Month: June 2012

2 พงศาวดาร 23:1-11

ราชินีอาธาลิยาห์ครอบครองอยู่นาน 7 ปี  นานพอที่จะกร่อนความเชื่อถือของทหารและประชาชน   และมีคนจำนวนมากที่ไม่พอใจพระนาง   ท่านปุโรหิตเยโฮยาดาเองก็กล้าหาญขึ้น  พร้อมที่จะทำสิ่งที่อันตรายสำหรับชีวิตของตนเอง แต่ถูกต้องตามหนทางของพระเจ้า!

ปุโรหิตเยโฮดากับนายร้อยกระทำพันธสัญญากัน  พวกเขาคือ อาซาริยาห์  อิชมาเอล  อาซาริยาห์  มาอาเสอาห์  และเอลีชาฟัท

สิ่งที่ทำอย่างแรกคือรวบรวมคนเลวีมาจากทุกหัวเมืองของยูดาห์ ทั้งหัวหน้า เผ่าต่าง ๆ  พากันมายังเยรูซาเล็ม
“สิ่งที่ขอให้ท่านทำคือ  ให้ท่านทำพันธสัญญากับองค์ราชาน้อยของเรา”

พวกเขาจึงทำพันธสัญญากับเจ้าชายน้อย ณ พระวิหารของพระเจ้า   พวกเขาดีใจมากที่จะพ้นจากการปกครองของอาธาลิยาห์
“ดูเถิด องค์เจ้าชาย โอรสของพระราชา  ขอให้พระองค์ได้ทรงครอบครอง ตามที่พระเจ้าได้ตรัสไว้เรื่องของลูกหลานแห่งดาวิด   พวกท่านจะต้องทำอย่างนี้….”

แล้วเยโฮยาดาก็จัดการให้พวกเขาถวายอารักขาแด่เจ้าชายน้อย

จัดว่าใครควรอยู่ตรงไหน …. ที่ประตู ที่ราชสำนัก ที่ประตู  และห้ามคนเข้าไปในพระวิหารของพระเจ้ายกเว้นปุโรหิตและเลวี    ส่วนประชาชนให้รวมตัวที่ลานพระวิหาร พวกเขาจะต้องทำตามพระบัญชาของพระเจ้า   คนเลวีติดอาวุธจะต้องอยู่ล้อมรอบเจ้าชาย ใครก็ตามที่เข้ามาในพระวิหารเวลานี้จะต้องถูกสังหารทันที   คนเลวีเหล่านี้จะต้องอยู่กับเจ้าชายไม่ว่าพระองค์จะเข้านอกออกในอย่างไรก็ตาม

ทุกคนทำตามคำสั่งท่านเยโฮยาดาอย่างเคร่งครัด

นอกจากนั้นยังมีประชาชนที่เข้ามาอารักขาพระราชาโดยพวกนี้จะติดอาวุธอยู่ทางประตูขวาและซ้ายของพระวิหาร

เมื่อทุกอย่างพร้อม

เขาก็เชิญเจ้าชายน้อยออกมา

“โฮ..  ท่านน่ารักมาก”   ประชาชนที่เห็นอดไม่ได้ที่จะกล่าวคำนี้

ท่านปุโรหิตสวมมงกุฎให้เจ้าชาย และตั้งเจิมพระองค์เป็นพระราชาเหนือยูดาห์   พวกเขาร้องกันว่า

“ขอพระราชาทรงพระเจริญ!!”

 

2 พงศาวดาร 22:8-12

นั่นซิ  เยฮูตามฆ่าเยโฮรัมราชาอิสราเอล  แล้วเกี่ยวอะไรกับอาหัสยาห์ด้วย

หลังจากที่เยฮูได้สังหารราชาเยโฮรัมและวงศ์วานทั้งหมดแล้ว  เขาก็ตามหาราชาอาหัสยาห์ทันที   เพราะอาหัสยาห์นี้มีเชื้อสายของวงศ์วานอิสราเอลเพราะมารดาของพระองค์เป็นเจ้าหญิงส่งมาจากอิสราเอลนั่นเอง…..

แม้ว่าอาหัสยาห์จะหนีไปถึงสะมาเรีย  แต่ก็ไม่พ้นเยฮู  คนของเยฮูเขาพบอาหัสยาห์ที่นั่น และนำมาให้เยฮูสังหารเสีย

มีคนนำศพของอาหัสยาห์ไปฝังไว้  เขาไม่ยอมทิ้งศพเหมือนกับที่เยฮูทำกับเยโฮรัม  … เพราะคิดกันว่า “อย่างไร ๆ เขาก็เป็นลูกหลานของกษัตริย์เยโฮชาฟัทที่เฝ้าติดตามพระเจ้าด้วยสุดพระทัย”

แล้วตอนนี้จะให้ใครเป็นกษัตริย์ของยูดาห์เล่า

ทางเหนือมีเยฮู ยึดอำนาจไปแล้ว  ตั้งตนเป็นกษัตริย์เรียบร้อย

แต่ทางใต้….???

