โมอับ
อิสยาห์ 16-2
อิสยาห์ 16:6-13
เราได้ยินเรื่องความเย่อหยิ่งของโมอับ… เขาช่างหยิ่งเสียจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นความยะโสของเขา ความอวดตัว ความทรนงของเขา เขาโอ้อวดอย่างไร้ค่า สูญเปล่า
ดังนั้น ปล่อยให้ชนโมอับร่ำไห้เพื่อแผ่นดินโมอับ ให้ทุกคนร้องไห้คร่ำครวญ เจ็บปวดเป็นที่สุด เพื่อเค้กลูกเกตของคีร์หะเรเสท(นั่นก็คือ ผู้คนในแผ่นดินนั้น)
ท้องทุ่งแห่งเฮชโบนก็แห้งเหี่ยวไป และเถาองุ่นของสิบมาห์ก็ถูกขุนศึกจากประเทศต่าง ๆ เข้ามาเหยียบย่ำ ทำลายกิ่งที่เคยแผ่ขยายไปจนถึงยาเซอร์ และแผ่เข้าไปในถิ่นกันดาร หน่อของมันขยายออกไปผลิผลถึงทะเล
ดังนั้นข้าจึงร้องไห้เหมือนที่ยาเซอร์ร่ำไห้ถึงเถาองุ่นแห่งสิบมาห์
ภาพจาก http://en.wikipedia.org/wiki/Moab
ข้าหลั่งน้ำตาให้เจ้าจนชุ่ม… เจ้าเฮชโบนและเอเลอาเลห์ เพราะว่าเสียงโห่ร้องของเจ้ายามที่ผลไม้ฤดูร้อนออกผล และยามที่เก็บเกี่ยวข้าวนั้นเงียบลงไปเสียแล้ว
ความยินดีและความชื่นชมหายไปจากแผ่นดินที่อุดม ไม่มีเสียงร้องเพลงในสวนองุ่นอีก ไม่มีเสียงโห่ร้องอย่างมีความสุข ไม่มีใครย่ำองุ่นในบ่อองุ่นเลย เราเป็นผู้หยุดเสียงร้องเหล่านั้น
ดังนั้น ส่วนภายในใจของเราจึงคร่ำครวญราวกับเสียงพิณเพื่อโมอับ ส่วนลึกที่สุดของเรานั้นเสียใจแทนคีร์-หะเรเสท โมอับเหนื่อยเปล่าเมื่อเขาไปยังที่สูง เมื่อเขาไปยังที่เทวสถานเพื่ออธิษฐานบนบาน เพราะเขาจะไม่ได้รับคำตอบ
นี่เป็นคำของพระเจ้าซึ่งตรัสถึงโมอับในอดีต แต่บัดนี้ พระเจ้าตรัสว่า “ภายในสามปีที่เหมือนกับช่วงปีของการจ้างแรงงาน ศักดิ์ศรีอันตระการของโมอับจะถูกเหยียดหยาม แม้ว่าเขาจะมีประชากรมากมาย แต่คน เหลือจะมีอยู่น้อยมากและยังอ่อนล้าโรยแรงอีกด้วย ..”
