ตามพระคัมภีร์เดิม

เอเสเคียล 4:9-17

“และเจ้า จงเอาข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ ถั่ว  ถั่วเลนทิล ข้าวฟ่าง และ ข้าวเอมเมอร์
ใส่มันทั้งหมดเข้าไปในภาชนะเดียว และให้ทำขนมปังจากแป้งเหล่านั้น
ระหว่างที่เจ้าต้องนอนตะแคง 390 วันนั้น เจ้าจะกินอาหารนี้
และอาหารที่เจ้ากินจะต้องชั่งเป็นจำนวน 20 เชเคลต่อวัน (230 กรัม)
เจ้าจะกินอาหารนี้ วันแล้ววันเล่า
และน้ำเจ้าก็ต้องตวงด้วย เป็นครึ่งลิตรต่อวัน
เจ้าจะดื่มน้ำนี้วันแล้ววันเล่า
และเจ้าจะกินมันเหมือนกับกินขนมปังข้าวบาร์เลย์
เจ้าจะกินมันโดยย่างมันบนเชื้อเพลิงจากมูลของคนต่อหน้าเขาทั้งหลาย

แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“นี่แหละ  คนอิสราเอลจะกินอาหารที่ไม่สะอาด
ในแผ่นดินที่เราเนรเทศเขาไป”
ข้ากล่าวว่า  “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า !
ดูเถิด ข้าพระองค์ไม่เคยทำตัวให้เป็นมลทิน
ตั้งแต่เป็นเด็กมาจนทุกวันนี้
ข้าไม่เคยกินอาหารจากสัตว์ที่ตายเอง
หรือสัตว์ที่ถูกฆ่าโดยสัตว์ร้าย
เนื้อที่เป็นมลทินไม่เคยเข้าปากของข้าพระองค์เลย”
และพระองค์ตรัสกับข้าว่า
“ถ้าอย่างนั้น เราจะอนุญาตให้เจ้าใช้มูลโคแทนมูลมนุษย์
ปิ้งขนมปังของเจ้า”
ยิ่งกว่านั้น พระองค์ตรัสกับข้าว่า
“บุตรมนุษย์เอ๋ย ดูเถิด  เราจะทำลายเสบียงของอาหารในเยรูซาเล็ม
พวกเขาจะต้องชั่งอาหารและกินด้วยความกังวลใจ
เขาจะต้องชั่งน้ำและกินด้วยความกลัว
พวกเขาจะผอมแห้งลงไปเพราะโทษที่เขาได้รับ

สสเอเสเคียล 4:1-8

“และเจ้า บุตรของมนุษย์ เจ้าจงเอาอิฐไปก้อนหนึ่ง
แล้ววางไว้ข้างหน้าเจ้า  จากนั้นให้แกะสลักนครหนึ่งเอาไว้
คือเยรูซาเล็ม ..  จากนั้นให้ล้อมนครนั้น และก่อกำแพงล้อมไว้ด้วย
ตั้งค่ายรอบ ๆ ก่อเชิงเทินเพื่อสู้กับนครนั้น   ตั้งเครื่องทะลวงไว้รอบด้าน

และให้เจ้าจงไปเอาเหล็กแผ่นมา  วางแผ่นเหล็กนั้นระหว่างเจ้ากับเมือง
และหันหน้าของตัวเจ้าเข้าหาเมือง
ปล่อยให้มันอยู่ในสภาพเมืองที่ถูกล้อม
ค่อย ๆ รุกเข้าไป .. นี่เป็นหมายสำคัญสำหรับวงศ์วานอิสราเอล

แล้วจากนั้น ให้เจ้าเอนตัวลงตะแคงข้างซ้าย
วางการลงโทษของวงศ์วานอิสราเอลลงบนตัวเจ้า
เจ้านอนนานเท่าไร ก็เท่ากับเจ้าแบกการลงโทษของพวกเขาไว้นานเท่านั้น
เพราะเรากำหนดวันมาแล้ว เป็นจำนวน 390 วัน
เท่ากับจำนวนของปีที่พวกเขาถูกลงโทษ
เจ้าจะรับแบกโทษของพวกเขานานเท่านั้น

