2 พงศาวดาร 20:13-19
ชนเผ่ายูดาห์ และราชาเยโฮชาฟัท หันหน้าเข้าหาพระเจ้า พวกเขาทูลว่า พวกเขากำลังจับจ้องอยู่ที่พระองค์
ในเวลานั้นเอง พระเจ้าทรงให้ผู้กล่าวคำของพระองค์ชื่อ ยาฮาซีเอลมาให้คำตอบ
ชายผู้นี้ เป็นลูกหลานของอาสาฟ ซึ่งเป็นคนเลวีเคยรับใช้ราชาดาวิดมาก่อน
ยาฮาซีเอลกล่าวด้วยเสียงอันดัง ก้องลานพระวิหารว่า
“ชนยูดาห์ทั้งหลาย ชาวนครเยรูซาเล็ม และพระราชาเยโฮชาฟัท โปรดตั้งใจฟังคำของพระเจ้า….”
ทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียวกัน
“พระเจ้าจะทรงตอบเราเดี๋ยวนี้เลยหรือ?”
“นั่นซิ ขอบคุณพระเจ้าจริง ๆ “
“ฟัง ๆ อย่ามัวคุยกันเสียเวลา”
“องค์พระเจ้าตรัสว่า อย่ากลัวเลย อย่าท้อใจเพราะคนมากมายที่บุกเข้ามา เพราะว่า การสงคราม การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่เป็นของพวกท่าน แต่เป็นของพระเจ้า”
“อาเมน”…. เสียงผู้คนตอบสนองคำของท่านยาฮาซีเอล
“พรุ่งนี้ ให้ท่านไปสู้กับเขา…. พวกเขาจะขึ้นมาทางตำบลศิส พวกท่านจะเผชิญหน้ากับเขาที่ปลายลำธาร
แต่ท่านไม่จำเป็นต้องออกแรงสู้ในครั้งนี้
ชนชาวยูดาห์และเยรูซาเล็มเอ๋ย …. ขอให้ท่านประจำที่ ยืนมั่นอยู่ และดูชัยชนะของพระเจ้าเพื่อพวกท่าน”
“ฮู… อย่างนั้นเลยหรือ?”
“ใช่แล้ว พวกท่านต้องไม่กลัว ไม่ท้อ พรุ่งนี้ออกไปสู้กับเขา พระเจ้าจะทรงอยู่กับพวกท่าน”
เมื่อได้ยินดังนั้น ราชาเยโฮชาฟัทก็โล่งพระทัย ทรงน้อมพระพักตร์ลงถึงดิน ชาวเมืองและคนยูดาห์ก็ทำเช่นเดียวกัน
พวกเขากราบลงต่อพระเจ้า และนมัสการพระองค์
…. แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเพลงสรรเสริญพระเจ้าดังก้องไปทั่วเมือง เสียงร้องเพลงจากคนเลวีนั้นดังออกไปจากบริเวณวิหาร ทำให้ทุกคนในเมืองได้ยินอย่างชัดเจน ทุกคนได้ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงตอบ….
พรุ่งนี้ จะต้องออกไปสู้แบบแค่เผชิญหน้า และยืนดู… เป็นการทำสงครามแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน …. จะเป็นอย่างไรนะ?