2 พงศาวดาร 18:8-11
อาหับ ราชาแห่งอิสราเอลนั้น จำเป็นต้องทำตามที่ราชาเยโฮชาฟัททรงขอร้อง
“เจ้าไปตามมีคายาห์ มาด่วน” ราชาอาหับทรงสั่งเสียงดัง
ราชาทั้งสอง ทรงนั่งข้าง ๆ กันที่ลาดนวดข้าวทางเข้าประตูเมือง ทั้งสององค์ข้าง ๆ กัน ทำให้ประชาชนตื่นเต้น ขณะที่รออยู่นั้น พระองค์ทรงสนทนากันเบา ๆ และบางคนก็ได้ยิน บางคนก็ไม่ได้ยิน
แต่เวลาเดียวกัน ผู้กล่าวคำของพระเจ้า 400 คนที่อยู่ตรงนั้น ก็สลับกันทูลสิ่งที่ถูกสั่งมาให้ทูล….. พวกเขาไม่ได้กล่าวคำของพระเจ้าจริง !
คนหนึ่งชื่อเศเดคียาห์ เป็นบุตรของเคนาอะนาห์ ได้ทำสิ่งที่ดึงความสนใจของผู้คนอย่างมาก
เขาเอาเหล็กมาทุบเป็นเขาแล้วสวมหัวไว้ เขาพยายามทำให้คำพูดของเขาน่าเชื่อถือ ซึ่งดูแล้วก็น่าเชื่อถือ เมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่น ๆ ที่แค่พูด
“พระเจ้าตรัสดังนี้” เขากล่าวเสียงดัง “ด้วยสิ่งเหล่านี้ พระเจ้าจะจัดการกับคนซีเรียจนกระทั่งพวกเขาพินาศไปหมด”
“ใช่แล้ว เป็นอย่างนั้นแน่” เสียงของผู้กล่าวคำคนอื่น ๆ เห็นด้วยดังทั่วลานนั้น
“ขอพระราชาเสด็จไปโจมตีเมืองราโมท-กิเลอาดเถิด พระเจ้าจะทรงมอบเมืองนี้ไว้ในพระหัตถ์ของพระราชา
คำของคนเหล่านี้ทำให้ราชาเยโฮชาฟัทเปลี่ยนพระทัยหรือไม่…
เปล่าเลย
พระองค์ยังทรงรอคนที่ชื่อมีคายาห์….