และเมื่อเจ้าทำจนครบ
เจ้าก็จะนอนตะแคงขวา และรับการลงโทษของวงศ์วานยูดาห์
เท่ากับ 40 วัน แต่ละวันมีความหมายถึง 1 ปี
เจ้าจะนอนหันหน้าไปที่การล้อมของเยรูซาเล็ม
ด้วยแขนเปล่า เจ้าจะกล่าวคำของพระเจ้าต่อต้านนครนั้น
ดูเถอะ เราจะเอาเชือกมัดเจ้า เพื่อว่าเจ้าจะหันไปมาไม่ได้
จนกว่าจะครบกำหนดวันล้อมเมืองของเจ้า

เอเสเคียล 3:22-27

ที่นั่น พระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่เหนือข้า
และพระองค์ตรัสแก่ข้าว่า
“จงลุกขึ้น  และออกไปที่หุบเขา เราจะพูดกับเจ้าที่นั่น”
ดังนั้นข้าจึงลุกขึ้น และเดินออกไปที่หุบเขา
และ ดูเถอะ พระสิริขององค์พระผู้เป็นเจ้าประทับที่นั่น
เป็นเหมือนพระสิริที่ข้าเห็นที่แม่น้ำเคบาร์
ข้าจึงทรุดตัวลง ก้มหน้าติดดิน

“ไป  เข้าไปในบ้านและปิดประตูขังตัวเองไว้
และดูเถิด เจ้าบุตรมนุษย์  ดูเถอะ จะมีเชือกสำหรับมัดอยู่เหนือเจ้า
เจ้าจะถูกเชือกมัดไว้  เจ้าจึงออกไปท่ามกลางผู้คนไม่ได้

เราจะให้ลิ้นของเจ้าติดเพดานปาก
เพื่อว่าเจ้าจะกลายเป็นใบ้ ไม่อาจตักเตือนพวกเขาได้
เพราะพวกเขาเป็นวงศ์วานที่ดื้อดึง
แต่เมื่อเราพูดกับเจ้า เราก็จะเปิดปากเจ้า
และเจ้าจะพูดกับเขาว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้”

คนที่จะฟัง ก็ให้เขาฟัง
คนที่ไม่ยอมฟัง ก็ปล่อยให้เขาเป็นไปอย่างนั้น
เพราะเขาเป็นวงศ์วานที่ดื้อดึง

เอเสเคียล 3:16-21

เวลาผ่านไป 7 วัน พระดำรัสของพระเจ้ามาถึงข้าดังนี้
“บุตรมนุษย์เอ๋ย  เราได้ตั้งให้เจ้าเป็นยามเฝ้าประชาชนอิสราเอล

เมื่อไรที่เจ้าได้ยินคำจากปากของเรา  เจ้าจะต้องบอกคำเตือนเหล่านี้แก่พวกเขา
หากเรากล่าวกับคนชั่วว่า เจ้าจะต้องตายแน่นอน
แล้วเจ้าก็ไม่ได้เตือนพวกเขา
และไม่ได้เตือนให้เขาละทิ้งทางแห่งความชั่วร้ายเพื่อจะได้ช่วยชีวิตของเขาไว้
คนนั้นจะตายเพราะความบาปของตน
แต่เราจะมาเอาความผิดที่เจ้า
แต่หากเจ้าได้ตักเตือนคนชั่ว และเขาไม่ได้หันจากความชั่วร้าย
ไม่ได้ออกจากทางแห่งความชั่ว เขาก็จะตายเพราะบาปของเขาเอง
แต่เจ้าจะช่วยชีวิตของตัวเองให้รอด

