2 พงศาวดาร 20: -30
จะอยู่เฉย ๆ ได้อย่างไร ในเมื่อศัตรูตายกันเกลื่อน สิ่งที่ต้องทำก่อนที่เจ้านกแร้ง และหมาไน สัตว์ร้ายต่าง ๆ จะเข้ามารุมกินศพเหล่านี้ …. ต้องริบของที่ศัตรูขนมาให้มากที่สุด นี่เป็นสิ่งที่ต้องทำหลังจากชนะศึกแล้ว
ดังนั้น ราชาเยโฮชาฟัทพร้อมกับทหาร และประชาชนจึงเข้าไปสำรวจสิ่งของต่าง ๆ พบทั้งสินค้า เสื้อผ้า และของมีค่ามากมาย พวกเขาต้องใช้เวลาถึงสามวันในการรวบรวมของเหล่านั้น ในขณะที่ศพค่อย ๆ… เน่า และเริ่มส่งกลิ่น ถึงกระนั้นพวกเขาก็ได้ทรัพย์สมบัติมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ
พากันไปยึดข้าวของศัตรู
ในวันที่สี่ พวกเขารวมตัวกันที่หุบเขาเบราคาห์
ไปทำอะไรกันหรือ? นับสิ่งของ ตรวจจำนวนสิ่งที่ริบมาใช่ไหม?
เปล่าเลย …
พวกเขารวมตัวกันเพื่อนสรรเสริญพระเจ้าอย่างสุดหัวใจ
เสียงร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าดังก้องหุบเขาเบราคาห์แห่งนั้น ….
อยากฟังจริง ๆ ว่า ไพเราะขนาดไหน
ราชาเยโฮชาฟัทและประชาชน รวมถึงทหารทั้งหลายขนของกลับมายังนครเยรูซาเล็มอย่างชื่นบานทั่วถ้วนหน้า พระเจ้าได้ทรงทำให้พวกเขาเย้ยศัตรูของเขาได้อย่างเต็มปาก ไม่กลัวเหมือนเมื่อก่อน
เมื่อกลับมานครเยรูซาเล็ม ก็ได้เข้าไปยังพระวิหารทันที พร้อมพิณใหญ่ พิณเขาคู่ และแตรเขาสัตว์ พวกเขาเข้าไปนมัสการพระเจ้าในพระวิหารอีก … โดยไม่คิดทำอะไรก่อนหน้านี้เลย อย่างเดียวที่อยากทำในเวลานั้นคือขอบคุณ สรรเสริญพระเจ้าสุดใจ
เพื่อน ๆ ลองคิดดูซิว่า ประเทศเพื่อนบ้านจะรู้สึกอย่างไรเมื่อได้ข่าวสงครามครั้งนี้
“อะไรกัน ถูกสังหารจนหมดเลยหรือ?”
“ใช่แล้ว และเป็นการบุกที่ประหลาดมาก วันเดียวเท่านั้น พวกเขาต่างฆ่ากันเองด้วย น่ากลัวเหลือเชื่อ “
พวกเขาต่างกลัวสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่อยากจะพูดถึงสงครามครั้งนี้อีก เป็นสงครามที่ใคร ๆ รู้ว่า พระเจ้าทรงต่อสู้ให้อิสราเอลด้วยพระองค์เอง
แผ่นดิน สมัยราชาเยโฮชาฟัทจึงสงบ ประชาชนเป็นสุข เพราะว่าพระเจ้าของพระองค์ โปรดให้ไม่มีศัตรูอื่นมาทำร้ายอีก….