โอบาดีห์

เพราะว่าวันของพระเจ้าสำหรับทุกชนชาตินั้นใกล้เข้ามาแล้ว เจ้าทำอะไรไว้ สิ่งนั้นเจ้าจะได้รับเช่นกัน การกระทำของเจ้าจะกลับมาที่หัวของเจ้าเอง
เพราะที่เจ้าได้เข้ามาเมาเหล้าบนภูเขาบริสุทธิ์ของเรานั้น ประชาชาติอื่น ๆ ก็จะดื่มอย่างต่อเนื่อง พวกเขาจะดื่ม และกลืนลงไป เหมือนกับว่า พวกเขาไม่เคยดื่มมาก่อน
แต่ที่ภูเขาศิโยนนั้น จะมีคนที่เขาหนีได้ และมันจะเป็นที่บริสุทธิ์ วงศ์วานของยาโคบจะครอบครองสมบัติของเขา

วงศ์วานของยาโคบจะเป็นไฟ วงศ์วานของโยเซฟจะเป็นเปลวเพลิง วงศ์วานของเอซาวจะกลายเป็นแค่ตอ เพราะจะถูกเผาผลาญจนสิ้น จะไม่มีคนเหลือจากวงศ์วานของเอซาวเลย เพราะพระเจ้าได้ตรัสไว้
แผ่นดินของพระเจ้า
คนที่อยู่ในเนเกบจะครอบครองภูเขาแห่งเอซาว และคนที่เชพเพลา จะครอบครองดินแดนของฟิลิสเตีย เขาจะครองดินแดนของเอฟราอิม และสะมาเรีย เบนจามินจะครองกิเลอาด
การถูกเนรเทศของคนอิสราเอลนั้น จะทำให้เขาได้ครอบครองดินแดนไปจนถึง เศราฟัท และคนที่ถูกเนรเทศจากเมืองเยรูซาเล็มไปถึงเสฟาราด จะกลับมาครอบครองเมืองต่าง ๆ ของเนเกบ
พระผู้ช่วยให้รอดจะเสด็จขึ้นไปยังภูเขาศิโยน เพื่อครอบครองภูเขาแห่งเอซาว และอาณาจักรนั้นจะเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า

เพื่อน ๆ ครับ พระเจ้าทรงมองเห็นคนทุกคน ทรงรู้ทุกสิ่งที่เกิดในแต่ละชาติ แต่ละกลุ่มคน พระเจ้าทรงประสงค์ความเมตตาที่มนุษย์จะมีต่อกัน แต่คนเอโดมนี่ก็แปลก ไม่ว่าใครไปบุกใคร เขาก็จะเข้าร่วมเป็นพรรคพวกด้วยเสมอ และพระเจ้าจะทรงทำลายคนที่ยะโสและชั่วช้า … เอโดมจึงเป็นประเทศหนึ่งที่จะโดนพระเจ้าทรงทำลายเอง และทุกวันนี้ แม้จะมีคนอิสราเอลอยู่ในโลก แต่ก็ไม่มีคนเอโดมอยู่จ้า พวกเขาสาบสูญไปเลย…

เพราะความโหดร้ายที่ทำต่อน้องชายยาโคบ สิ่งที่จะมาคลุมเจ้าก็คือ ความอับอาย และเจ้าจะถูกตัดออกไปนิรันดร์

ในวันที่เจ้ายืนอยู่อย่างยะโสนั้น วันที่คนแปลกหน้าขนความมั่งคั่ง และวันที่คนต่างชาติเดินผ่านประตูเมืองเข้ามา แล้วยังจับสลากเพื่อเยรูซาเล็ม เจ้าก็เหมือนเป็นคนหนึ่งในนั้น
แต่อย่าคุยโวถึงวันที่พี่น้องของเจ้าประสบเคราะห์กรรม อย่ายินดีในวันที่ยูดาห์เผชิญหายนะ อย่าอวดในวันแห่งความโศกเศร้า
อย่าเดินเข้าไปในประตูเมืองของคนของเราในวันที่พวกเขาพบภัยพิบัติ

อย่าคุยโวเรื่องความเสียหายของพวกเขา ในวันแห่งภัยพิบัติ อย่าปล้นเขา ในวันที่เขาต้องพบความหายนะ อย่ายืนอยู่ที่สี่แยกเพื่อจะจับกุมผู้ที่พยายามหนี อย่าส่งตัวคนที่รอดชีวิตให้กับศัตรูในวันอันตราย

คำที่กล่าวมานี้เข้าใจง่ายๆ. พระเจ้าไม่ทรงพอพระทัยที่เราจะคอยสมน้ำหน้าผู้อื่น. แม้ว่าขณะนั้นพระเจ้าทรงกำลังเตือนสอนเขา

นี่เป็นสิ่งที่โอบาดีห์เห็น
พระเจ้าตรัสถึงเอโดมว่า  :  เราได้ยินรายงานจากพระเจ้า  และมีผู้สื่อสารถูกส่งออกไปตามชาติต่าง ๆ  กล่าวว่า “ลุกขึ้นเถิด  ให้เราลุกขึ้นทำสงครามต่อต้านเอโดม”

“ดูเถิด เราจะทำให้เจ้าเป็นประเทศเล็ก ท่ามกลางชาติทั้งหลาย  เจ้าจะถูกดูหมิ่นเหยียดหยามอย่างที่สุด  เอโดมกำลังพองตัว  แต่พระเจ้าจะทรงทำให้เขากลายเป็นคนเล็กน้อย  ท่ามกลางชาติในแถบอัฟริกาเหนือ และทางเอเชียตะวันตก…ซึ่งเป็นชาติที่อยู่ใกล้เคียง

ความยะโสในใจของเจ้า หลอกเจ้าเอง  เจ้าซึ่งอาศัยอยู่ตามหลืบหิน ที่อาศัยของเจ้านั้นสูงส่ง  เจ้ากล่าวในใจของตัวว่า “ใครจะมากระชากเราลงไปยังพื้นดินได้?”

