาชน
ซึ่งราชาเนบูคัดเนสซาร์ได้กวาดไปเป็นเชลยจากนครเยรูซาเล็มไปยังบาบิโลน

นี่เป็นเวลาหลังจากราชาเยโคนิยาห์และพระมารดา
เหล่าขันที และข้าราชการแห่งยูดาห์และเยรูซาเล็ม
เหล่าช่างฝีมือ ช่างทำโลหะได้ออกไปจากนครเยรูซาเล็ม

ผู้ส่งจดหมายคือ เอลาสาห์ลูกชายของชาฟาน และเกมาริยาห์ลูกชายของฮิลคียาห์
ผู้ซึ่งราชาเศเดคียาห์แห่งยูดาห์ได้ส่งไปถึงราชาเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลน  ความว่า

องค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงเป็นจอมทัพ
พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสแก่เหล่าคนที่เราส่งให้ไปเป็นเชลย จากเยรูซาเล็มไปยังบาบิโลนว่า…
จงสร้างบ้านเรือนและอาศัยในบ้านนั้น  ให้ทำสวนพืชผัก และกินผลิตผลจากสวนนั้น..
และจงให้ลูกสาวของเจ้าได้มีครัวเรือน เพื่อว่าจะได้มีลูกชายลูกสาว 

จงเพิ่มทวีคูณอย่าให้จำนวนลดลง
แต่เจ้าจงแสวงหาสวัสดิภาพให้แก่เมืองที่เจ้าถูกเนรเทศไปอยู่นั้น
จงอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าเพื่อเมืองนั้น
เพราะว่า หากเมิองมีสวัสดิภาพ เจ้าก็จะมีความสุข  

องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้
อย่ายอมให้ผู้กล่าวคำและผู้ทำนายซึ่งอยู่ท่ามกลางพวกเจ้านั้นหลอกลวงเจ้า
และอย่าไปฟังความฝันของพวกเขา
เพราะพวกเขาได้กล่าวคำมุสาในนามของเรา เราไม่ได้ส่งพวกเขาไป
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ

เยเรมีย์ 28:10-17

แล้วฮานันยาห์ก็เอาแอกออกจากคอของเยเรมีย์  และหักมันเสีย
ฮานันยาห์ได้พูดต่อหน้าประชาชนทั้งปวงว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้…
เราจะหักแอกของราชาเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนภายในสองปี”
แต่เยเรมีย์ก็เดินออกไป…

ต่อมา ไม่นานหลังจากที่ฮานันยาห์ได้ทำลายแอกจากคอของเยเรมีห์ ผู้กล่าวคำ
ก็มีพระดำรัสมาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าถึงเขาว่า
“จงไปบอกฮานันยาห์ดังนี้ ..องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
เจ้าได้ทำลายแอกไม้ไป  แต่เจ้าได้สร้างแอกเหล็กขึ้นมาแทนที่
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า..
เราได้วางแอกเหล็กลงบนคอของประชาชาติทั้งหลาย
เพื่อให้พวกเขาได้รับใช้ราชาเนบูคัดเนสซาร์  กษัตริย์แห่งบาบิโลน
และพวกเขาจะรับใช้เป็นทาสเนบูคัดเนสซาร์
เพราะเราเองได้ให้เขาแม้กระทั่งสัตว์ในทุ่ง.. “

และเยเรมีย์ผู้กล่าวคำของพระเจ้า จึงกล่าวแก่ฮานันยาห์ว่า
“ฟังนะ  ฮานันยาห์  องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ส่งท่านมา
และท่านได้ทำให้ประชาชนเหล่านี้เชื่อคำมุสาของท่าน
ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า ..
ดูเถิด เราจะเอาเจ้าออกไปจากโลกนี้ ปีนี้เจ้าจะตาย
เพราะเจ้าได้กล่าวคำอันเป็นกบฏต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า”

ในปีนั้น เดือนที่เจ็ด ฮานันยาห์ก็สิ้นชีวิต

เยเรมีย์ 28:1-9

ในปีนั้นเอง ต้นรัชสมัยของราชาเศเดคียาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์
ในเดือนที่ 5 ปีที่สี่ ฮานันยาห์บุตรชายของอัสซูร์ ซึ่งเป็นผู้กล่าวคำจากกิเบโอน
พูดกับข้าในพระวิหารของพระเจ้า ต่อหน้า ปุโรหิตและประชาชนทั้งหลายว่า

“องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า ..
เราได้ทำลายแอกของราชาบาบิโลนแล้ว
ภายในสองปี เราจะนำภาชนะต่าง ๆ ของพระวิหารของพระเจ้า
ที่ราชาเนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนได้ยึดไปและนำไปยังบาบิโลนกลับมา
และเรายังจะนำเยโคนิยาห์ โอรสของราชาเยโฮยาคิม
กษัตริย์แห่งยูดาห์ รวมทั้งคนทั้งหลายที่ถูกกวาดไปบาบิโลนกลับมาด้วย..
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ … เพราะเราจะหักแอกของราชาแห่งบาบิโลน”
แล้วเยเรมีย์กล่าวแก่ฮานันยาห์ ผู้กล่าวคำ ต่อหน้าเหล่าปุโรหิต
และประชาชนที่ยืนอยู่ในพระวิหารของพระเจ้า ว่า..
“อาเมน .. ขอให้พระเจ้าทรงทำเช่นนั้น
ขอให้พระเจ้าทรงทำให้คำที่ท่านเพิ่งพยากรณ์ไปเกิดขึ้นจริง
และนำเอาภาชนะในพระวิหารของพระเจ้า รวมทั้งคนที่ถูกเนรเทศไปกลับมา
แต่ถึงกระนั้น ก็ขอให้ฟังคำที่ข้ากำลังจะกล่าวให้ท่านและประชาชนทั้งหลายฟัง
ผู้กล่าวคำทั้งหลายที่มาก่อนหน้าท่านและข้าเองในสมัยโบราณ
ได้พยากรณ์ถึงสงคราม ความอดอยากและโรคระบาดต่อหลาย ๆ ประเทศ หลายอาณาจักร
เมื่อคำที่พวกเขากล่าวเกิดขึ้นจริง ดังนั้นก็จะรู้ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งผู้กล่าวคำท่านนั้นมา

เยเรมีย์ 27:16-22

แล้วข้าก็กล่าวกับปุโรหิตและคนทั้งปวงว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ อย่าฟังคำของผู้กล่าวคำที่พยากรณ์ให้เจ้าว่า ..
ดูเถิด ภาชนะในพระวิหารของพระเจ้าจะถูกนำกลับมาจากบาบิโลนในไม่ช้านี้…
เพราะคำดังกล่าวเป็นคำมุสา
อย่าไปฟังพวกเขา  จงรับใช้ราชาแห่งบาบิโลนและมีชีวิตอยู่
เหตุใดเมืองนี้จึงจะต้องกลายเป็นเมืองร้างเล่า?

หากพวกเขาเป็นผู้กล่าวคำและพระคำของพระเจ้าอยู่กับเข้า
ก็ให้พวกเขาอ้อนวอนต่อพระเจ้าว่า
ขออย่าให้ภาชนะต่างๆ ที่ยังหลงเหลืออยู่ในพระวิหารของพระเจ้า
รวมทั้งในราชวัง ในเยรูซาเล็มจะไม่ต้องถูกกวาดไปบาบิโลน

เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสถึงเสาหาร   ขันสาคร  ขาตั้งและเครื่องใช้อื่น ๆ
ที่ราชาเนบูคัดเนสซาร์ไม่ได้กวาดไป และยังเหลืออยู่ในเมืองนี้
ครั้งเมื่อพระองค์นำเยโคนิยาห์ โอรสของราชาเยโฮยาคิม ราชาแห่งยูดาห์
รวมทั้งชนชั้นสูงแห่งยูดาห์และเยรูซาเล็มไปยังบาบิโลน

สำหรับเรื่องของภาชนะที่ยังหลงเหลือในพระวิหารของพระเจ้า
ในราชวังและในเยรูซาเล็มนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า ..
มันจะถูกนำไปยังบาบิโลน และอยู่ที่นั่นจนถึงวันที่เราเยี่ยมเยียนมัน
..องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ
แล้วเราจะนำมันกลับมา เก็บไว้ในที่นี้อีกครั้ง

เยเรมีย์ 27:8-15

“แต่หากชาติใด อาณาจักรใด ไม่ยอมรับใช้เนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลน
และไม่ยอมอยู่ใต้แอกแห่งกษัตริย์แห่งบาบิโลนแล้วละก็
เราจะลงโทษชาตินั้นด้วยดาบ ด้วยความอดอยาก และโรคระบาด …
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ… จนเราได้เผาผลาญเขาด้วยมือของเนบูคัดเนสซาร์

