เศฟันยาห์ 2:8-15
“เราได้ยินคำสบประมาทจากชาวโมอับ และการเยาะหยันเสียดสีของชาวอัมโมน เรารู้ว่าพวกเขาสบประมาทคนของเราอย่างไร เราได้ยินคำโอ้อวดคุยทับเรื่องเขตแดน
ดังนั้น… เพราะเรามีชีวิตอยู่ ” พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัส “โมอับจะกลายเป็นเหมือนเมืองโสโดม และอัมโมนจะเป็นเหมือนเมืองโกโมราห์ แผ่นดินจะเต็มด้วยต้นตำแย และหลุมเกลือ และจะกลายเป็นพื้นที่เสียเปล่าตลอดไป คนที่เหลืออยู่ในแผ่นดินของเราจะเข้าไปปล้น และคนที่มีชีวิตเหลืออยู่ของเราจะครอบครองมัน”
พระเจ้าตรัสถึงคนชาวฟิลิสเตีย ซึ่งอยู่ทางตะวันตก ริมฝั่งทะเล และคราวนี้ พระองค์ตรัสถึงคนที่อยู่ทางตะวันออกซึ่งคอยสบประมาทคนของพระองค์ไม่ว่างเว่้้น
แม้ว่าพระเจ้าจะทรงพิพากษาลงโทษยูดาห์ แต่ขอให้สังเกตว่า ยังมีบางคนที่หลงเหลืออยู่ พระเจ้าจะทรงให้คนที่หลงเหลืออยู่นั้น ได้แผ่นดิน ของศัตรู และอาศัยในแผ่นดินนั้น
นี่คือผลตอบแทนของการที่พวกเขายะโส เพราะเขาได้สบประมาทและอวดโอ้หยามเหยียดคนของพระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ
สำหรับพวกเขาแล้ว พระเจ้าจะเป็นพระองค์ผู้น่าสะพรึงกลัว
เพราะพระองค์จะทรงทำให้พวกเขาขาดแคลนเหล่าพระทั้งหลายของพวกเขานั้น พวกเขาจะต้องกราบลงต่อพระองค์ กราบต่อพระองค์จากที่ ๆ มันตั้งอยู่ ตามแผ่นดิน……….
คนคูชเอ๋ย เจ้าก็เช่นกัน เจ้าจะถูกสังหารด้วยดาบของเรา
คนคูชคือชาวเอธิโอเปียทางใต้
และพระองค์จะยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ต่อสู้กับชนชาติทางเหนือ พระองค์จะทรงทำลายอัสซีเรีย และจะทรงทำให้นีนะเวห์ร้างเปล่า กลายเป็นที่ร้างกลางทะเลทราย
คราวนี้พระเจ้าตรัสถึงคนทางเหนืออีก และในเวลาต่อมา เหตุการณ์เหล่านั้นก็เกิดขึ้นกับนีนะเวห์จริง ๆ ปี 612 ก่อนคริสตศักราช บาบิโลเนียได้เข้ามาตี และทำลายนีนะเวห์จนกลายเป็นเมืองร้างเปล่า
เหล่าฝูงสัตว์จะนอนลงในเมืองนั้น สัตว์ป่าทุกชนิด ไม่เว้นแม้กระทั่งนกเค้า และเม่นจะอาศัยในเมืองใหญ่นั้น เสียงร้องครางจากหน้าต่าง ความรกร้างเกิดขึ้นที่ธรณีประตู งานไม้เสดาร์จะถูกกองทิ้งเอาไว้
นี่คือเมืองที่เคยร่าเริงสนุกสนาน เคยอยู่อย่างปลอดภัยมั่นคง เมืองที่กล่าวในใจของตนว่า “เรานี่แหละ ไม่มีใครอีกแล้ว”
แล้วดูซิ กลับกลายมาเป็นเมืองร้างเปล่าเช่นนี้ เป็นที่อาศัยของสัตว์ป่า คนที่เดินผ่านเมืองนี้ก็จะส่งเสียงไม่พอใจและชูกำปั้นของเขา