เอเสเคียล 12:1-7
พระดำรัสของพระเจ้ามาถึงข้า
“ลูกชายของมนุษย์เอ๋ย เจ้าอาศัยอยู่ท่ามกลางชนชาติที่กบฎ
คนที่มีตา แต่มองไม่เห็น คนที่มีหู แต่ไม่ได้ยิน
เพราะว่าพวกเขาเป็นวงศ์วานที่ดื้อดึง
สำหรับเจ้าแล้ว ลูกชายของมนุษย์.. จงเตรียมห่อผ้าสำหรับคนที่ถูกเนรเทศ
และเดินออกไปดั่งคนถูกเนรเทศต่อหน้าต่อตาพวกเขา
บางที พวกเขาจะเข้าใจได้บ้าง แม้ว่าจะเป็นคนที่ดื้อดึงก็ตาม
เจ้าจะเอาห่อผ้าเชลยของเจ้าออกมาตอนกลางวันให้พวกเขาเห็น
เป็นผ้าห่อสำหรับเชลย และเจ้าจะออกไปตอนเย็นต่อหน้าต่อตาพวหเขา
เดินออกไปดั่งคนที่จะต้องออกไปเป็นเชลย
และให้เจ้าขุดกำแพงให้เขาเห็น ลากห่อผ้าเชลยของเจ้าออกไปผ่านช่องนั้น
และเจ้าจะต้องแบกห่อผ้าของเจ้าบนบ่า เดินออกไปยามโพล้เพล้ให้เขาเห็น
เจ้าจะปิดหน้าปิดตาของเจ้า เพื่อว่า เจ้าจะไม่เห็นแผ่นดิน
เราให้เจ้าทำดังนี้เพื่อเป็นเครื่องหมายแก่วงศ์วานอิสราเอล”
และข้าก็ทำตามอย่างที่พระองค์ทรงบัญชา
ข้าแบกห่อผ้าเชลยของข้าออกไปตอนกลางวัน
และกลางคืนข้าก็ขุดช่องกำแพงด้วยมือเปล่า
ข้าแบกห่อผ้าเชลยของข้าออกไปยามโพล้เพล้ ต่อหน้าต่อตาพวกเขา