ดังนั้น เจ้าจะต้องไม่ฟังเสียงของผู้กล่าวคำ หรือผู้ทำนาย หรือนักฝัน หรือหมอดู หรือคนทำเวทมนต์ของพวกเจ้า
พวกเขาจะกล่าวแก่เจ้าว่า ..ท่านจะไม่ต้องไปรับใช้ราชาแห่งบาบิโลนหรอก..
เพราะคำทำนายเหล่านั้น เป็นคำมุสา  มันจะทำให้เจ้าต้องถูกย้ายไปจากแผ่นดินของเจ้าเอง
และเราจะไล่เจ้าออกไป เจ้าจะพินาศ
แต่ชาติใดที่ยอมอยู่ใต้ราชาแห่งบาบิโลนและรับใช้เขา ..
เราจะวางเขาไว้บนแผ่นดินของตน เพื่อให้ทำไร่ไถนา และอาศัยอยู่ที่นั่น
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ”

ข้าได้ทูลราชาเศเดคียาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ดังนี้..
”ขอให้ท่านยอมอยู่ใต้แอกของราชาบาบิโลน
รับใช้พระองค์ และประชาชนเมืองนั้น และท่านจะมีชีวิตอยู่…
เหตุใดท่านและประชาชนของท่านจะต้องมาตายด้วยดาบ ด้วยความอดอยากและโรคระบาด
ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสว่าจะเกิดกับประชาชาติที่ไม่ยอมรับใช้ราชาเนบูคัดเนสซาร์?
ขออย่าทรงไปฟังเสียงของ ผู้กล่าวคำที่กล่าวกับพระองค์ว่า …ท่านจะไม่ต้องรับใช้ราชาแห่งบาบิโลน..
เพราะคำพยากรณ์เหล่านั้นเป็นคำมุสา
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า ..เราไม่ได้ส่งพวกเขามา
แต่พวกเขากลับกล่าวคำที่มุสาในนามของเรา
ผลก็คือ เราจะไล่เจ้าออกไป และเจ้าจะพินาศ ทั้งตัวเจ้า และผู้กล่าวคำที่พยากรณ์ให้เจ้า..”

 

เยเรมีย์ 27:1-7

ต้นรัชกาลราชาเศเดคียาห์ โอรสราชาโยสิยาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ ..
มีพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเยเรมีย์   องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าว่า
“จงไปทำสายรัดและแอกให้ตัวเอง และสวมมันไว้ที่คอของเจ้า
จากนั้นก็สื่อสารไปยังราชาแห่งเอโดม   ราชาแห่งโมอับ
ราชาทั้งหลายที่เป็นโอรสของอัมโมนกษัตริย์แห่งเมืองไทระ  และราชาแห่งไซดอน
โดยส่งผ่านมือของทูตที่มาเข้าเฝ้าราชาเศเดคียาห์
ฝากคำเหล่านี้ไปยังเจ้านายของพวกเขา

 

“องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ..
เจ้าจงกล่าวคำต่อไปนี้ให้เจ้านายของพวกเจ้าฟังว่า
“เราเอง.. ผู้ได้สร้างโลก ทั้งมนุษย์และสัตว์ที่อยู่ในโลกด้วยอำนาจยิ่งใหญ่
ด้วยแขนที่ยื่นออกไป  เราจะให้แก่ใครก็แล้วแต่ที่เราเห็นชอบ
บัดนี้ เราจะมอบดินแดนเหล่านี้ทั้งสิ้นให้กับราชาเนบูคัดเนสซาร์
กษัตริย์แห่งบาบิโลนซึ่งเป็นผู้รับใช้ของเรา
และเราได้ให้สัตว์ป่าเพื่อปรนนิบัติเขาด้วย
ประชาชาติทั้งหลายจะรับใช้เขาและลูกชาย รวมไปถึงหลานของเขาด้วย
จนกว่าเวลากำหนดแห่งแผ่นดินของเขาจะมาถึง
แล้วต่อมาหลายประเทศและกษัตริย์ทั้งหลายจะทำให้เขาเป็นทาส”

 

เยเรมีย์ 26:16-24

ผู้ใหญ่บางคนในเมืองได้ลุกขึ้นพูดกับประชาชนที่ชุมนุมอยู่นั้นว่า
“ท่านมีคาห์แห่งโมเรเชท ได้ทำนายในสมัยราชาเฮเซคียาห์
กษัตริย์แห่งยูดาห์ และกล่าวแก่ประชาชนว่า… องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า