ยัง  ยังมีอีกคนที่คอยโอกาสนี้มานาน  อาธาลิยาห์ มารดาของอาหัสยาห์นั่นไง….  ผู้หญิงคนนี้ มาจากราชวงศ์ของอาหับที่ชั่วร้าย และนางก็ร้ายสมกับที่มาจากราชวงศ์นี้จริง ๆ!!
ลูกชายตายไป  ไม่ได้โศกเศร้าสักนิด  เธอตั้งตนเป็นกษัตริย์และสั่งคนตามฆ่าลูกหลานในราชวงศ์ยูดาห์ทุกคน

ในเวลานั้นเอง
แต่… เยโฮชาเบอาท ราชธิดาของกษัตริย์เยโฮรัมซึ่งเป็นของราชาอาหัสยาห์ที่เพิ่งถูกสังหารไปไม่เห็นด้วย…เธออาจจะเป็นลูกของมเหสีหรือสนมคนใดคนหนึ่งของอาหัสยาห์  เธอเห็นว่า การฆ่าล้างวงศ์วานครั้งนี้ เป็นการตั้งใจที่จะไม่ให้มีเชื้อสายของราชวงศ์ยูดาห์เหลืออยู่จริง ๆ

ยิ่งกว่านั้นเธอเป็นภรรยาของปุโรหิตเยโฮดาห์   ดังนั้นเธอจึงพอเข้าใจสถานการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างดี     เธอพร้อมเสี่ยงชีวิต!!
แอบเข้าไปคว้าโยอาช  ซึ่งเป็นเด็กเล็ก ๆ  ตอนที่เขาถูกรวบรวมไปเพื่อสังหารหมู่  ไม่มีใครเห็นสิ่งที่เธอทำ  เธอนำเขาไปแอบไว้

ภาพได้รับการเอื้อเฟื้อจาก http://www.visualbiblealive.com

เมื่อสั่งประหารเด็กชายทุกคนในวงศ์วานยูดาห์  อาธาลิยาห์ก็คิดว่า สำเร็จแล้ว… ไม่มีใครมาเป็นก้างขวางคอได้อีก  ไม่มีผู้ชายในวงศ์ยูดาห์เหลืออยู่เลย!!

แต่โยอาช  เจ้าชายน้อย ถูกซ่อนตัวไว้ในที่ ๆ จะไม่มีใครพบ  มันเป็นห้องเก็บเสียงอย่างดี เป็นห้องนอนที่อยู่ในพระวิหาร  โดยเธอเอง ท่านปุโรหิต และพี่เลี้ยงคอยดูแลเจ้าชายน้อยนี้เป็นเวลา 6 ปี ….

2 พงศาวดาร 22:1-7

เมื่อราชาเยโฮรัมสิ้นไป  ก็เหลือพระนางอาธาลิยาห์มเหสี และอาหัสยาห์โอรสองค์สุดท้ายเท่านั้นที่จะเป็นรัชทายาทครองต่อไปได้   ก่อนหน้านั้นคนที่มาจากอาระเบียได้มาปล้น และสังหารโอรสของเยโฮรัมทั้งหมดยกเว้น อาหัสยาห์องค์นี้

ดังนั้น อาหัสยาห์จึงได้เป็นกษัตริย์ปกครองต่อมาจากราชาเยโฮรัม  เป็นเวลาทรงอายุได้ 22 พรรษา  ยังเป็นเด็กหนุ่มอยู่เลย  และได้ปกครองเพียง 1 ปีเท่านั้น

มเหสีอาธาลิยาห์ได้สั่งสอนให้อาหัสยาห์ทำสิ่งที่เลวร้ายทุกอย่างที่ไม่สมควรทำ   เป็นเหมือนผู้หญิงที่ถูกส่งมาเพื่อทำลายราชวงศ์ยูดาห์  ไม่ว่าราชินีเยเซเบล และราชาอาหับผู้โหดร้ายทำอะไรไม่ดีเอาไว้  นางก็สอนให้อาหัสยาห์ทำเช่นนั้น

อาหัสยาห์เชื่อมารดาทุกอย่าง  ดังนั้นจึงทำสิ่งชั่วโดยที่ตนเองก็ไม่รู้ว่า ทำอะไร  อาหัสยาห์คิดว่า ที่ปรึกษาของมารดาเป็นที่ปรึกษาชั้นยอด  แต่คนพวกนี้ เป็นคนชั่วเดินทางมาจากวังของราชวงศ์ทางเหนือโดยตรง  เท่ากับว่า อาหัสยาห์ทำทุกสิ่งที่จะนำความหายนะมาสู่ตนเอง

อาหัสยาห์ได้ไปหาเยโฮรัม ซึ่งเป็นโอรสสุดท้องของอาหับและไปทำสงครามกับกษัตริย์ซีเรียที่เมืองราโมท-กิเลอาท เหมือนกับที่เสด็จปู่เคยไป
ที่ไปนี้ เพราะพวกเขาที่ปรึกษาชั่ว ๆ แนะนำ

เยโฮรัมเป็นคนไม่เก่ง ไปรบ

จึงกลับมาพร้อมบาดแผลใหญ่   ไปอยู่ที่เมืองยิสเรเอลเพื่อรักษาบาดแผล   อาหัสยาห์ก็ไปเยี่ยม  ….

แต่การไปเยี่ยมไข้ครั้งนี้ ทำให้อาหัสยาห์เจอสิ่งที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้ให้   เพราะเมื่อไปพบและคุยกับเยโฮรัม ก็ได้ออกไปพบกับท่านเยฮู

เยฮูผู้นี้ พระเจ้าทรงเตรียมให้เขาเป็นผู้ทำลายราชวงศ์ของอาหับ
เขาตามหาเยโฮรัม….

และวันนั้น เยโฮรัมก็ถูกเยฮูสังหาร และโยนศพไว้ในนาของชายชาวเมืองที่ราชวงศ์นี้เคยข่มเหง

แต่มันเกี่ยวอะไรกับอาหัสยาห์ด้วยเล่า??

 

2 พงศาวดาร 21:8-20

เพราะว่า ราชาเยโฮรัม ได้ทิ้งทางของพระเจ้าอย่างสิ้นเชิง
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เอโดมทางใต้ ก่อการกบฎ  แม้ว่าจะพยายามปราบ แต่ก็ไม่สำเร็จ  เอาชีวิตรอดกลับมาได้  แต่เอโดมก็ไม่ตกเป็นเมืองขึ้นของยูดาห์อีกต่อไป

เมืองอื่น ๆ เห็นก็พากันพยายามดิ้นรนออกจากการปกครองของยูดาห์
แทนที่ราชาเยโฮรัมจะเห็นปัญหา  กลับไปสร้างสถานบูชาบนที่สูงต่าง ๆ ในยูดาห์ และชักชวนชาวนครเยรูซาเล็มให้ไปกราบไหว้เทวรูปเหล่านั้น ทำพิธีที่น่าเกลียดโสโครกมาก  พระองคืไม่ได้รู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจอะไร จนกระทั่งได้รับจดหมายฉบับหนึ่งจากท่านเอลียาห์ซึ่งเป็นผู้กล่าวคำของพระเจ้า   ท่านเอลียาห์คอยตักเตือนราชาอาหับทางเหนือให้ทำสิ่งที่ถูกต้อง  แต่ราชาอาหับก็มักจะทรงทำหูทวนลมเสมอ

จดหมายฉบับนั้นเป็นเหมือนจดหมายแช่งสาป…. น่ากลัวจริง ๆ
ราชาเยโฮรัม   ขอจำคำต่อไปนี้ให้ดี

การที่เจ้าไม่เดินตามทางของราชาเยโฮชาฟัทราชบิดา เจ้าไม่เดินตามรอยของอาสากษัตริย์ของยูดาห์
แต่กลับเดินตามทางของกษัตริย์อิสราเอลที่ชั่วร้ายทางเหนือ
เจ้าได้ทำให้ชาวนครเยรูซาเล็มทำสิ่งน่าอายเหมือนกับที่ราชาอาหับได้กระทำ
เจ้าได้สังหารน้องชายสายโลหิตเดียวของเจ้า  เจ้าฆ่าเขาทั้งหมด เพราะพวกเขาดีกว่าเจ้า เจ้ารู้อยู่แก่ใจ
ขอให้เจ้ารู้ว่า พระเจ้าจะนำหายนะใหญ่มาเหนือประเทศของเจ้า
เมียของเจ้า  ลูกหลานเจ้า รวมทั้งทรัพย์สมบัติทั้งสิ้น
ส่วนตัวเจ้าเองนั้นจะป่วยแสนสาหัสด้วยโรคลำไส้   แล้วลำไส้ของเจ้าจะออกมาอยู่ข้างนอกเพราะโรคร้ายนั้น

โห…เป็นเราถ้าได้จดหมายแช่งแบบนี้ คงรีบกราบกรานขอพระเจ้าทรงบรรเทาสิ่งที่บอกมากนั้น
แต่ราชาเยโฮรัมไม่ได้ทรงคิดเช่นนั้น

ขณะที่กำลังวุ่นวายใจว่าจะทำอย่างไรกับสิ่งที่พระเจ้าจะทรงทำกับพระองค์เอง
คนฟิลิสเตียและอาราเบียทางใต้ มาจากตะวันตก ก็ยกทัพมาสู้กับพระองค์  ปล้นเอาทรัพย์สิ่งของไปทั้งวัง  และจับโอรส มเหสีไปด้วย เหลือเพียงโอรสสุดท้อง

สองปีต่อมา ลำใส้ของราชาเยโฮรัมก็ออกมาอยู่ข้างนอกตัว  …. เจ็บปวด ทุรุนทุราย  ร้องเท่าไรก็ไม่หายปวด  อยากตายเร็ว ๆ ก็ยังไม่ตาย ทรมานอยู่อย่างนั้นนานมาก

“สมน้ำหน้า ราชาชั่ว ๆ ก็ควรเจอแบบนี้”  ชาวบ้านชาวเมืองไม่ได้สงสารพระองค์เลย
ในที่สุด   เมื่อราชาเยโฮรัมสิ้นพระชนม์  ประชาชนทั้งหลายก็ไม่ได้ก่อกองเพลิงเพื่อถวายพระเกียรติ
และไม่ได้มีใครอาลัยหาพระองค์

พวกเขาฝังพระศพไว้ที่หนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ที่เก็บพระศพของพระราชาองค์ก่อน ๆ

ราชาเยโฮรัมจึงเป็นพระราชาที่ไร้ศักดิ์ศรีเป็นอย่างยิ่ง

 

2 พงศาวดาร 21:1-7

เมื่อราชาเยโฮชาฟัทสิ้นพระชนม์   พวกเขาก็ได้เก็บพระศพไว้ในนครดาวิด  ในที่ ๆ เก็บพระศพราชาองค์ก่อน ๆ  และได้ทำงานพระศพอย่างสมพระเกียรติ    ประชาชนหลายคนรู้สึกอาลัยราชาองค์นี้ไม่น้อย

 

พระองค์ทรงคิดป้องกันสิ่งเลวร้ายล่วงหน้าไว้ก่อนที่จะสิ้นพระชนม์   เพราะทรงมีโอรสหลายองค์

เยโฮรัม เป็นรัชทายาท   และอนุชา(น้องชาย) คือ  อาซาริยาห์ เยฮีเอล เศคาริยาห์ อาซาริยาห์ มีคาเอล เชฟาทิยาห์   เท่ากับ  โอรส 7 องค์   แต่ราชาเยโฮชาฟัทได้ประทานทรัพย์สมบัติให้กับโอรสมากมายเท่า ๆ  กัน   และทรงส่งไปครอบครองเมืองป้อมในแผ่นดินยูดาห์  ทรงป้องกันไม่ให้มีการอิจฉาตาร้อน และทำร้ายหรือเข่นฆ่ากันเพราะต้องการชิงบัลลังก์

ดังนั้นคนที่ได้เป็นกษัตริย์ต่อจากพระองค์ก็คือ  เยโฮรัมซึ่งเป็นโอรสหัวปี

ทรงเริ่มครองราชย์เมื่อทรงอายุ 32 พรรษา  ไม่น้อยไม่มากเกินไป กำลังดี

แต่…. เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

ราชาเยโฮรัม ส่งคนไปสังหารอนุชาทั้ง 6  อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว   ไม่มีใครปกป้องพวกเขาได้ทัน!!

ไม่เท่านั้น  ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ เจ้านายบางคนที่ราชาเยโฮรัมไม่พอพระทัย ก็ถูกสังหารด้วย

ประชาชนตื่นตระหนก….

“ทำไมราชาเยโฮรัมจึงโหดร้ายเช่นนี้?”

“โห…. กลัวคนจะมาแย่งบัลลังก์นะซิ”

“ข้าว่า เพราะมเหสีนะซิ   เป็นผู้หญิงจากราชวงศ์ของอาหับ  ลูกสาวอาหับนั่นแหละ   แม่ของนางก็ร้ายนัก  เป็นผู้หญิงที่โหดร้ายที่สุดเท่าที่ข้าเคยได้ยินมา”

เยโฮรัม ได้ทำทุกอย่างที่ราชาฝ่ายเหนือกระทำ

โดยมีอาธาลิยาห์  มเหสีคอยบงการอยู่ตลอด

ในสายพระเนตรพระเจ้าแล้ว   สิ่งที่ราชาเยโฮรัมทำนั้น ร้ายแรงยิ่งนัก  ต้องมีโทษหนัก…. หนักจริง ๆ

แต่พระเจ้าไม่ได้ทรงต้องการที่จะทำลายวงศ์ของดาวิด   อย่าลืมซิว่า พระองค์ได้ทรงทำพันธสัญญาไว้กับราชาดาวิดว่า จะประทานแสงสว่างแก่ดาวิดและพงศ์พันธุ์ของท่านตลอดไป

 

จะเห็นว่า ราชาเยโฮชาฟัททรงประสบความสำเร็จในการปกครองเป็นอย่างดี  เมื่อสงบศึก พระองค์ก็ทรงสอนให้ประชาชนได้รู้จักพระเจ้าด้วยการส่งครูออกไปตามเมืองต่าง ๆ  นัดกันเรียนรู้จักพระเจ้า  ทำให้ประชาชนยำเกรงพระเจ้า ความชื่นชมยินดีก็มีมากในสมัยของพระองค์

 

ยามมีศึก ราชาเยโฮชาฟัทซึ่งไม่ทรงเก่งในการรบ  แต่ออกจะทรงกลัวการรบเอามาก ๆ เพราะครั้งที่ไปกับราชาอาหับนั้น ทรงได้ประสบการณ์ที่น่ากลัวมาก  ครั้งนั้นพระองค์ทรงหนีสุดชีวิตกลับมายังนครเยรูซาเล็มอย่างปลอดภัย

พระองค์ทรงเริ่มปกครองประเทศเมื่อทรงอายุ 35  พรรษา  นับเป็นเวลาที่พอเหมาะ เพราะอายุขนาดนี้ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากราชบิดาคือ ราชาอาสา ทรงเห็นสิ่งดีและสิ่งร้ายที่เกิดขึ้น  และส่วนใหญ่พระองค์ก็ทรงทำสิ่งดีตามราชบิดาของพระองค์    พระองค์ทรงปกครองอยู่ 25 ปี จนถึงอายุ 60พรรษา    มีบันทึกไว้ว่า พระองค์ทรงทำสิ่งที่ถูกต้องในสายพระเนตรของพระเจ้า  ….  สมมติว่า เราต้องตาย และในงานศพของเรา ถ้ามีใครพูดถึงเราว่า เราเดินตามทางของพระเจ้า มันก็จะดีที่สุดเลยนะเนี่ย
น่าเสียดายอย่างหนึ่งก็คือ ราชาเยโฮชาฟัทไม่ได้ทำลายสถานบูชาในที่สูง  ทำให้ยังมีประชาชนบางกลุ่ม ไม่ได้เดินตามทางของพระเจ้า ….

และก็มีอีกอย่างที่ทำให้เห็นว่า หากไม่ได้ทำสิ่งที่ถูกต้อง  พระเจ้าก็ไม่ได้ทรงอวยพร…. มีครั้งหนึ่งราชาเยโฮชาฟัทไปร่วมมือกับอาหัสยาห์ ซึ่งเป็นราชาทางเหนือ  อาหัสยาห์เป็นราชาที่ชั่วร้าย แต่คนดี ๆ อย่างราชาเยโฮชาฟัทไม่ได้ทรงคิดอะไรมาก  ทรงมองโลกในแง่ดี  ทรงคิดว่า ไม่เป็นไร

สิ่งที่ทรงทำกับราชาอาหัสยาห์ก็คือ  ไปสร้างเรือเพื่อจะล่องไปยังเมืองทารชิช  โดยไปสร้างเรือที่เมืองริมทะเลคือเมืองเอซิโอน-เกเบอร์

เรือสวยมาก  ประชาชนต่างชมกันใหญ่

แต่มีผู้กล่าวคำของพระเจ้าชื่อเอลีเยเซอร์มาขอเข้าเฝ้า
“ข้าแต่พระราชา  เป็นเพราะพระองค์ทรงร่วมมือกับอาหัสยาห์  พระเจ้าจะทรงทำลายสิ่งที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นมา”

และเรือก็แตก ไม่สามารถเดินทางไปยังเมืองทารซิชได้…. ดังคำกล่าวของเอลีเยเซอร์

ทั้งหมดนี้  เยฮู บุตรชายฮานานี เป็นผู้บันทึกสิ่งที่พระราชาทรงกระทำได้อย่างครบถ้วน

2 พงศาวดาร 20: -30

จะอยู่เฉย ๆ ได้อย่างไร ในเมื่อศัตรูตายกันเกลื่อน สิ่งที่ต้องทำก่อนที่เจ้านกแร้ง และหมาไน  สัตว์ร้ายต่าง ๆ จะเข้ามารุมกินศพเหล่านี้  …. ต้องริบของที่ศัตรูขนมาให้มากที่สุด   นี่เป็นสิ่งที่ต้องทำหลังจากชนะศึกแล้ว

ดังนั้น ราชาเยโฮชาฟัทพร้อมกับทหาร และประชาชนจึงเข้าไปสำรวจสิ่งของต่าง ๆ  พบทั้งสินค้า เสื้อผ้า และของมีค่ามากมาย  พวกเขาต้องใช้เวลาถึงสามวันในการรวบรวมของเหล่านั้น  ในขณะที่ศพค่อย ๆ… เน่า และเริ่มส่งกลิ่น   ถึงกระนั้นพวกเขาก็ได้ทรัพย์สมบัติมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ

พากันไปยึดข้าวของศัตรู

ในวันที่สี่ พวกเขารวมตัวกันที่หุบเขาเบราคาห์

ไปทำอะไรกันหรือ? นับสิ่งของ ตรวจจำนวนสิ่งที่ริบมาใช่ไหม?

เปล่าเลย  …

พวกเขารวมตัวกันเพื่อนสรรเสริญพระเจ้าอย่างสุดหัวใจ

เสียงร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าดังก้องหุบเขาเบราคาห์แห่งนั้น ….

อยากฟังจริง ๆ ว่า ไพเราะขนาดไหน

ราชาเยโฮชาฟัทและประชาชน รวมถึงทหารทั้งหลายขนของกลับมายังนครเยรูซาเล็มอย่างชื่นบานทั่วถ้วนหน้า   พระเจ้าได้ทรงทำให้พวกเขาเย้ยศัตรูของเขาได้อย่างเต็มปาก  ไม่กลัวเหมือนเมื่อก่อน
เมื่อกลับมานครเยรูซาเล็ม  ก็ได้เข้าไปยังพระวิหารทันที พร้อมพิณใหญ่  พิณเขาคู่ และแตรเขาสัตว์  พวกเขาเข้าไปนมัสการพระเจ้าในพระวิหารอีก … โดยไม่คิดทำอะไรก่อนหน้านี้เลย     อย่างเดียวที่อยากทำในเวลานั้นคือขอบคุณ สรรเสริญพระเจ้าสุดใจ

เพื่อน ๆ ลองคิดดูซิว่า ประเทศเพื่อนบ้านจะรู้สึกอย่างไรเมื่อได้ข่าวสงครามครั้งนี้

“อะไรกัน ถูกสังหารจนหมดเลยหรือ?”

“ใช่แล้ว  และเป็นการบุกที่ประหลาดมาก  วันเดียวเท่านั้น พวกเขาต่างฆ่ากันเองด้วย  น่ากลัวเหลือเชื่อ “

พวกเขาต่างกลัวสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่อยากจะพูดถึงสงครามครั้งนี้อีก  เป็นสงครามที่ใคร ๆ รู้ว่า พระเจ้าทรงต่อสู้ให้อิสราเอลด้วยพระองค์เอง

แผ่นดิน สมัยราชาเยโฮชาฟัทจึงสงบ   ประชาชนเป็นสุข  เพราะว่าพระเจ้าของพระองค์ โปรดให้ไม่มีศัตรูอื่นมาทำร้ายอีก….

 

2  พงศาวดาร 20:20-24

เช้าตรู่วันต่อมา   พวกเขาตื่นเต้นกันมาก ลุกขึ้นตั้งแต่ยังไม่ฟ้าสาง ตั้งแถวทหารเพื่อ เดินทางไปยังถิ่นกันดารเทโคอาอย่างพร้อมเพรียงกัน   ใจของพวกเขาเต้นกันโครมครามเพราะอยากจะเห็นจริง ๆ ว่า พระเจ้าจะทรงทำอย่างไรกับศึกครั้งนี้

ก่อนที่จะออกเดินทาง  ราชาเยโฮชาฟัทได้ตรัสกับพวกเขา
“ชาวยูดาห์และชาวนครเยรูซาเล็มทั้งปวง  โปรดฟังข้าพเจ้า… ขอให้ท่านเชื่อองค์พระเจ้าของท่าน และท่านจะมั่นคง  จงเชื่อในคำกล่าวของผู้กล่าวคำของพระเจ้า  และท่านจะสำเร็จในการรบวันนี้”

ราชาเยโฮชาฟัทมิได้ทรงให้เขาวางใจในตัวพระองค์  แต่ทรงกำชับให้ทุกคนวางใจพระเจ้า   และจากการที่ได้ทรงปรึกษากับประชาชนของพระองค์  พระองค์ได้ทรงแตกต่างให้มีคนที่จะร้องเพลงถวายสรรเสริญพระเจ้าโดยสวมเสื้อที่บริสุทธิ์ พวกเขาไม่ได้อยู่ตรงกลางแถว แต่..จะต้องเป็นผู้ที่นำแถวออกไป!! พวกเขาต้องเป็นคนที่กล้าหาญมาก…

