เอเสเคียล 6:8-14
“ถึงกระนั้น เราจะปล่อยให้เจ้าบางคนมีชีวิตอยู่
คือคนที่หนีจากดาบได้ และไปยังประเทศต่าง ๆ
เมื่อเจ้ากระจัดกระจายไปตามดินแดนต่าง ๆ
และคนของเจ้าเหล่านั้นที่หนีคมดาบไปได้
พวกเขาจะระลึกถึงเราในประเทศที่พวกเขาต้องไปเป็นเชลย
เขาจะเริ่มรู้ว่า ใจของเราแตกออกเพราะจิตใจแพศยาของพวกเขา
ทำให้เขาออกห่างจากเรา
รวมถึงสายตาแพศยาที่คอยเฝ้าหาแต่รูปเคารพของพวกเขา
และเวลานั้น พวกเขาจะเกลียดชังตนเอง เพราะบาปที่ได้ทำ
เพราะความน่าสะอิดสะเอียนที่เกิดขึ้นจากตัวพวกเขาเอง
และพวกเขาจะรู้ว่า เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า
เราไม่ได้ไปพูดเปล่า ๆ ในเรื่องวิบัติที่เราจะนำมาสู่พวกเขา”
ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า องค์พระเจ้าตรัสว่า
“จงตบมือของเจ้า และย่ำเท้า และกล่าวว่า
เป็นเพราะความชั่วร้ายอันน่าสะอิดสะเอียนของวงศ์วานอิสราเอล
เพราะพวกเขาจะต้องล้มลงด้วยดาบ ด้วยความอดอยากและโรคระบาด
คนที่อยู่ไกลจะตายเพราะโรคระบาด และคนที่อยู่ใกล้จะตายด้วยดาบ
คนที่เหลืออยู่ ถูกปกป้องเอาไว้ ก็จะตายด้วยความอดอยาก
เราจะเทความกริ้วของเราเหนือเขาดังนี้แหละ
และเจ้าจะรู้ว่า เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า
เมื่อคนที่ถูกฆ่านั้น ได้นอนตายท่ามกลางรูปเคารพ
ตายอยู่รอบ ๆ แท่นบูชา บนภูเขาสูงทุกลูก
บนยอดเขา ใต้ต้นไม้เขียว และใต้ต้นโอ๊กใบดกทุกต้น
พวกเขาตายในที่ ๆ พวกเขาถวายกลิ่นอันเป็นที่น่าพอใจแก่เทวรูปของพวกเขา
และเราจะยื่นมือของเราต่อสู้พวกเขา
ทำให้แผ่นดินต้องร้างเปล่า ไร้ค่า ในที่ๆ พวกเขาเคยอาศัยอยู่
จากถิ่นกันดารไปจนถึงริบลาห์
และเขาจะรู้ว่า เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า