อิสยาห์ 51-4

อิสยาห์ 51:12-16
เรา เราคือผู้ที่ปลอบใจเจ้า   เจ้าเป็นใคร ทำไมเจ้าจึงต้องกลัวมนุษย์ที่ตายได้ กลัวคนที่ถูกสร้างขึ้นมาเหมือน ๆ กับต้นหญ้า
เจ้าลืมพระเจ้าของเจ้า  ลืมพระองค์ผู้ทรงสร้างเจ้า

พระเจ้าทรงบอกว่า พระองค์คือผู้สร้างที่ยิ่งใหญ่   พวกเขาจึงไม่ควรกลัว  อย่างไรเสีย มนุษย์เหล่านี้ก็จะตายจากไป
และพระองค์ยังทรงเป็นผู้ปลอบใจเขาด้วย  มันน่าแปลกที่พระเจ้าทรงสั่งให้เขาไม่กลัว
ทรราชย์อยู่ต่อหน้าพวกเขา ….
แต่เมื่อไรที่คนกลัวคน  ความเกรงกลัวพระเจ้าก็อาจหายไปได้เช่นกัน 

พระองค์ผู้ทรงกางท้องฟ้าออก และวางรากฐานแผ่นดินโลก

fahdin

 

และเจ้ากลัวความเกรี้ยวกราดของคนที่ข่มเหงเจ้าทุก ๆ วัน  เมื่อเขาตั้งต้นที่จะทำลาย

แล้วตอนนี้ ความโกรธของคนที่ข่มเหงเจ้าอยู่ที่ไหน?

คนที่เป็นเหยื่อจะได้รับการปล่อยอย่างรวดเร็ว เขาจะไม่ตาย

ไม่ต้องตกลงไปในบ่อลึก  เขาจะไม่ต้องหิวอีก เพราะว่า เราเป็นพระเจ้า   พระเจ้าของเจ้า
เราเป็นผู้กวนน้ำทะเลจนคลื่นใหญ่เกิดขึ้น

พระนามของพระองค์คือ พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ

และเราได้ใส่คำของเราไว้ในปากของเจ้า เจ้าจะรู้ว่าควรจะพูดอย่างไร

เราได้ปกป้องเจ้าไว้ใต้เงามือของเรา
แม้กระทั่งตอนที่เรากางฟ้าสวรรค์ออก

ตอนที่เราวางรากฐานของแผ่นดิน และกล่าวกับศิโยนว่า “เจ้าเป็นคนของเรา”