“ศิโยนจะถูกไถกลบเหมือนกับทุ่งนา
เยรูซาเล็มจะกลายเป็นกองซากปรักหักพัง
และเป็นกองภูเขาบ้านไม้ทับถมกันสูง”

เยรูซาเล็มเปลี่ยนไปเป็นป่า

แล้วราชาเฮเซคียาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ และคนยูดาห์ได้ประหารเขาหรือ?
ไม่ใช่เขาหรือที่เกรงกลับพระเจ้า
และได้ทูลอ้อนวอนพระองค์ จนพระองค์ทรงกลับพระทัยไม่นำความวิบัติมาถึงพวกเขา..?
แต่ตอนนี้ พวกเรากำลังจะนำหายนะยิ่งใหญ่มาสู่ตัวเราเอง”

ยังมีชายอีกคนที่กล่าวคำทำนายในพระนามของพระเจ้า
นั่นคือท่านอุรีอาห์บุตรชายเชไมอาห์ จากคิริยาทเยอาริม

เขาได้ทำนายต่อต้านเมืองนี้ และแผ่นดินนี้เหมือน ๆ กับท่านเยเรมีย์
และเมื่อราชาเยโฮยาคิมพร้อมกับนักรบ และข้าราชการได้ยินคำทำนายของท่าน
ราชาเยโฮยาคิมก็ต้องการประหารท่าน
เมื่ออุรียาห์รู้ข่าว  เขาก็หนีไปอียิปต์
เมื่อราชาเยโฮยาคิมส่งเอลนาธัน บุตรชายอัคโบร์และคนอื่น ๆ ไปกับเขา
ก็ได้นำอุริยาห์กลับมาส่งให้ราชาเยโฮยาคิม  พระราชาก็แทงเขาจนตาย และนำศพของเขาไปรวมไว้กับหมู่คนธรรมดา

แต่อาหิคัมบุตรของชาฟาน ได้ช่วยเยเรมีย์ไว้ไม่ให้ประชาชนสังหารเขา

เยเรมีย์ 26:10-15

เมื่อเหล่าข้าราชการของยูดาห์ได้ข่าว..
พวกเขาก็เดินทางมาจากราชวังถึงพระวิหารของพระเจ้าและนั่งตรงที่ประตูใหม่ของพระวิหาร…
จากนั้นเหล่าปุโรหิตและผู้ทำนายก็กล่าวต่อข้าราชการและประชาชนว่า
“คนนี้ควรได้รับโทษประหาร เพราะเขาได้ทำนายต่อต้านเมืองนี้อย่างที่พวกท่านได้ยินด้วยหูของท่านเอง”

แล้วเยเรมีย์จึงกล่าวแก่ข้าราชการและประชาชนว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งข้ามากล่าวคำต่อต้านวงศ์วานนี้ รวมทั้งเมืองนี้ ท่านก็ได้ยินหมดแล้ว
ดังนั้น  ท่านก็ควรจะแก้ไขทางและการกระทำของพวกท่าน
และเชื่อฟังคำแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของท่าน
และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเปลี่ยนพระทัยไม่ให้เกิดภัยพิบัติที่ข้าได้กล่าวแก่ท่าน..

แต่สำหรับข้าแล้ว
ข้าอยู่ในมือของพวกท่าน  ก็ให้ท่านทำสิ่งที่เห็นว่าดีและถูกต้องแล้วกัน
เพียงแต่ขอให้รู้ว่า  หากท่านประหารข้า
ก็เท่ากับท่านได้ให้เลือดของคนบริสุทธิ์ตกอยู่กับท่านและเมืองนี้
รวมถึงผู้อาศัยในเมืองนี้
เพราะความจริงก็คือ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งข้ามาเพื่อพูดกับท่านทุกอย่างที่พูดไปแล้ว

 

เยเรมีย์ 26:1-9
ต้นรัชกาลราชาเยโฮยาคิม โอรสของราชาโยสิยาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์
มีพระดำรัสมาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าดังนี้
“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงยืนขึ้นในลานแห่งพระวิหารของพระเจ้า
และกล่าวแก่เมืองทั้งหลายแห่งยูดาห์ที่ได้เข้ามานมัสการในพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ทุกคำที่เราได้บัญชาให้เจ้าพูดกับเขา และอย่าเก็บไว้สักคำเดียว
พวกเขาอาจจะฟัง และทุกคนหันกลับจากทางชั่วของตน
เพื่อว่า เราจะได้เปลี่ยนใจไม่นำวิบัติมาสู่พวกเขาเนื่องจากความบาปชั่วทั้งหลาย

