โฮเชยา 7:8-16
เอฟราอิมเข้าไปปะปนอยู่กับคนชาตินั้นชาตินี้ เป็นเหมือนขนมอบที่ไม่ได้พลิกด้าน พวกเขาไม่พึ่งพระเจ้า แต่ไปพึ่งชนชาติรอบ ๆ ข้างเขา ข้างหนึ่งไหม้ไปแล้ว แต่อีกข้างไม่สุก….
คนแปลกหน้าจึงสูบเอากำลังของเขาไป แต่เขาก็ไม่รู้ เขาเริ่มมีผมหงอกประปราย แต่เขาก็ไม่รู้อีก อิสราเอลไม่สำนึกเลยว่า เขากำลังก้าวไปสู่ความตกต่ำ อิสรภาพ และกำลังของประเทศชาติกำลังหายไป
ความยะโสของอิสราเอลมาปรักปรำเขา ต่อหน้าพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่กลับมาหาพระเจ้า ไม่แสวงหา ไม่ถามหาพระองค์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เอฟราอิมก็เช่นกัน เป็นเหมือนนกพิราบ ไร้ความคิดความเข้าใจ พวกเขาไปหาอียิปต์ ไปหาอัสซีเรีย เดี๋ยวก็เป็นมิตรกับอียิปต์และเดี๋ยวก็ไปหาอัสซีเรีย หารู้ไม่ว่า วิธีนี้ไม่ได้นำความมั่นคงมาให้ประเทศชาติเลย พวกเขาทำสิ่งที่ไร้สาระจริง ๆ 
ขณะที่ไปนั่นเอง เราจะเหวี่ยงตาข่ายเหนือพวกเขา จะนำเขาลงมาเหมือนนกในอากาศ จะเฆี่ยนเขาตามที่พวกเขาเคยได้ยินมา
วิบัติมาถึงพวกเขาแล้ว เพราะเขาสะเปะสะปะออกจากทางของเรา พวกเขาจะพินาศ เพราะได้ดื้อดึง และล่วงละเมิดเรา แม้เราจะไถ่เขาคืนมา แต่เขาก็ยังมุสากล่าวหาเรา
พวกเขาไม่ร้องหาเราจากหัวใจ แต่กลับคร่ำครวญบนที่นอน กัดฟัน เป็นทุกข์ ชุมนุมกันเพื่อข้าวและเหล้าองุ่นใหม่ เกิดกันดารอาหาร แต่แทนที่จะมาหาพระเจ้า เขากลับไปเรียกร้องหาจากจ้าวบาอัล ยังไงกันนี่
แม้ว่าเราจะได้ลงโทษพวกเขา และ ให้กำลังกับเขาใหม่ แต่พวกเขาก็ยังคิดและหาทางทำชั่วต่อต้านเรา
พวกเขาหันหลัง เปลี่ยนไป แต่ไม่ได้หันมาหาเรา พวกเขาเป็นเหมือนคันธนูเบี้ยว คันธนูเหล่านี้ไม่มีวันที่จะยิงได้ตรงเป้าเลย มันใช้ไม่ได้ในการศึก
เจ้านายของพวกเขาจะตายด้วยดาบเพราะความยะโสและความปากร้ายของพวกเขาเอง เขาจะถูกเหยียดหยาม เยาะเย้ยในแผ่นดินอียิปต์