โฮเชยา 12:1-6
เอฟราอิมกินลมเป็นอาหาร และตามติดลมตะวันออกทั้งวัน พวกเขาทวีความผิดและความโหดร้ายทารุณ พวกเขาทำพันธสัญญากับอัสซีเรีย และนำน้ำมันไปอียิปต์ อิสราเอลเริ่มไปหาพันธมิตรจากประเทศรอบข้างแทนที่จะวางใจในพระเจ้า …. การวางใจในรูปเคารพและมนุษย์มันเหมือนกับการกินลมกินแล้ง ลมตะวันออก ทำให้เรานึกถึงว่า ไม่เฉพาะแต่ไร้ผลอย่างเดียว แต่ยังอันตราย นำความหายนะมาให้ด้วย น้ำมันที่เขามอบให้อียิปต์นั้น บ่งบอกถึงความจงรักภักดีต่ออียิปต์!
พระเจ้าทรงมีคำกล่าวหายูดาห์ และพระองค์จะทรงลงโทษยาโคบตามวิถีที่เขาเดิน พระองค์จะทรงตอบแทนเขาตามความประพฤติของเขานั้น แล้วพระเจ้าก็ทรงย้อนเรื่องราวไปถึงครั้งที่ยาโคบเกิดมา ยาโคบนั้น เป็นเหมือนบิดาของชนชาติอิสราเอล ลูกชายทั้งสิบสองของเขา กลายมาเป็นอิสราเอล 12 เผ่า ยาโคบเป็นคนที่สามารถเอาทุกอย่างมาเป็นของตนได้ด้วยสารพัดวิธีโกง…
ในครรภ์มารดา เขาจับข้อเท้าของพี่ชายไว้ เมื่อโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ เขาก็สู้กับพระเจ้า การจับข้อเท้านี้ ยังมีความหมายถึงคนที่ทำข้อตกลงอย่างไม่สัตย์ซื่อ กลับไปกลับมา หมายถึงคนที่ได้สิ่งที่ตนต้องการด้วยเล่ห์เหลี่ยม การหลอกลวง และยาโคบผู้นี้ได้สู้กับพระเจ้าที่เสด็จมาในรูปของทูตสวรรค์ด้วย 
เขาสู้กับทูตสวรรค์และได้ชัยชนะ เขาร้องไห้ และขอความเห็นใจ เขาได้พบพระเจ้าที่เบธเอล และพระเจ้าได้ตรัสกับเราที่นั่น โฮเชยาบอกเราว่า ยาโคบสู้ชนะ… และเขาก็ร้องไห้ …. แปลกจริง ใช่สิ แม้ในชัยชนะของเขา เขายังรู้ว่า เขาไม่ได้ชนะจริง เขาจึงร้องไห้ และขอพรจากพระเจ้า เขารู้ตัวว่า ในความเป็นคนเก่งของเขานั้น ไม่ยังอาจสู้พระเจ้าได้
ต่อมาหลังจากคืนวันนั้น เขาจึงได้คืนดีกับพี่ชายที่เขาเคยโกง
พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ องค์พระผู้เป็นเจ้าคือนามที่เราต้องจดจำ ในเมื่อยาโคบเองได้ตระหนักว่า ตนแพ้พระเจ้า คนอิสราเอลก็ต้องเข้าใจเหมือนกับยาโคบ สร้างความยุติธรรมในสังคม และยอมที่จะไว้วางใจพระเจ้าในทุกด้านของชีวิต
ดังนั้น โดยความช่วยเหลือของพระเจ้า พวกท่านทั้งหลาย จงกลับมา จงยึดมั่นในความรักและความยุติธรรม และรอคอยพระเจ้าเสมอไม่หยุด โฮเชยาจึงชวนให้คนอิสราเอลกลับใจใหม่ และแม้ในการกลับใจใหม่นั้น พวกเขาก็ต้องการความช่วยเหลือจากพระเจ้า เพราะทำเองไม่ไหว เดี๋ยวก็กลับไปหาสิ่งชั่วร้ายอีก หากไม่ได้ความช่วยเหลือจากพระองค์