อิสยาห์ 16-1
อิสยาห์ 16:1-5
ส่งลูกแกะไปให้ผู้ปกครองแผ่นดิน จากเศ-ลา ผ่านถิ่นกันดาร ไปยังภูเขาของธิดาแห่งศิโยน
ธิดาแห่งโมอับ ที่ท่าอาร์โนน เป็นเหมือนนกที่กำลังหนี เป็นเหมือนรังนกที่กระจัดกระจาย
อิสยาห์ชวนให้โมอับส่งบรรณาการไปยังราชาแ่ห่งยูดาห์ เพื่อว่าพวกเขาจะได้ปลอดภัย โมอับนั้น ตอนนี้ กำลังกระเจิดกระเจิงเพราะการลงโทษของพระเจ้า แต่… ความผู้พันของโมอับกับยูดาห์นั้นก็มีไม่น้อย เพราะราชาดาวิดทรงเป็นหลานย่าของย่าชาวโมอับ…. อย่างน้อยในราชวงศ์ของดาวิดยังมีเชื้อสายของชาวโมอับอยู่ด้วย ดูเหมือนว่าท่านอิสยาห์กำลังเสียใจที่โมอับจะถูกทำลาย
จงให้คำปรึกษา จงให้ความยุติธรรม จงทำให้เพิงของเจ้าเป็นเหมือนกลางคืนในยามเที่ยง ช่วยปกป้องคนไร้ถิ่น อย่าแจ้งความคนที่พลัดบ้านเมืองมา
อิสยาห์ขอให้คนของพระเจ้าเมตตาต่อชาวโมอับ
จงให้คนไร้บ้านจากโมอับอยู่ท่ามกลางพวกเจ้า จงปกป้องเขาจากผู้ที่จะมาทำลาย เมื่อไม่มีผู้กดขี่ และความหายนะหมดสิ้นลง และคนที่เหยียบย่ำประชาชนหายไปจากแผ่นดิน
แล้วจะมีบัลลังก์หนึ่งถูกสถาปนาขึ้น ด้วยความรักมั่นคง และทรงปกครองจากบัลลังก์ด้วยความซื่อตรง ในเต้นท์แห่งดาวิด ท่านผู้นี้ ทรงพิพากษาและแสวงหาความยุติธรรม ทรงทำการเที่ยงธรรมอย่างรวดเร็ว
อิสยาห์กำลังทำนายว่า วันหนึ่งพระเมสสิยาห์จะมา พระองค์เป็นผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมเพื่อช่วยให้มนุษย์รอดได้
อิสยาห์ 15
อิสยาห์ 15
คำกล่าวถึงอนาคตของโมอับ …เพราะว่าเมืองอาร์ในโมอับนั้นถูกทำลายในเวลากลางคืน โมอับหายนะ!
เพราะว่าเมืองคีร์ในโมอับถูกทำลายในเวลากลางคืน โมอับหายนะ!
เขาขึ้นไปยังวิหาร ไปยังดีโบน ไปยังที่สูงเพื่อร่ำไห้เพราะเมืองเนโบ และเมืองเมเดบา
แผ่นดินโมอับอยู่ทางตะวันออกของยูดาห์ ชนชาวโมอับเป็นลูกหลานของโลทซึ่งเป็นหลานของอับราฮัม แม้ว่าจะมีเชื้อสายต้นตระกูลมาใกล้ ๆ กัน แต่ทั้งโมอับ กับอิสราเอลก็ต่อสู้กันมาตลอด โดยที่ช่วงอิสยาห์นั้น โมอับก็เป็นเมืองขึ้นของยูดาห์ด้วย
โมอับคร่ำครวญ ศีรษะของทุกคนต่างล้านเลี่ยน และเคราก็ถูกโกนกันไปหมด
พวกเขาสวมเสื้อกระสอบเดินไปตามถนน บนหลังคน และที่สี่แยก ทุกคนร่ำไห้เต็มด้วยน้ำตา
คนเมืองเฮชโบน และเมืองเอเลอาเลห์ร้องเสียงดังไปถึงเมืองยาฮาส และนักรบของโมอับก็ร้องเสียงดังด้วยจิตใจที่สั่นระรัว
ใจของข้าร้องไห้เพื่อโมอับ ผู้ลี้ภัยของเขาก็หนีไปยังเมืองโศอาร์ ไปยังเอกลัท-เชลีชิยาห์ พวกเขาร้องไห้ขึ้นไปทางลูฮีท ทางถนนสู่เมืองโฮโรนาอิมพวกเขาก็ร้องเสียงดังถึงความหายนะ
พระเจ้าเองทรงเสียพระทัยกับการที่พวกเขาจะต้องถูกลงโทษนี้ด้วย พระเจ้าทรงลงโทษพวกเขาด้วยพระทัยสลาย….
ธารน้ำนิมริมก็แห้ง หญ้าเหี่ยวเฉา ผักหญ้าก็ไม่ขึ้น ไม่มีสีเขียวขจีอีกต่อไป
ดังนั้น เขาจึงแบกความอุดมสมบูรณ์ที่ได้มา และสิ่งที่พวกเขาสะสมไว้ ข้ามลำธารต้นหลิว
เสียงร้องของผู้คนดังไปทั่วดินแดนโมอับ เสียงคร่ำครวญดังไปถึงเอกลาอิม เสียงร่ำไห้ดังถึงเบเออร์เอลิม
น้ำในห้วยดิโบนเต็มไปด้วยเลือด เพราะเราจะจัดการกับดิโบนต่อ
สิงโตตัวหนึ่งจะตามล่าชาวโมอับที่หนีไป และล่าคนที่ยังหลงเหลืออยู่ในแผ่นดิน
