เลวี

2 พงศาวดาร 30:12-15

นอกจากจะมีคนทางเหนือเตรียมตัวเข้ามาร่วมนมัสการพระเจ้าแล้ว  คนชนเผ่ายูดาห์เองก็มีหัวใจที่จะทำตามคำเชิญชวนของพระราชารวมทั้งเจ้าชายตามเมืองต่าง ๆ อย่างเต็มใจ

เป็นความเต็มใจจากส่วนลึกที่พระเจ้าประทานให้พวกเขา

ดังนั้น เดือนที่สอง  ใกล้ถึงเวลากำหนด  จึงมีคนเดินทางเข้ามายังนครเยรูซาเล็มมากมาย เพื่อจะร่วมในเทศกาลขนมปังไร้เชื้อ

“โอ้ย  ทำไมคนมากมายเช่นนี้?”
“นั่นซิ  พวกเราไม่เคยมีคนเข้ามาในเมืองหลวงจำนวนมหาศาลอย่างนี้มาก่อน  ต้องคอยดูแลความปลอดภัย และความสะอาดให้มาก ๆ นะท่าน”

เมื่อถึงวันนัดหมาย  พวกเขาก็อยู่ร่วมนมัสการพระเจ้า และยังทำสิ่งที่ไม่คาดฝัน
พวกเขาไปเอาแท่นบูชาเทวรูปต่าง ๆ ที่ยังคงค้างอยู่ในนครเยรูซาเล็มออกมา

“ท่านแน่ใจหรือว่าจะทำลายมัน  ไม่เกรงใจคนอื่นเลยหรือ”

“ยิ่งกว่าแน่ใจ  จะมีเวลาไหนที่เรามีโอกาสทำลายเทวรูปซึ่งพระเจ้าทรงชังได้ดีกว่าเวลานี้อีก   ท่านก็รู้นี่นาว่า เทวรูปเหล่านี้แหละ นำให้คนหลงผิด  และทำให้พระเจ้าเองทรงเมินพระพักตร์จากพวกเรา”

“เราต้องเตรียมนครนี้ให้สะอาด  ไม่มีสิ่งโสโครกอย่างนี้ เพื่อว่า การนมัสการของเรานั้น จะเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า”

“ถ้าอย่างนั้น ข้าก็จะช่วยท่านด้วยแล้วกัน  ส่งเสานั่นมา!”

พวกเขายังขนเครื่องใช้สำหรับเผาเครื่องหอมของสถานบูชาเหล่านี้ออกมาและพากันไปทิ้งที่หุบเขาขิดโรน  ซึ่งเป็นที่ ๆ  รับขยะ ขี้เถ้าของสิ่งที่น่าเกลียดน่าชังของนครเยรูซาเล็ม

“ข้ารู้สึกโล่งใจ”

“ข้าก็เหมือนกัน  ไปเถอะ  เราไปร่วมพิธีปัสกากัน”

 

 

วันนั้น เป็นวันที่สิบสี่ของเดือนที่สอง   เมื่อพวกเขาเข้าไปในลานพระวิหาร  ก็เห็นเหล่าเจ้าหน้าที่กำลังฆ่าเจ้าแกะน้อยที่น่าสงสารจำนวนไม่น้อย

 

วันนั้นเอง  ทั้งปุโรหิตและเลวีต่างมีเกิดความรู้สึกละอายใจมาก
พวกเขาหัวใจเต้นด้วยความทุกข์   “ทำไมข้าจึงสกปรกในใจ? ไม่มีใครมองเห็นใจของข้าก็จริง  แต่พระเจ้าทรงเห็นทุกอย่าง”

“ดูซิว่า ผู้คนธรรมดากลับมีความกระตือรือร้นในพระเจ้ายิ่งกว่าพวกเรา  นำของโสโครกทั้งหลายในเมืองออกไปทิ้งจนหมด”

 

การที่แกะถูกฆ่าเพื่อเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปพวกเขา…. ทำให้เขาเข้าใจแล้วว่า บาปในชีวิตของพวกเขานั้น มันมีโทษร้ายแรงเพียงใด

 

1 พงศาวดาร 23

เมื่อราชาดาวิดทรงพระชรามาก ก็ได้ทรงตั้งซาโลมอนเป็นพระราชาปกครองเหนืออิสราเอล

และพระองค์ยังทรงห่วงใยในเรื่องของพระวิหาร

จึงเรียกประชุมปุโรหิต และเลวีทั้งหลาย เพื่อให้พวกเขาได้ปรนนิบัติในพระวิหาร

เลวี 38,000 คนที่อายุเกิน 30 ปีขึ้นไป ถูกเรียกมาประจำการโดยให้

24,000   คน ดูแลงานในพระวิหาร
6,000     คน เป็นเจ้าหน้าที่คอยตัดสินความ
4,000     คน เป็นนายประตูเฝ้าพระวิหาร
4,000     คน เป็นนักร้องนักดนตรี ถวายสรรเสริญพระเจ้า

ภาพจาก http://ancientlyre.com

ราชาดาวิดทรงตั้งแบ่งคนเลวีเป็นสามกลุ่มตามตระกูลคือ เกอร์โชน โคฮาท และเมรารี

ราชาดาวิดยังได้ตั้งคนจากเชื้อสายอาโรน ที่จะทำพิธีชำระของที่บริสุทธิ์ที่สุด

ผู้ที่เผาเครื่องหอมถวาย ปรนนิบัติพระเจ้า และอวยพระพรในพระนามพระเจ้าตลอดไป

ส่วนคนที่เป็นเลวีอายุตั้งแต่ 20 ปีขึ้นไปนั้น จะต้องคอยช่วยบุตรของอาโรนในการดูแลลาน ห้อง และการชำระทุกอย่างที่บริสุทธิ์

ช่วยเรื่องขนมปังตั้งถวาย  ยอดแป้ง ขนมปังไร้เชื้อ ของบูชาเคล้าน้ำมัน  เครื่องตวง เครื่องวัดทั้งหลาย

ทุกเช้า  ทุกเย็น  พวกเขามีหน้าที่ยืนโมทนาและสรรเสริญพระเจ้า

เขาต้องทำงานด้วยกันอย่างเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในการปรนนิบัติพระเจ้า