โฮเชยา 5:8-15
เมื่อมีคำเรียกเอฟราอิมในข้อความต่อไปนี้ มีความหมายถึงคนอิสราเอลทางเหนือทั้งหมด ทุก ๆ เผ่า…..
พระเจ้าตรัสผ่านโฮเชยาว่า
“ให้เป่าเขาสัตว์ในกิเบอาห์ เป่าแตรในรามาห์ เป่าเตือนภัยในเบธอาเวน เมืองเหล่านี้จะเป็นเมืองต้น ๆ ที่นำความหายนะมาถึงพวกเขา
พวกเราตามเจ้าอยู่นะ เบนยามิน เอฟราอิมจะกลายเป็นที่ร้างในวันแห่งการลงโทษ เราจะทำให้ทุกเผ่าได้มั่นใจว่า สิ่งนี้เกิดขึ้นแน่นอน
เจ้าชายแห่งยูดาห์มาเป็นเหมือนคนที่ถอนเสาหลักปักเขตแดนออกไป เราจะเทความกริ้วของเราเหนือพวกเขาเหมือนดั่งเทน้ำลงมาจนท่วมท้น มาถอนเสาหลักเขตแดน ก็เหมือนมาทำลายเขตแดนที่พระเจ้าทรงกำหนดให้คนของพระองค์อาศัยอยู่ และมีความสุขกับสิ่งที่พระองค์ประทานให้
เอฟราอิมถูกกดขี่ ถูกบดขยี้เพราะถูกลงโทษ เพราะว่า พวกเขาดึงดันที่จะเดินตามความโสโครก
เราเป็นเหมือนแมลงที่กัดกินเอฟราอิม เป็นเหมือนความเน่าเปื่อยของวงศ์วานยูดาห์ พระเจ้าตรัสเช่นนั้นเพราะกำลังทรงบอกว่า พระองคืเท่านั้นที่ทรงมีอำนาจจัดการพวกเขาให้หมดไป
เมื่อเอฟราอิมเห็นความเจ็บป่วยของตนเอง และยูดาห์ก็มีบาดแผล เอฟราอิมจึงส่งคนไปขอความช่วยเหลือจากกษัตริย์ยิ่งใหญ่แห่งอัสซีเรีย แต่กษัตริย์องค์นั้นไม่สามารถรักษาเจ้า ไม่สามารถทำให้แผลหายได้ กษัตริย์หลายองค์ของอิสราเอลและยูดาห์ ได้หันไปหากษัตริย์แห่งอัสซีเรีย ยอมทำสารพัดให้ ในสมัยของราชาเมนาเฮม ชัลลุม และอาหัส .. แต่กลับถูกอัสซีเรียกลับมาทำร้าย! เพื่อน ๆ ลองกลับไปอ่านตามลิงค์นี้ อ่านเรื่องราวของราชาอาหัส และเพื่อน ๆ จะเข้าใจว่า พำไมพระเจ้าจึงทรงต้องทิ้งพวกเขา ….
เพราะเราจะเป็นดั่งสิงโตต่อเอฟราอิม เป็นเหมือนสิงโตหนุ่มต่อวงศ์วานของยูดาห์ รู้ไหมว่า พระเจ้าเท่านั้นทีจะเป็นผู้กุมอนาคตของแต่ละชนชาติ ทั้งอิสราเอลและยูดาห์ครั้งนี้ เรียกได้ว่า ง่อยไปเลย
เรานะ จะฉีกพวกเขาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และจะเดินออกไปเสีย เราจะ คาบพวกเขาไป และจะไม่มีใครช่วยได้
เราจะกลับไปที่ของเรา จนกว่าพวกเขาจะยอมรับบาปผิดของตน และแสวงหาหน้าของเรา ในความทุกข์ยากแสนสาหัสของพวกเขา เขาจะดั้นด้นแสวงหาเรา พระเจ้าทรงกลับไปที่ของพระองค์ นั่นคือทรงไปรอให้เขากลับมาแสวงหาพระองค์อีกครั้ง