โฮเชยา 5-2

โฮเชยา 5:8-15

เมื่อมีคำเรียกเอฟราอิมในข้อความต่อไปนี้ มีความหมายถึงคนอิสราเอลทางเหนือทั้งหมด  ทุก ๆ เผ่า…..

พระเจ้าตรัสผ่านโฮเชยาว่า

“ให้เป่าเขาสัตว์ในกิเบอาห์   เป่าแตรในรามาห์   เป่าเตือนภัยในเบธอาเวน   เมืองเหล่านี้จะเป็นเมืองต้น ๆ ที่นำความหายนะมาถึงพวกเขา

 

พวกเราตามเจ้าอยู่นะ เบนยามิน  เอฟราอิมจะกลายเป็นที่ร้างในวันแห่งการลงโทษ  เราจะทำให้ทุกเผ่าได้มั่นใจว่า สิ่งนี้เกิดขึ้นแน่นอน

เจ้าชายแห่งยูดาห์มาเป็นเหมือนคนที่ถอนเสาหลักปักเขตแดนออกไป เราจะเทความกริ้วของเราเหนือพวกเขาเหมือนดั่งเทน้ำลงมาจนท่วมท้น  มาถอนเสาหลักเขตแดน ก็เหมือนมาทำลายเขตแดนที่พระเจ้าทรงกำหนดให้คนของพระองค์อาศัยอยู่  และมีความสุขกับสิ่งที่พระองค์ประทานให้

เอฟราอิมถูกกดขี่  ถูกบดขยี้เพราะถูกลงโทษ เพราะว่า พวกเขาดึงดันที่จะเดินตามความโสโครก
เราเป็นเหมือนแมลงที่กัดกินเอฟราอิม  เป็นเหมือนความเน่าเปื่อยของวงศ์วานยูดาห์  พระเจ้าตรัสเช่นนั้นเพราะกำลังทรงบอกว่า พระองคืเท่านั้นที่ทรงมีอำนาจจัดการพวกเขาให้หมดไป

เมื่อเอฟราอิมเห็นความเจ็บป่วยของตนเอง และยูดาห์ก็มีบาดแผล   เอฟราอิมจึงส่งคนไปขอความช่วยเหลือจากกษัตริย์ยิ่งใหญ่แห่งอัสซีเรีย   แต่กษัตริย์องค์นั้นไม่สามารถรักษาเจ้า ไม่สามารถทำให้แผลหายได้   กษัตริย์หลายองค์ของอิสราเอลและยูดาห์ ได้หันไปหากษัตริย์แห่งอัสซีเรีย  ยอมทำสารพัดให้  ในสมัยของราชาเมนาเฮม   ชัลลุม และอาหัส .. แต่กลับถูกอัสซีเรียกลับมาทำร้าย!   เพื่อน ๆ ลองกลับไปอ่านตามลิงค์นี้  อ่านเรื่องราวของราชาอาหัส  และเพื่อน ๆ จะเข้าใจว่า พำไมพระเจ้าจึงทรงต้องทิ้งพวกเขา ….

 

เพราะเราจะเป็นดั่งสิงโตต่อเอฟราอิม  เป็นเหมือนสิงโตหนุ่มต่อวงศ์วานของยูดาห์  รู้ไหมว่า พระเจ้าเท่านั้นทีจะเป็นผู้กุมอนาคตของแต่ละชนชาติ   ทั้งอิสราเอลและยูดาห์ครั้งนี้ เรียกได้ว่า ง่อยไปเลย

เรานะ  จะฉีกพวกเขาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และจะเดินออกไปเสีย  เราจะ คาบพวกเขาไป  และจะไม่มีใครช่วยได้

 

เราจะกลับไปที่ของเรา จนกว่าพวกเขาจะยอมรับบาปผิดของตน และแสวงหาหน้าของเรา   ในความทุกข์ยากแสนสาหัสของพวกเขา  เขาจะดั้นด้นแสวงหาเรา พระเจ้าทรงกลับไปที่ของพระองค์  นั่นคือทรงไปรอให้เขากลับมาแสวงหาพระองค์อีกครั้ง