1 พงศาวดาร 21:1-6
ไม่นานต่อมา ราชาดาวิด ทรงจำเริญขึ้นในการปกครอง ในการทำให้อิสราเอลได้เข้าใกล้ชิดพระเจ้า กลับทำสิ่งหนึ่งที่พลาดไป ไม่น่าเลย
ในช่วงเวลานั้น ศัตรูของพระเจ้าคือ มาร ได้เข้ามาดลใจให้ดาวิดทำการนับจำนวนคนอิสราเอล
การนับจำนวนครั้งนี้ จะทำให้ราชาดาวิดได้รู้สึกภาคภูมิกับจำนวนประชาชนในการปกครอง ทำให้เกิดความรู้สึกที่ว่า…ฉันเก่ง ฉันใหญ่ ฉันสามารถยิ่งนัก …..
ราชาดาวิดทรงบัญชาโยอาบ แม่ทัพใหญ่
“เจ้าจงออกไปนับจำนวนคนอิสราเอลให้เรา ตั้งแต่เบเออร์เชบาจนถึงดาน แล้วกลับมารายงานให้เรารู้จำนวนประชากรที่มีอยู่”
“แต่ว่า” โยอาบทูลทัดทาน
“ขอพระเจ้าประทานประชากรให้พระราชาร้อยเท่า พวกเขาทุกคนไม่ได้เป็นไพร่พลผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทหรือพะยะค่ะ? เหตใดพระองค์จึงทรงต้องการจำนวนประชากรเล่า?”
โยอาบเป็นแม่ทัพที่ฉลาดปราชญ์เปรื่องเป็นอย่างยิ่ง เขามองเห็นว่า ราชาดาวิดกำลังก้าวเข้าไปในความเย่อหยิ่ง และจะทำให้เป็นที่ไม่พอพระทัยพระเจ้า
“ขอพระราชาทรงพิจารณาอีกครั้งพะยะค่ะ เหตุใดจึงจะทรงทำให้เกิดเหตุร้ายแก่อิสราเอลโดยไม่จำเป็น?”
แต่… ความประสงค์ของพระราชาย่อมชนะการทัดทานของแม่ทัพโยอาบ
แม้แม่ทัพจะไม่เห็นด้วย แต่เขาก็จำต้องไปทำตามคำบัญชาของราชาดาวิด เขาและกองทหารกลุ่มเล็ก ๆ ได้เดินทางไปทั่วอิสราเอล เพื่อนับจำนวนคน
เมื่อได้ครบแล้ว เขาก็กลับมายังเยรูซาเล็ม เขาถวายรายงานจำนวนประชากร
1,100,000 คน เป็นจำนวนชายที่สามารถออกรบได้ทั่วอิสราเอล
470,000 คน เป็นจำนวนชายในเผ่ายูดาห์ที่ออกรบได้
แต่…แม่ทัพโยอาบ ไม่ได้บอกจำนวนทั้งหมด
เขาไม่ได้นับชนเผ่าเบนยามิน และเผ่าเลวี เพราะเขารู้สึกรังเกียจกับคำสั่งของพระราชาครั้งนี้เป็นอย่างยิ่ง