ดาเนียล 6-5 คืนแสนทุกข์ของพระราชา

ดาเนียล 6:19-22

ทั้งคืน เป็นคืนที่พระราชาดาริอัสกระวนกระวายที่สุดในชีวิตของพระองค์

ทรงคิดแล้วคิดอีกว่า … ทำไมนะ  ทำไมเราจึงเสียรู้คนชั่วเหล่านั้นได้?

ยังดี…พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่รู้ว่า พระเจ้าที่ดาเนียลเชื่อถือ
ทรงเป็นพระเจ้าเที่ยงแท้
คืนนั้น พระองค์ก็อธิษฐานต่อพระเจ้าของดาเนียลไม่หยุด…

และในที่สุด….

พอฟ้าสาง​… พระราชาก็ทรงลุกขึ้นออกจากห้องของพระองค์
และรีบไปยังถ้ำสิงโต   เหล่ามหาดเล็กทั้งหลายต่างพากันตกใจว่า
เหตุใดพระราชาจึงทรงกระวนกระวายยิ่งนัก
ขณะที่พระองค์ดำเนินมาใกล้ถ้ำนั้น
พระองค์ทรงร้องออกมาด้วยความทุกข์พระทัยยิ่งนัก

ทรงปลดปล่อยความรู้สึกในพระทัยออกมา “อาาาาาาาา…..”
ทรงร้องว่า

“โอดาเนียล  ผู้รับใช้ของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์
พระเจ้าที่เจ้าปรนนิบัติเสมอมานั้น ทรงช่วยให้เจ้าพ้นจากปากสิงห์หรือไม่?”

daniel_lions_den_2

แล้วพระราชาก็ต้องตกตะลึง.!!… เพราะทรงได้ยินเสียงตอบจากถ้ำว่า
“ขอพระราชาจงทรงพระเจริญ!  พระเจ้าของข้าพระบาท
ได้ส่งทูตสวรรค์ลงมาปิดปากสิงห์ไว้พะยะค่ะ
มันไม่ได้ทำอันตรายข้าพระบาทแม้แต่น้อย
เพราะข้าพระบาทไร้ตำหนิต่อพระพักตร์พระองค์
และต่อฝ่าพระบาทด้วย

ข้าแต่พระราชา  ข้าพระบาทไม่ได้ทำผิดพะยะค่ะ”