ใช่ซิ พวกเขากล้าหาญเพราะวางใจในพระเจ้า  เขาร้องว่า

“จงถวายคำขอบคุณแด่พระเจ้า  เพราะว่า ความรักมั่นคงของพระองค์นั้นดำรงอยู่นิรันดร์”

มหัศจรรย์มากจริง ๆ  เพราะว่า เมื่อเขาตั้งต้นร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า  พระเจ้าก็ทรงจัดกองพลซุ่มของพระองค์เองต่อสู้กับคนอัมโมน คนโอมอับและคนจากภูเขาเสอีร์  น่าจะเป็นกองทัพทูตสวรรค์ เพราะไม่ได้มีคนของราชาเยโฮชาฟัทเข้าไปร่วมด้วยเลย !!

แล้วใครจะมาสู้กองทัพของพระเจ้าได้  ศัตรูที่เข้ามาบุกยูดาห์ก็ต้องแตกพ่ายไม่เป็นท่า  สิ่งที่ประหลาดคือ คนโมอับกับอัมโมนได้ฆ่าฟันคนเสอีร์  เมื่อจัดการเสร็จ ก็กลับมาฆ่าฟันกันเองอีก  นี่มันอะไรกัน??

ดังนั้น เมื่อคนยูดาห์พากันขึ้นไปยังเนินสูง  มองลงมาเห็นสิ่งที่น่ากลัว สยอง จริง ๆ

นกแร้ง บินว่อนกันเต็มไปทั่วท้องฟ้า  และยังมีอีกมากมายที่รอดูอยู่บนต้นไม้…. มันกำลังพร้อมที่จะฉีกซากศพเหล่านี้เป็นอาหารโอชะ

และข้างล่างก็มีแต่ศพ  เลือดนองพื้นดิน  ไม่มีใครสักคนรอดชีวิตจากการสู้รบครั้งนี้เลย

 

2 พงศาวดาร 20:13-19

ชนเผ่ายูดาห์ และราชาเยโฮชาฟัท หันหน้าเข้าหาพระเจ้า  พวกเขาทูลว่า พวกเขากำลังจับจ้องอยู่ที่พระองค์

ในเวลานั้นเอง พระเจ้าทรงให้ผู้กล่าวคำของพระองค์ชื่อ ยาฮาซีเอลมาให้คำตอบ

ชายผู้นี้ เป็นลูกหลานของอาสาฟ ซึ่งเป็นคนเลวีเคยรับใช้ราชาดาวิดมาก่อน

ยาฮาซีเอลกล่าวด้วยเสียงอันดัง  ก้องลานพระวิหารว่า
“ชนยูดาห์ทั้งหลาย  ชาวนครเยรูซาเล็ม  และพระราชาเยโฮชาฟัท  โปรดตั้งใจฟังคำของพระเจ้า….”

ทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียวกัน
“พระเจ้าจะทรงตอบเราเดี๋ยวนี้เลยหรือ?”
“นั่นซิ  ขอบคุณพระเจ้าจริง ๆ “

“ฟัง ๆ อย่ามัวคุยกันเสียเวลา”

“องค์พระเจ้าตรัสว่า  อย่ากลัวเลย อย่าท้อใจเพราะคนมากมายที่บุกเข้ามา  เพราะว่า การสงคราม การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่เป็นของพวกท่าน แต่เป็นของพระเจ้า”

“อาเมน”…. เสียงผู้คนตอบสนองคำของท่านยาฮาซีเอล

“พรุ่งนี้ ให้ท่านไปสู้กับเขา…. พวกเขาจะขึ้นมาทางตำบลศิส  พวกท่านจะเผชิญหน้ากับเขาที่ปลายลำธาร

แต่ท่านไม่จำเป็นต้องออกแรงสู้ในครั้งนี้

ชนชาวยูดาห์และเยรูซาเล็มเอ๋ย  …. ขอให้ท่านประจำที่  ยืนมั่นอยู่  และดูชัยชนะของพระเจ้าเพื่อพวกท่าน”

“ฮู… อย่างนั้นเลยหรือ?”

“ใช่แล้ว  พวกท่านต้องไม่กลัว ไม่ท้อ  พรุ่งนี้ออกไปสู้กับเขา  พระเจ้าจะทรงอยู่กับพวกท่าน”

เมื่อได้ยินดังนั้น  ราชาเยโฮชาฟัทก็โล่งพระทัย  ทรงน้อมพระพักตร์ลงถึงดิน   ชาวเมืองและคนยูดาห์ก็ทำเช่นเดียวกัน

พวกเขากราบลงต่อพระเจ้า และนมัสการพระองค์

…. แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเพลงสรรเสริญพระเจ้าดังก้องไปทั่วเมือง  เสียงร้องเพลงจากคนเลวีนั้นดังออกไปจากบริเวณวิหาร  ทำให้ทุกคนในเมืองได้ยินอย่างชัดเจน   ทุกคนได้ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงตอบ….