และอีกอย่างหนึ่ง หากคนชอบธรรมได้หันจากความถูกต้อง
และได้กระทำความอยุติธรรม

เราจะวางหินสะดุดไว้ต่อหน้าเขา  เขาจะตาย
เพราะว่าเจ้าไม่ได้เตือนเขา  เขาก็จะตายเพราะบาปของตน
ความชอบธรรมที่เขาเคยกระทำนั้น จะไม่มีใครจำได้
แต่เราจะเรียกร้องเอาเลือดของเขาจากมือเจ้า

แต่หากเจ้าได้เตือนสติคนชอบธรรมไม่ให้ทำบาป
และเขาก็ไม่ทำบาป เขาจะมีชีวิตอยู่
เพราะเขาได้รับคำตักเตือน และเจ้าเองก็จะช่วยชีวิตตัวเองให้รอด

เอเสเคียล 3:8-15

ดูเถิด.. เราได้ทำให้หน้าของเจ้านั้นหนาด้านเหมือนกับหน้าของพวกเขา
และหน้าผากของเจ้าก็หนาด้านเหมือนกับหน้าผากของพวกเขา
เราได้ทำให้หน้าผากของเจ้าแกร่งดั่งเพชรที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าหินเหล็กไฟ

อย่าไปกลัวพวกเขา  อย่าท้อถอยเมื่อเห็นหน้าพวกเขา  เพราะพวกเขาเป็นคนที่ดื้อดึง
ยิ่งกว่านั้น พระองค์ตรัสกับข้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย  คำที่เรากล่าวแก่เจ้านั้น
เจ้าจะต้องรับมันไว้ในใจ ฟังด้วยหูของเจ้า
และไปยังคนที่ถูกเนรเทศออกมา ไปยังประชากรของเจ้า
พูดกับพวกเขา ..ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้…ไม่ว่าพวกเขาจะฟัง หรือไม่ยอมฟังก็ตาม”
แล้วพระวิญญาณทรงยกข้าขึ้น
ข้าได้ยินเสียงตามหลังมา เป็นเสียงแผ่นดินไหวใหญ่
“ถวายพระพรแด่พระสิริขององค์พระผู้เป็นเจ้าจากสถานที่นี้ !”
มันเป็นเสียงของปีกเหล่าสิ่งมีชีวิตกางขึ้นแตะกัน และเป็นเสียงของ
วงล้อรอบ ๆ พวกเขา  และเป็นเสียงของแผ่นดินไหวใหญ่ด้วย
พระวิญญาณของพระเจ้าทรงยกข้าขึ้น และนำข้าออกไป
ข้าไปด้วยความขมในใจ ด้วยความร้อนผ่าวที่อยู่ในใจ
พระหัตถ์ของพระเจ้าวางอยู่เหนือข้าพเจ้าอย่างหนักหน่วงยิ่งนัก
และข้าก็มาถึงเหล่าคนที่เป็นเชลยซึ่งอาศัยริมแม่น้ำเคบาร์
ข้าอยู่นิ่งอย่างมึนงงเพราะสิ่งต่าง ๆ เต็มล้นในหัวใจของข้าอย่างนั้น 7 วัน

เอเสเคียล 3:1-7

ยิ่งกว่านั้น พระองค์ตรัสกับข้าว่า
“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกินสิ่งที่เจ้าพบ กินหน้งสือม้วนนี้ แล้วก็ไป…
ไปพูดกับวงศ์วานอิสราเอล”
ดังนั้น ข้าจึงเปิดปาก  และพระเจ้าทรงทำให้ข้ากินหนังสือม้วนนั้นเข้าไป

และพระองค์ตรัสกับข้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกินหนังสือม้วนนี้ให้อิ่ม”
ดังนั้น ข้าจึงกินมันเข้าไป พอมันอยู่ในปากของข้า
มันก็หวานราวน้ำผึ้ง…

แล้วพระองค์ตรัสกับข้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงไปหาคนอิสราเอล
และกล่าวคำของเราแก่เขา
เพราะเจ้าไม่ได้ถูกส่งไปหาคนที่ไม่คุ้นกับภาษา
หรือไปหาคนที่ใช้ภาษายาก ๆ  แต่ให้ไปหาคนอิสราเอล
ไม่ได้ไปหาคนจำนวนมากที่ใช้ภาษาอื่น  ภาษาที่พูดยาก
เป็นคำที่เจ้าไม่เข้าใจ ..
หากเราส่งเจ้าไปหาคนเหล่านั้น พวกเขาคงจะฟังเจ้า
แต่เราส่งเจ้าไปหาอิสราเอลซึ่งเขาจะไม่ฟังเจ้า
เหตุเพราะเขาไม่ฟังเราก่อน
เพราะคนอิสราเอลทั้งปวงนั้น
เป็นคนหัวแข็งและดื้อดึงยิ่งนัก

เอเสเคียล 1:6-14

สิ่งมีชีวิตเหล่านั้น แต่ละตนมีใบหน้า 4 หน้า  แต่ละตนมี 4 ปีก
ขาของพวกเขาก็ตรง และส่วนเท้านั้น เป็นเหมือนกีบเท้าวัว
พวกเขาส่องแสงประกายราวกับทองเหลืองเงาวับ
ภายใต้ปีกนั้น ก็มีมือเหมือนมนุษย์
ทั้งสี่มีหน้าตา มีปีกอย่างที่อธิบายมานี่แหละ
ปีกนั้นจรดกัน  ทุกตนกำลังเคลื่อนไหวไปข้างหน้า โดยไม่หันซ้ายหันขวา

ส่วนหน้าของเขานั้น เป็นเหมือนใบหน้าของมนุษย์หนึ่งหน้า
มีใบหน้าเหมือนสิงห์ด้านขวา
มีใบหน้าเหมือนวัวด้านซ้าย
และด้านหลังเป็นหน้าแบบนกอินทรี
หน้าตาของพวกเขาเป็นอย่างนี้  ปีกของเขาก็กางขึ้น
ปีกของเขาจรดกัน โดยปีกอีกสองข้างก็คลุมตัวเขาอยู่
แต่ละตนเคลื่อนไหวตรงไปข้างหน้า
เมื่อใดที่พระวิญญาณไปไหน พวกเขาก็ตามไป ไม่มีการหันไปมาขณะที่ตามไปนั้น
สำหรับรูปร่าง ลักษณะของสิ่งมีชีวิตนั้น เป็นเหมือนถ่านไฟกำลังไหม้
เคลื่อนไหวไปมาระหว่างพวกเขากันเอง ไฟนั้นเจิดจ้า
และมีฟ้าผ่าออกมาจากไฟนั้นด้วย
สิ่งมีชีวิตนั้นเคลื่อนไหวพุ่งไปมาเหมือนกับแสงจากฟ้าผ่า

เอเสเคียล 1:1-5

วันนั้น ข้าอยู่ที่ริมแม่น้ำเคบาร์ ท่่ามกลางเชลยที่ถูกกวาดมาจากแผ่นดินยูดาห์

เป็นวันที่ 5 เดือน 4 ปีที่ 30

ท้องฟ้าเปิดออกมา

เงยหน้าขึ้นไป ข้าเห็นองค์พระผู้เป็นเจ้า !!

เป็นวันที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ส่งคำของพระองค์มายังปุโรหิตเอเสเคียล ลูกชายบูซี

แต่คำของพระเจ้าไม่ได้เลือกว่าจะมาในดินแดนไหน

ข้าอยู่ในแผ่นดินคนเคลเดีย  แต่ข้าก็ยังเห็นพระเจ้า ….

พระหัตถ์ของพระเจ้ามาอยู่เหนือข้า !

ข้ามองไป  มองไป  ตอนนั้นเอง มีลมพายุพัดมาจากทางเหนือ

พร้อมกับเมฆที่มีแสงสว่างรอบ

แถมยังมีไฟออกมาจากเมฆด้วย เี๋ดี๋ยวแวบ  เดี๋ยววาบออกมาจากเมฆนั้น

ดูไป ดูมา ก็เหมือนว่าเป็นทองเหลืองที่มีแสงแวบ

ที่ประหลาดกว่านั้นก็คือ มีร่างสัตว์สี่ตัวออกมา

แต่มันไม่ใช่สัตว์ธรรมดา  เพราะว่า มันมีรูปร่างเหมือนมนุษย์!

บทเพลงคร่ำครวญ 5:12-22

เหล่าผู้ปกครองทั้งหลาย ก็ถูกมัดมือแขวนเอาไว้
ไม่มีใครสนใจจะนับถือพวกผู้ใหญ่
คนหนุ่มถูกบังคับให้โม่แป้ง เด็กชายทั้งหลายก็เดินโซเซแบกฟืนเป็นมัด ๆ
คนชราทิ้งประตูเมืองที่เคยนั่งอยู่  คนหนุ่มก็ทิ้งเสียงดนตรีของตน
ความยินดีในหัวใจของเราหยุดไป การเต้นรำกลายเป็นการคร่ำครวญ
มงกุฎหล่นจากหัวของเรา

วิบัติแก่พวกเรา
เพราะเราได้ทำบาป
เป็นเพราะเหตุนี้ หัวใจของเราจึงเจ็บป่วย
เพราะเหตุนี้ ดวงตาของเราจึงมืดมัวไป
เพราะภูเขาศิโยนซึ่งถูกทิ้งร้าง  มีหมาป่ามาเดินดุ่ม ๆ ดม ๆ

แต่พระองค์
องค์พระผู้เป็นเจ้า… พระองค์ทรงครอบครองนิรันดร์
บัลลังก์ของพระองค์ดำรงสืบต่อไปทุก ๆ ชั่วอายุคน
เหตุใดพระองค์จึงทรงลืมเราไปตลอดกาล?
เหตุใดพระองค์ทรงละทิ้งเราเป็นนานสองนาน?
ขอทรงโปรดรื้อฟื้นพวกเรา ให้เป็นเหมือนวันในอดีต
นอกเสียจากว่า พระองค์ทรงปฏิเสธเราอย่างไม่มีเยื่อใย
และยังทรงพิโรธเรารุนแรงเหลือเกิน

เพลงคร่ำครวญ 5:1-11

ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงโปรดระลึกถึงว่า มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเราบ้าง
ขอทรงดูความน่าอดสูของเรา

มรดกของพวกเราถูกส่งไปให้คนแปลกหน้า  บ้านของเราถูกยื่นให้คนต่างชาติ

เรากลายเป็นลูกกำพร้า  ไม่มีพ่อ  แม่ของเราเป็นเหมือนแม่ม่าย
เราต้องจ่ายเงินค่าน้ำดื่ม  เราต้องเสียเงินซื้อไม้
ผู้ไล่ล่าเรานั้น เข้ามาประชิดตัว  เราเหนื่อยอ่อน ไม่ได้พักเลย

เราถูกยื่นให้กับอียิปต์ และอัสซีเรีย เพื่อให้มีอาหารกินเพียงพอ
บรรพบุรุษของเราทำบาป และพวกเขาก็ตายไปแล้ว
เราต้องรับโทษบาปของพวกเขา
ทาสปกครองเหนือเรา ไม่มีใครจะช่วยให้เราพ้นมือพวกเขา
กว่าจะได้อาหารมากิน ก็ต้องเสี่ยงชีวิต เพราะดาบที่รออยู่ในถิ่นกันดาร
หนังของเราร้อนเหมือนกับเตาอบ พร้อมกับความร้อนแห่งความอดอยาก
ผู้หญิงในศิโยนก็ถูกข่มขืน   ผู้หญิงสาวในเมืองต่าง ๆ ของยูดาห์

