อิสราเอลทางเหนือ และยูดาห์ทางใต้ ทั้งสองอาณาจักรที่เคยเป็นหนึ่งเดียวกันสมัยราชาซาอูลดาวิดและซาโลมอนนั้น ต้องจบลงด้วยการเป็นเมืองขึ้นของมหาอำนาจในโลกโบราณ ทางเหนือไปอยู่กับอัสซีเรีย และทางใต้ไปเป็นเชลยในบาบิโลน
แต่เหตุการณ์ร้ายที่เกิดขึ้นกับทั้งสองแผ่นดิน มีการบอกล่วงหน้ามาแล้ว มีคนเตือนแล้ว พระเจ้าทรงส่งคนมาเตือนหลายต่อหลายครั้ง บางครั้งพระราชาก็ทรงฟังและทำตาม แต่พระราชาบางองค์ก็ไม่ใส่พระทัย
ในวันท้าย ๆ ก่อนที่นครเยรูซาเล็มจะแตก คนของพระเจ้าหรือผู้กล่าวคำของพระเจ้าก็ได้มาหาพระราชา แต่ไม่มีใครฟังเขาเลย
คนของพระเจ้าเหล่านี้ หลายคนต้องลำบากยากเข็ญ ต้องอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ ดังเช่นท่านเอลียาห์
พระเจ้าทรงให้มีคนของพระองค์คอยดูแลประชาชนให้พวกเขาอยู่เย็นเป็นสุข ด้วยการมีชีวิตที่สัตย์ซื่อต่อพระเจ้า และพระพรของพระองค์ก็จะลงมาเหนือเขา เขาก็จะมีความเจริญก้าวหน้าไม่หยุดยั้ง จนเมื่อไรพวกเขาละทิ้งพระองค์ไป… ทำสิ่งที่โหดร้ายต่อกัน สิ่งเลวร้ายก็จะเกิดขึ้นกับพวกเขา
หากเราจะมาทบทวนกันสักนิด เพื่อน ๆ ก็จะเห็นภาพง่าย ๆ อย่างนี้คือ
หากแต่ว่า เรื่องราวที่เกิดขึ้นในระหว่างที่พวกเขายังมีความสุขในแผ่นดินนั้น เรายังไม่ได้เล่าว่า พระเจ้าทรงทำอะไรกับเขาบ้าง พระองค์ทรงมีความรู้สึกอย่างไรกับพวกเขา เหล่าคนที่จิตใจดื้อดึง และช่างเยาะเย้ย
เราจะเห็นภาพเหตุการณ์ชัดเจนขึ้น เมื่อเราได้เข้าไปฟังว่า พระเจ้าตรัสอย่างไรกับพวกเขา
