นิมิต

ดาเนียล 7:9-10

ขณะที่ข้ามองไปนั้น  ก็มีบัลลังก์มาตั้งไว้
และพระองค์ผู้ทรงดำรงอยู่มาแต่โบราณ ก็ประทับลงที่บัลลังก์นั้น
ฉลองพระองค์นั้นขาวดั่งหิมะ
พระเกศาของพระองค์นั้น เหมือนขนแกะที่บริสุทธิ์
บัลลังก์ของพระองค์เป็นเพลิง
ล้อของบัลลังก์ก็เป็นไฟที่ผลาญอยู่


มีไฟพลุ่งออกมาเหมือนสายธาร
พลุ่งออกมาจากเบื้องพระพักตร์พระองค์
ผู้รับใช้จำนวนเป็นล้านกำลังปรนนิบัติพระองค์
และคนนับล้านล้านเข้าเฝ้าพระองค์อยู่
การพิพากษากำลังจะเกิดขึ้น
และหนังสือก็ถูกเปิดออก

ก่อนที่คนอิสราเอลเป็นเชลยอยู่ในกรุงบาบิโลนนั้น
พระเจ้าได้ทรงเรียกเอเสเคียลมาเป็นผู้กล่าวคำของพระเจ้า
เพื่อจะตักเตือนคนของพระองค์ เช่นเดียวกับเยเรมีย์
และเมื่อพวกเขาต้องถูกกวาดไปเป็นเชลย
เอเสเคียลก็ได้ไปอยู่กับพวกที่เป็นเชลย ในเทลอาบิบ ริมแม่น้ำเคบาร์ซึ่งอยู่ทางใต้ของบาบิโลน

เชลยเหล่านี้ถูกกวาดต้อนมาในปี 597 ก่อนคริสตศักราช
มีทั้งราชาเยโฮยาคินและราชวงศ์ ประชาชน และช่างฝีมือทุกชนิด…
เอเสเคียลก็ยังเป็นผู้กล่าวคำปลอบใจพวกเขา
และยังได้กล่าวถึงอนาคตของอิสราเอลด้วย

เอเสเคียลเป็นผู้เขียนหนังสือชื่อ “เอเสเคียล”

เขามักพูดถึงพระวิหารของพระเจ้า การถวายเครื่องบูชา บาปและโทษของอิสราเอล   และพระสิริของพระเจ้า

คำที่เอเสเคียลพูดบ่อย ๆ คือ “เพื่อเขาจะได้รู้ว่า เราคือพระเจ้า”

เพราะพระเจ้าทรงจำเป็นที่จะต้องลงโทษคนที่ได้กระทำผิดต่อพระองค์

ต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน บาปของพวกเขานั้น รุนแรง

จนพระองค์ต้องให้เขาออกจากแผ่นดินที่พระองค์ทรงสัญญาให้เขาอยู่

แต่เอเสเคียลเองก็ได้ยืนยันว่า อิสราเอลจะได้รับการรื้อฟื้นแน่นอน