1 พงศาวดาร 19:6-15
คนอัมโมน ได้ดูหมิ่นเกียรติของราชาดาวิดจากการที่พวกเขาโกนเคราของทูตที่ไปเยี่ยม และยังตัดเสื้อผ้าท่อนล่างให้เดินเปลือยออกมา
แน่นอน พวกเขารู้ดีว่า ตัวเองทำให้ราชาดาวิดพิโรธ และแน่นอนอีกด้วยว่า พวกเขาไม่สามารถปกป้องตัวเองได้จากกองทัพจากอิสราเอล
จะทำอย่างไรดี?
วิธีเดียวคือ จ้างทหารมารบให้ นี่เป็นวิธีการของโลกสมัยโบราณ แม้จะเป็นวิธีการที่เสี่ยงมาก เพราะทหารรับจ้างไม่ได้มีหัวใจที่จะปกป้องจริง ๆ
ดังนั้นจึงรีบไปจ้างทหารจากทางเหนือ และตะวันออกมา มีทหารและรถศึกจากเมโสโปเตเมีย และอารัม มาอาคาห์ และเมืองโศบาห์ (ซีเรีย) มีรถม้าศึกรวบรวมมาถึง 32,000 คัน มากมายจริง ๆ พวกเขาเสียเงินไปหนึ่งพันตะลันต์กับการจ้างครั้งนี้
ดังนั้น จึงมีกษัตริย์และทหารรับจ้างมารวมตัวกับทหารของอัมโมน
โดยแบ่งให้ทหารอัมโมนรักษาเมือง
ส่วนทหารรับจ้างจากซีเรียก็อยู่ในทุ่งกลางแจ้ง
ชาวอัมโมนรู้สึกปลอดภัยขึ้นที่มีกองทัพสองกองคอยช่วยกันอยู่ ….
สงครามสมัยโบราณ กุสตาฟ ดอเร่
ราชาดาวิดได้ส่งโยอาบ แม่ทัพผู้เก่งกล้าเข้ามาทำสงครามครั้งนี้ พระองค์ไม่ได้มาเอง ส่งเพียงทหารกล้ามาเป็นกองทัพใหญ่
เมื่อเขามาถึงก็เห็นว่า จะมีกองทัพขนาบอยู่สองด้าน…. ทหารอัมโมนและทหารรับจ้าง
โยอาบจึงแบ่งทัพออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งไปสู้กับทหารรับจ้าง อีกส่วนไปสู้กับทหารอัมโมน โดยมีอาบีชัย ซึ่งเป็นน้องชายของแม่ทัพเป็นผู้คุมไป
แผนของโยอาบที่กล่าวกับอาบีชัยคือ
“ถ้าทัพของเรานั้นใครมีกำลังสู้ไม่ไหว อีกกองทัพจะเข้าไปสมทบช่วยกัน …. เจ้าและทหารของเจ้าต้องกล้าหาญ และเป็นลูกผู้ชาย เราจะสู้เพื่อชาติของเรา และเพื่อหัวเมืองของพระเจ้าของเรา ขอพรจากพระเจ้า ให้พระองค์ทรงกระทำสิ่งที่ทรงพอพระทัย”
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ
แม่ทัพโยอาบตีคนซีเรียแตกพ่าย กระเจิดกระเจิงไม่เป็นท่า เสียศักดิ์ศรีทหารรับจ้างจริง ๆ
กองทัพอัมโมนที่ประจำเมืองอยู่ก็ใจเสียกันไปตาม ๆ กัน แทนที่จะสู้ กลับหนีเข้าเมืองไป
ต่อมาซีเรียก็กลับกลายเป็นเมืองขึ้นของอิสราเอลเสียอีก ไม่น่าเลย ไม่น่ามารับจ้างต่อสู้เช่นนี้