ภาพจาก http://ancientneareast.tripod.com/Edomites.html

แม้ว่าเจ้าจะบินทะยานสูงยิ่งดั่งนกอินทรี  แม้ที่พักของเจ้าจะอยู่บนดวงดาว  แต่เราจะนำเจ้าลงมาจากที่นั่น   พระเจ้าประกาศดังนั้น  ที่อาศัยบางแห่งในเอโดมสูงถึง 600 ฟุตเหนือน้ำทะเล   เขาจึงคิดว่า ไม่มีใครอาจมาโจมตีพวกเขาได้แน่นอน    แต่พระเจ้าทรงบอกล่วงหน้าว่า เขาจะต้องลงมาแน่นอน

หากโจรเข้ามาหาเจ้า  และปล้นในเวลากลางคืน  เจ้าจะถูกทำลายขนาดไหน พวกเขาจะไม่ปล้นจนพอใจหรือ?   เมื่อใดก็ตามที่เอโดมจะถูกปล้น  พวกเขาจะโดนริบข้าวของไปจนไม่เหลืออะไรเลย

หากคนเก็บองุ่นมาหาเจ้า  พวกเขาจะไม่ทิ้งองุ่นไว้บ้างหรือ?

จำได้ไหมว่า เอซาวถูกช่วงชิงทรัพย์สมบัติของเขาไปอย่างไร

พันธมิตรของเจ้าก็ขับไล่เจ้าไปจนถึงเขตแดน   ผู้ที่มีสันติกับเจ้าก็หลอกลวงเจ้า และพวกเขาก็ชนะเจ้า   คนที่กินอาหารของเจ้าได้วางกับดักไว้ใต้เจ้า  เจ้าไม่รู้ตัวเลย

และในวันนั้น เราจะไม่ทำลายคนมีปัญญาของเอโดมหรือ?  พระเจ้าทรงประกาศ

เทมานเอ๋ย  คนกล้าของเจ้าจะขวัญหนีดีฝ่อ  จนกว่าทุกคนจากภูเขาแห่งเอซาวจะถูกสังหารสิ้น

หนังสือโอบาดีห์เล่มนี้ ไม่เหมือนกับโยเอล อาโมสและโฮเชยาที่ผ่านมา เพราะพระเจ้ากำลังตรัสกับชาวเอโดม …
เรื่องที่พูดถึงนั้น เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ระหว่างอิสราเอลกับเอโดม
ย้อนอดีตกลับไปสมัยยาโคบกับเอซาว สองพี่น้องฝาแฝด ยาโคบมีลูกหลานเป็นอิสราเอล แต่เอซาวนั้นมีลูกหลานเป็นเอโดม ซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่ทางใต้ของแผ่นดินอิสราเอล แทนที่พวกเขาจะช่วยให้อิสราเอลได้ผ่านวิกฤติได้ พวกเขากลับคุยทับเมื่อชนชาติอิสราเอลกำลังต้องการน้ำใจจากพวกเขา

คำว่า “โอบาดีห์ “ ชื่อของผู้กล่าวคำคนนี้ แปลว่า “ผู้รับใช้ของพระเจ้า เราไม่ทราบแน่ชัดว่าหนังสือนี้อยู่ในยุคใด แต่จากเนื้อหา คงเป็นหลังจากการกลับมาจากการเป็นเชลยในบาบิโลน

ในยามที่เนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้เข้ามาบุกยูดาห์ ทำลายเมืองเยรูซาเล็ม รวมทั้งพระวิหารของพระเจ้านั้น แทนที่เอโดมจะช่วยเหลือคนอิสราเอลซึ่งก็เป็นญาติพี่น้องกันมาตั้งแต่ต้น พวกเขากลับส่งคนที่พยายามหนีไปให้เนบูคัดเนสซาร์ แถมยังได้สังหารอีกหลายคนที่กำลังเดือดร้อน
การกระทำเช่นนี้พระเจ้าไม่ทรงพอพระทัยเป็นอย่างยิ่ง การไม่ช่วยเหลือคนที่กำลังทุกข์ยาก แต่แถมยังซ้ำเติม เป็นการกระทำที่พระเจ้าจะทรงแก้คืน
พระเจ้าทรงพอพระทัยที่เราจะช่วยเหลือเพื่อนบ้าน และพี่น้องที่เผชิญความยากลำบาก…..นี่เป็นสิ่งที่พระองค์ทำให้เราเห็นชัดเจนจากหนังสือโอบาดีห์เล่มนี้