พรุ่งนี้ จะต้องออกไปสู้แบบแค่เผชิญหน้า  และยืนดู…  เป็นการทำสงครามแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ….  จะเป็นอย่างไรนะ?

 

2 พงศาวดาร 20:5-12

คนเดินทางเข้ามาในกรุงเยรูซาเล็มเพื่อพร้อมใจกันอธิษฐานต่อพระเจ้า ด้วยเรื่องของข้าศึกที่เข้ามาประชิด

ราชาเยโฮชาฟัททรงยืนอยู่ในที่ประชุมชน  ในลานพระวิหารของพระเจ้า  คนเต็มไปหมด  ทุกคนต่างมีภาระใจที่จะอธิษฐานขอพระเจ้าทรงช่วย

พวกเขาหวังพึ่งพระเจ้า

และเขาหวังว่า กษัตริย์ของเขาจะทรงทำสิ่งที่ถูกต้อง

พวกเขาหวังว่า กษัตริย์ของเขาจะทูลพระเจ้าอย่างถูกต้อง

 

เมื่อประชาชนพร้อมใจกันอยู่ที่นั่นแล้ว ราชาเยโฮชาฟัทได้ทรงแจ้งให้พวกเขารู้ว่า ศึกครั้งนี้ เป็นสิ่งที่ไม่คาดฝันมาก่อน  โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ศัตรูจะร่วมมือกันหลายชนชาติมาพร้อม ๆ กันในเวลาเดียวกัน

“ขอให้ข้าพเจ้าและท่านร่วมใจ  น้อมใจลงต่อพระเจ้าแห่งอิสราเอล”

“พวกเราจะร่วมใจกัน”  เสียงประชาชนดังก้องในลานนั้น

พระราชาทรงอธิษฐานว่า

“ข้าแต่องค์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเราทั้งหลาย
พระองค์ไม่ได้ทรงเป็นพระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์หรือ?
พระองค์..ทรงเป็นผู้ปกครองเหนืออาณาจักรทั้งปวง

พระหัตถ์ของพระองค์เต็มด้วยอำนาจและฤทธิ์เดช  ไม่มีใครขืนยืนต่อต้านพระองค์ได้

พระเจ้าของเราทั้งหลาย  พระองค์ไม่ได้ไล่คนออกจากแผ่นดินนี้ ต่อหน้าต่อตาคนอิสราเอล  และประทานแผ่นดินนี้ตลอดไป  ให้กับลูกหลานของอับราฮัม ซึ่งเป็นพระสหายของพระองค์หรือ?

พระองค์เจ้าข้า และพวกเขาได้อาศัยแผ่นดิน  และได้สร้างวิหารอันบริสุทธิ์เพื่อพระนามของพระองค์

พวกเขาทูลว่า….  หากมีหายนะเกิดขึ้นกับเรา  ไม่ว่าจะเป็นคมดาบ  การพิพากษา โรคระบาด  หรือความอดหยาก    เราจะเข้ามายืนต่อพระวิหารนี้ ต่อพระพักตรของพระองค์   และจะร้องทูลต่อพระองค์เนื่องด้วยความยากลำบากของพวกเรา  และพระองค์จะทรงสดับฟัง  และทรงช่วยพวกเรา “

เหล่าประชาชนฟังสิ่งที่ราชาเยโฮชาฟัทอธิษฐาน และพวกเขาก็ส่งใจไปถึงพระเจ้าด้วยความถ่อมตน…. เขาทูลขอพระเจ้าทรงฟังคำอธิษฐานของพระราชา

 

“พระเจ้าข้า  บัดนี้ คนชาวอัมโมน ชาวโมอับและคนจากภูเขาเสอีร์ ซึ่งในอดีตนั้น ไม่ยอมให้อิสราเอลจากอียิปต์บุกเข้ามา    ตอนนั้น เราก็ไม่ได้ทำลายพวกเขา แต่บัดนี้ พวกเขากลับย้อนมาเพื่อจะไล่เราออกจากดินแดนที่พระองค์ประทานให้เรา”

“พระเจ้าของเหล่าข้าทั้งหลาย   พระองค์จะไม่พิพากษาลงโทษพวกเขาหรือ  เพราะว่าเราไม่มีแรงที่จะสู้กับกองทัพมหึมาเช่นนี้   เราทั้งหลายไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร  พระองค์เจ้าข้า  เรากำลังรอคอยพระองค์อยู่ ดวงตาของเราจับจ้องที่พระองค์“