อิสราเอลไม่ได้ยินและไม่เห็น!
อิสยาห์ 42:18-25
จงฟัง เจ้าคนหูหนวก จงดู เจ้าคนตาบอด เพื่อเจ้าจะได้เห็น!
ใครละที่ตาบอด …ก็เจ้าคนรับใช้ของเรานะซิ?
ใครล่ะที่หูหนวกเหมือนกับผู้สื่อสารที่เราส่งไป?
ใครที่ตาบอดหมือนกับคนที่เราอุตส่าห์ไว้ใจส่งไป?
ใครที่มองไม่เห็นอะไรเหมือนอย่างคนของเรา?
เขาเห็นอะไรตั้งหลายอย่าง แต่ไม่เคยสังเกตอะไร
หูของเขาก็เหมือนฟังอยู่ แต่เขากลับไม่ได้ยิน
พระเจ้าทรงพอพระทัยที่จะให้ความสำคัญแก่พระธรรมของพระองค์ และทำให้มันยิ่งใหญ่ มีเกียรติ เพราะเห็นแก่ความชอบธรรมของพระองค์
แต่นี่กลับกลายเป็นชนชาติที่ถูกปล้น ถูกขโมยไป พวกเขาต่างติดกับอยู่ในรูและซ่อนอยู่ในที่จองจำ พวกเขากลายเป็นเหยื่อซึ่งไม่มีใครช่วยได้ เป็นของริบมาที่ไม่มีใครกล่าวว่า “เอากลับคืน!”
เด็กที่ถูกจำจองในค่ายกักกันเอาชวิตซ์
จะมีใครในพวกเจ้าที่ฟังเรื่องนี้ และจะตั้งใจฟังเรื่องราวของอนาคตที่จะมาถึง?
ใครยกยาโคบให้แก่คนที่มาปล้น ใครยกอิสราเอลให้กับโจร?
ไม่ใช่องค์พระผู้เป็นเจ้าหรอกหรือที่ทรงทำเช่นนั้น? เราทั้งหลายได้ทำบาปต่อพระองค์ เราไม่ยอมเดินในหนทางของพระองค์ และไม่ยอมเชื่อฟังบัญญัติของพระองค์ด้วย
ดังนั้น พระองค์จึงเทความโกรธกริ้วของพระองค์มาบนเขาและทรงเทอานุภาพในการสงคราม มันทำให้เขามีไฟติดลุกรอบด้าน แต่เขาก็ไม่เข้าใจ มันใหม้ลามเลียเขา แต่เขาก็ยังไม่เอาใจใส่เลย
ทั้ง ๆ ที่เป็นคนของพระเจ้า แต่พวกเขาตั้งใจจะมองไม่เห็น จะไม่ฟังเสียงของพระเจ้าใช่ไหม? มีคนในโลกนี้ ทั้งที่เป็นคนของพระเจ้าแต่พวกเขาก็ยังไม่ใส่ใจคำของพระองค์ นี่มันน่ากลัวมากเลย
พระเจ้าทรงเตือนแล้วเตือนเล่า ที่พวกเขาควรจะทำสิ่งที่ถูกต้อง
พระเจ้าทรงเตือนดี ๆ และทรงเตือนด้วยไม้เรียวที่รุนแรง ถึงอย่างนั้นพวกเขายังไม่ใส่ใจ ลูกหลานของพวกเขาต้องรับสิ่งที่น่ากลัวเพราะพวกเขาไม่ได้เชื่อฟังพระเจ้ามาตั้งแต่ต้น ….
ไม่ว่าพระเจ้าจะทรงเตือนเราอย่างไร อย่าลืม…. เอาใจใส่คำเตือนของพระองค์
ลองดูเหตุการณ์ที่น่ากลัวอันนี้ ….. แม้ถึงกระนั้นจนพวกเขาได้ประเทศอิสราเอลมา คนอิสราเอลส่วนใหญ่ก็ยังไม่ฟังเสียงของพระเจ้าเลย
