เอเสเคียล 16:1-8
พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าดังนี้
“ลูกชายของมนุษย์เอ๋ย จงบอกให้เยรูซาเล็มได้รู้ถึงการกระทำอันน่าชังของเธอ
และกล่าวว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่เยรูซาเล็มดังนี้
บรรพบุรุษและกำเนิดของเจ้านั้น มาจากแผ่นดินของชาวคานาอัน
พ่อของเจ้าเป็นชาวอาโมไรต์ ส่วนแม่เป็นชาวฮิทไทต์
วันที่เจ้าเกิดมานั้น สายสะดือก็ไม่มีใครตัดให้ ไม่มีใครทำความสะอาดตัวเจ้า
ไม่มีใครเอาเกลือมาถูตัวเจ้า ไม่มีใครพันผ้าอ้อมให้ด้วย
ไม่มีใครสงสารเจ้าเลย ไม่ได้ทำอะไรเพื่อเจ้าเพราะใจสงสาร
แต่เจ้ากลับถูกทิ้งไว้กลางทุ่ง เจ้าเป็นที่รังเกียจตั้งแต่วันที่เจ้าเกิด
และเมื่อเราเดินผ่านเจ้าไป และเห็นเจ้าดิ้นอยู่ในกองเลือดนั้น
เราได้พูดกับเจ้ากลางกองเลือดของเจ้าว่า “จงมีชีวิต”
ใช่ เราได้พูดกับเจ้ากลางกองเลือดของเจ้าว่า “จงมีชีวิต”
เราได้ทำให้เจ้าเติบโตงดงามเหมือนต้นไม้ในทุ่ง
และเจ้าก็เติบโตขึ้น สูง และเป็นสาวเต็มตัว
เจ้ามีหน้าอก และมีขนขึ้นมา แต่ตัวเจ้าก็ยังเปลือยเปล่า
เมื่อเราผ่านไปเห็นเจ้าอีกครั้ง ดูเถิด เจ้าอยู่ในวัยมีความรัก
และเราได้เอาชายเสื้อของเราปกคลุมเจ้าเพื่อไม่ให้เจ้าต้องเปลือย
เราได้ปฏิญาณ และทำสัญญากับเจ้า
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศ…. และเจ้าก็เป็นของเรา
จากนั้น เราได้ใช้น้ำอาบเจ้าทั้งตัว ชำระเลือดออกจากตัวของเจ้า
และเจิมเจ้าด้วยน้ำมัน
เราให้เจ้าสวมเสื้อผ้าปัก และให้เจ้าสวมรองเท้าหนังอย่างดี
เราพันห่อเจ้าไว้ด้วยผ้าลินินอย่างดี และคลุมเจ้าด้วยผ้าไหม
เราตกแต่งเจ้าด้วยเครื่องประดับ และใส่กำไลข้อมือ และสร้อยคอ
เราสวมแหวนจมูกให้เจ้า รวมทั้งต่างหู รวมทั้งมงกุฎบนศีรษะเจ้า
ดังนั้น เจ้าจึงถูกตกแต่งด้วยทองและเงิน
และเสื้อผ้าของเจ้าก็ทำจากผ้าป่านลินินอย่างดี จากไหม และผ้าปัก
เจ้าได้กินแป้งอย่างดี น้ำผึ้ง และน้ำมัน
เจ้าเจริญขึ้น สวยงามมาก และเลื่อนเป็นชนชั้นราชวงศ์
และชื่อเสียงของเจ้าก็เลื่องลือไปเพราะความงามของเจ้า
ที่เป็นเช่นนี้เพราะความงามอันเพียบพร้อมที่เราให้แก่เจ้า
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