เจ้าจะพูดกับพวกเขาว่า
‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ … หากเจ้ายังไม่ฟังเสียงของเรา
เพื่อที่จะดำเนินตามกฎเกณฑ์ที่เราวางไว้ต่อหน้าพวกเจ้า
หากเจ้าไม่ฟังเสียงของผู้รับใช้ที่เราส่งมากล่าวคำของเราอย่างเร่งด่วน
… เราจะทำให้วงศ์วานนี้เป็นเหมือนชิโลห์
และเราจะทำให้เมืองนี้เป็นที่สาปแช่งสำหรับทุกประเทศในโลก”
เหล่าปุโรหิต ผู้ทำนาย และคนทั้งหลายที่ได้ยินเยเรมีห์กล่าวคำข้างต้นในพระวิหารของพระเจ้า
… และเมื่อเยเรมีย์พูดสิ่งที่พระเจ้าทรงสั่งให้เขาพูดทั้งสิ้น
เหล่าปุโรหิต ผู้ทำนายและประชาชนก็จับเขาไว้ กล่าวว่า
“เจ้าจะต้องตาย! เหตุใดเจ้าจึงทำนายในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าว่า
วงศ์วานนี้จะเป็นเหมือนชิโลห์และเมืองนี้จะกลายเป็นเมืองร้างเปล่า
ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่?”
พวกเขาทุกคนล้อมเยเรมีย์เอาไว้ ในพระวิหารของพระเจ้า

เยเรมีย์ 25:30-38

“ดังนั้น  เจ้า…จะต้องกล่าวคำทำนายต่อต้านพวกเขาดังนี้ …

“องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเปล่งสุรเสียงสนั่นมาจากเบื้องบน
พระองค์ทรงเปล่งสุรเสียงของพระองค์จากที่ประทับอันบริสุทธิ์ของพระองค์
พระองค์จะทรงคำรามด้วยพลังยิ่งใหญ่ต่อสู้คนของพระองค์
และจะทรงตะโกนเหมือนกับคนที่กำลังย่ำองุ่น
ต่อต้านคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินโลก
ความโกลาหลจะส่งเสียงดังไปสู่ที่สุดปลายแผ่นดิน…
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมีคดีกับประชาชาติทั้งหลาย
พระองค์จะทรงพิพากษามนุษย์ทั้งปวง และจะทรงประหารคนชั่วร้ายด้วยดาบ  องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ”

“ดังนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า
ดูเถิด หายนะกำลังแพร่ออกไปจากชาติหนึ่งสู่อีกชาติหนึ่ง
และพายุใหญ่กำลังเกิดขึ้นจากที่ไกลสุดแห่งแผ่นดินโลก!

และคนที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประหารจะมีมากมายจากสุดปลายข้างหนึ่ง ไปยังสุดปลายอีกข้างหนึ่งของแผ่นดิน   ไม่มีใครร้องไห้คร่ำครวญเพื่อเขา ไม่มีใครรวบรวมศพของพวกเขา เพราะศพจะกลายเป็นเหมือนมูลสัตว์ที่กระจายอยู่บนพื้นดิน

จงร้องไห้คร่ำครวญเถอะเหล่าผู้เลี้ยงแกะ และร้องออกมา
กลิ้งเกลือกอยู่บนเถ้า เหล่าเจ้าของฝูงสัตว์
เพราะวันแห่งการสังหาร และการกระจัดกระจายมาถึงแล้ว
และเจ้าจะล้มลงเหมือนกับภาชนะที่เลือกแล้ว
ไม่มีที่ลี้ภัยเหลือให้เหล่าผู้เลี้ยงแกะ
ไม่มีทางหนีสำหรับเหล่าเจ้าของฝูงสัตว์
เสียงหนึ่ง… เสียงของเหล่าผู้เลี้ยง
และเสียงคร่ำครวญโหยไห้ของเหล่าเจ้าของฝูงสัตว์
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำลายทุ่งหญ้าของพวกเขา
เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพิโรธยิ่งนัก

เหมือนกับสิงโตหนุ่มที่ออกมาจากที่ซ่อน
เพราะแผ่นดินของเขากลายเป็นที่ร้างเปล่าประโยชน์
ด้วยดาบสังหารของผู้กดขี่ และด้วยพระพิโรธอันแรงกล้าของพระองค์