2 พงศาวดาร 21:8-20
เพราะว่า ราชาเยโฮรัม ได้ทิ้งทางของพระเจ้าอย่างสิ้นเชิง
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เอโดมทางใต้ ก่อการกบฎ แม้ว่าจะพยายามปราบ แต่ก็ไม่สำเร็จ เอาชีวิตรอดกลับมาได้ แต่เอโดมก็ไม่ตกเป็นเมืองขึ้นของยูดาห์อีกต่อไป
เมืองอื่น ๆ เห็นก็พากันพยายามดิ้นรนออกจากการปกครองของยูดาห์
แทนที่ราชาเยโฮรัมจะเห็นปัญหา กลับไปสร้างสถานบูชาบนที่สูงต่าง ๆ ในยูดาห์ และชักชวนชาวนครเยรูซาเล็มให้ไปกราบไหว้เทวรูปเหล่านั้น ทำพิธีที่น่าเกลียดโสโครกมาก พระองคืไม่ได้รู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจอะไร จนกระทั่งได้รับจดหมายฉบับหนึ่งจากท่านเอลียาห์ซึ่งเป็นผู้กล่าวคำของพระเจ้า ท่านเอลียาห์คอยตักเตือนราชาอาหับทางเหนือให้ทำสิ่งที่ถูกต้อง แต่ราชาอาหับก็มักจะทรงทำหูทวนลมเสมอ
จดหมายฉบับนั้นเป็นเหมือนจดหมายแช่งสาป…. น่ากลัวจริง ๆ
ราชาเยโฮรัม ขอจำคำต่อไปนี้ให้ดี
การที่เจ้าไม่เดินตามทางของราชาเยโฮชาฟัทราชบิดา เจ้าไม่เดินตามรอยของอาสากษัตริย์ของยูดาห์
แต่กลับเดินตามทางของกษัตริย์อิสราเอลที่ชั่วร้ายทางเหนือ
เจ้าได้ทำให้ชาวนครเยรูซาเล็มทำสิ่งน่าอายเหมือนกับที่ราชาอาหับได้กระทำ
เจ้าได้สังหารน้องชายสายโลหิตเดียวของเจ้า เจ้าฆ่าเขาทั้งหมด เพราะพวกเขาดีกว่าเจ้า เจ้ารู้อยู่แก่ใจ
ขอให้เจ้ารู้ว่า พระเจ้าจะนำหายนะใหญ่มาเหนือประเทศของเจ้า
เมียของเจ้า ลูกหลานเจ้า รวมทั้งทรัพย์สมบัติทั้งสิ้น
ส่วนตัวเจ้าเองนั้นจะป่วยแสนสาหัสด้วยโรคลำไส้ แล้วลำไส้ของเจ้าจะออกมาอยู่ข้างนอกเพราะโรคร้ายนั้น
โห…เป็นเราถ้าได้จดหมายแช่งแบบนี้ คงรีบกราบกรานขอพระเจ้าทรงบรรเทาสิ่งที่บอกมากนั้น
แต่ราชาเยโฮรัมไม่ได้ทรงคิดเช่นนั้น
ขณะที่กำลังวุ่นวายใจว่าจะทำอย่างไรกับสิ่งที่พระเจ้าจะทรงทำกับพระองค์เอง
คนฟิลิสเตียและอาราเบียทางใต้ มาจากตะวันตก ก็ยกทัพมาสู้กับพระองค์ ปล้นเอาทรัพย์สิ่งของไปทั้งวัง และจับโอรส มเหสีไปด้วย เหลือเพียงโอรสสุดท้อง
สองปีต่อมา ลำใส้ของราชาเยโฮรัมก็ออกมาอยู่ข้างนอกตัว …. เจ็บปวด ทุรุนทุราย ร้องเท่าไรก็ไม่หายปวด อยากตายเร็ว ๆ ก็ยังไม่ตาย ทรมานอยู่อย่างนั้นนานมาก
“สมน้ำหน้า ราชาชั่ว ๆ ก็ควรเจอแบบนี้” ชาวบ้านชาวเมืองไม่ได้สงสารพระองค์เลย
ในที่สุด เมื่อราชาเยโฮรัมสิ้นพระชนม์ ประชาชนทั้งหลายก็ไม่ได้ก่อกองเพลิงเพื่อถวายพระเกียรติ
และไม่ได้มีใครอาลัยหาพระองค์
พวกเขาฝังพระศพไว้ที่หนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ที่เก็บพระศพของพระราชาองค์ก่อน ๆ
ราชาเยโฮรัมจึงเป็นพระราชาที่ไร้ศักดิ์ศรีเป็นอย่างยิ่ง
