1 พงศาวดาร 21:7-13
การที่ราชาดาวิดได้สั่งให้สำรวจประชากรนั้น ส่วนหนึ่งเป็นเพราะพระองค์ทรงรู้สึกภูมิใจว่า ความรุ่งเรืองของอิสราเอลนั้น เป็นผลงานของพระองค์ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะพระองค์ทรงประสงค์ที่จะขยายอาณาเขตออกไปก็เป็นได้
แต่โยอาบไม่ได้บอกจำนวนของคนเลวี และคนเผ่าเบนยาบิน
เขามีเหตุผลส่วนตัว…. เขาไม่ต้องการให้คนเผ่าเบนยามิน ซึ่งเคยถูกลงโทษมามากมายแล้ว ต้องมารับเคราะห์กรรมที่อาจเกิดขึ้น
แม่ทัพโยอาบเป็นคนมองการณ์ไกล เขาพอจะรู้ว่า พระเจ้าทรงรู้สึกอย่างไร และเขาก็เห็นว่า ราชาดาวิดจะตกอยู่ในความลำบากโดยไม่จำเป็น
อะไรหรือ?
ก็นี่ไง…. พระเจ้าทรงโกรธที่ราชาดาวิดทำเช่นนั้น พระองค์จะทรงลงโทษทั้งอิสราเอล ไม่เฉพาะราชาดาวิดเท่านั้น
ภาพโดย Julia Margaret Cameron (1818-1879)
และราชาดาวิดก็สำนึกทันทีว่า ทรงทำผิดไปแล้ว
“ข้าทาสของพระองค์ได้ทำความผิดใหญ่มาก…” ราชาดาวิดอธิษฐาน “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอพระองค์ทรงอภัยบาปชั่วร้ายของข้าทาสด้วยเถิด ข้าทาสทำสิ่งที่โง่เง่ามาก”
พระเจ้าได้ตรัสผ่านผู้เผยคำกล่าวชื่อ กาด…
“พระเจ้าตรัสว่า เราเสนอให้เจ้าเลือกสามอย่าง เจ้าจะให้เราลงโทษเจ้าอย่างไร
การกันดารอาหาร 3 ปี หรือการโจมตีจากศัตรูนั่นหมายถึงสงคราม 3 เดือน หรือว่าจะเอาการมีโรคระบาดในแผ่นดิน 3 วันโดยทูตของพระเจ้าจะไปทำลายคนทั่วอิสราเอล ขอให้พระราชาทรงตอบมา”
พระเจ้าทรงให้ราชาดาวิดเลือกการลงโทษเอง!
พระเจ้ายังทรงเมตตาต่อราชาดาวิดมาก ที่จริงพระองค์จะทรงทำแบบใดก็ได้ หรือทั้งสามแบบก็ได้
ราชาดาวิดทรงคิดแล้วคิดอีก พระองค์ทรงกังวลพระทัยมาก
พระองค์จะทรงเลือกอย่างใดนะ?
