2 พงศาวดาร 17:7-19
พอราชาเยโฮชาฟัทครองราชย์ได้ 3 ปี ทรงเห็นแล้วว่า ต้องทำอะไรบ้าง เป็นสามปีที่พระองค์ทรงเรียนรู้การปกครองประเทศอย่างรวดเร็ว พระองค์ทรงทำสิ่งหนึ่งที่โดดเด่นมากก็คือ
ทรงใช้คนของพระองค์ซึ่งเป็นผู้รู้ในพระคำของพระเจ้าออกไปทั่วแผ่นดิน เขาทั้ง 5 นี้ ไปสั่งสอนประชาชนตามหัวเมืองต่าง ๆ ให้รู้จัก และเข้าใจทางของพระเจ้ามากขึ้น
สมัยก่อน ๆ สิ่งเหล่านี้ถูกละเลย ไม่มีปุโรหิต หรือผู้รู้ในพระคำของพระเจ้าออกไปสั่งสอนเช่นนี้
ทำให้ประชาชนเริ่มเข้าใจว่า ตนเองต้องใช้ชีวิตอย่างถูกต้องอย่างไร สภาพของสังคมยูดาห์ก็ดีขึ้น การโกงซึ่งกันและกันก็ลดน้อยลง ผู้คนหันมาช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ความเป็นอยู่ก็ดีขึ้นด้วย
น่าแปลกมาก
พระคัมภีร์บันทึกว่า … ชนชาติรอบ ๆ ยูดาห์ ต่างเกรงกลัวพระเจ้าไปตาม ๆ กัน พวกเขาไม่กล้ามาทำสงครามกับยูดาห์เลย
นี่เป็นวิธีการยอดเยี่ยมในการใช้ชีวิตของเราด้วย…. เราติดสนิทกับพระเจ้า พระเจ้าจะทรงช่วยให้ศัตรูไม่มาวอแวกับเรา ยิ่งกว่านั้น ศัตรูอย่างเช่นฟิลิสเตียก็ได้นำทรัพย์สมบัติเงินทองมาถวาย ชาวอาระเบีย ก็นำสัตว์มากมายมาถวายเป็นหมื่น ๆ ตัว
จากนั้นมา ราชาเยโอชาฟัทก็ทรงอำนาจมากขึ้น ทรงสร้างป้อม และหัวเมืองที่จะเก็บสมบัติ อาหารไว้ พระองค์ทรงมีที่ดินมากมายตามเมืองต่าง ๆ
พระราชาทรงมีทหารมากพอด้วย ทั้ง ๆ ที่พระองค์ไม่ได้มีสงคราม
ทหาร 300,000 นาย ในบังคับบัญชาของท่านอัดนาห์
ทหาร 280,000 นาย ในบังคับบัญชาของท่านเยโฮฮานัน
ทหาร 200,000 นาย ในบังคับบัญชาของท่านอามัสยาห์
ทหาร 200,000 นาย ในบังคับบัญชาของท่านเบนยามิน พร้อมธนูและโล่
ทหาร 180,000 นาย ในบังคับบัญชาของท่านเยโฮซาบาด
คนที่น่าสนใจคือ ท่านอามัสยาห์
พระคัมภีร์บันทึกว่า ท่านนี้เต็มใจถวายตัวเข้ามารับใช้ …. ท่านผู้นี้น่าจะอาสาเข้ามาทำงานโดยไม่ได้มีใครมาขอร้อง … แต่เขาพร้อมที่จะทำงานแม้จะเป็นทหาร แต่เขาก็รู้ว่า เขากำลังรับใช้พระเจ้าของเขาอยู่