เพลงคร่ำครวญ 4:17-22

อายิน พยัญชนะตัวที่  17

ดวงตาของเราก็อ่อนระโหย พยายามหาความช่วยเหลืออย่างไร้ผล
เราเฝ้าคอยชาติที่ช่วยเราไม่ได้

ซาเด พยัญชนะตัวที่  18

พวกเขาตามเราติด ๆ เพื่อเราจะเดินไปตามถนนของเราไม่ได้
ปลายทางของเรามาถึงเรา วันของเราถูกกำหนดไว้
จุดจบของเรามาถึงจริง ๆ

โคฟ พยัญชนะตัวที่  19

ผู้ที่ติดตามเรานั้น เร็วยิ่งกว่าอินทรีบนท้องฟ้า
พวกเขาตามเราบนภูเขา
คอยซุ่มดักเราในถิ่นกันดาร

เรช พยัญชนะตัวที่ 20

ผู้ที่เป็นลมหายใจของเรา ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิม ถูกจับในหลุมของเขา
เขาเป็นคนที่เรากล่าวถึงว่า “เราจะอาศัยท่ามกลางประชาชาติภายใต้ร่มเงาของเขา”
ซิน พยัญชนะตัวที่ 21

จงชื่นชมและยินดีเถิด ลูกสาวแห่งเอโดม
ผู้อาศัยในแผ่นดินอูส

เพราะถ้วยนั้นจะผ่านเข้ามาหาเธอด้วย
เธอจะเมาและฉีกเสื้อผ้าของตนออก
ทาว พยัญชนะตัวที่ 22

โอ ลูกสาวของศิโยน การลงโทษความผิดของเจ้าก็สำเร็จแล้ว
พระองค์จะไม่ทรงให้เจ้าเป็นเชลยตลอดไป
โอ ลูกสาวของศิโยน… แต่พระองค์จะทรงลงโทษความผิดของเธอ
พระองค์จะทรงเปิดเผยบาปของเธอ…

เพลงคร่ำครวญ 4:12-16

ลาเมด พยัญชนะตัวที่ 12

เหล่ากษัตริย์ในโลกไม่เชื่อ ทั้งคนที่อยู่ในโลกก็ไม่เชื่อว่า

จะมีศัตรู หรือปฏิปักษ์คนใดสามารถเข้าไปในเยรูซาเล็ม

 เมม พยัญชนะตัวที่ 13
นี่เป็นเพราะบาปของบรรดาผู้กล่าวคำและเป็นความผิดของเหล่าปุโรหิต

พวกเขาได้ทำให้เลือดของผู้มีความชอบธรรมต้องหลั่งออกมา

 นูน พยัญชนะตัวที่ 14

พวกเขาตาบอด เดินสเปะสปะ ไปตามถนน
เป็นมลทินเพราะเลือด
ไม่มีใครสามารถแตะต้องเสื้อผ้าของเขาได้เลย

สาเมค พยัญชนะตัวที่  15

“ออกไป เจ้าตัวสกปรก!”  ประชาชนร้องใส่พวกเขา
“ออกไป  ออกไป! อย่าแตะต้องพวกเขา”
พวกเขาจึงกลายเป็นคนที่ต้องหนีกระเซอะกระเซิงไป
ประชาชนกล่าวกันท่ามกลางประชาชาติว่า
“พวกเขาอยู่กับเราที่นี่ไม่ได้แล้ว”

เพ พยัญชนะตัวที่  16

องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทำให้พวกเขากระจัดกระจายไป
พระองค์จะไม่ทรงมองพวกเขาอีก
จะไม่มีการให้เกียรติพวกปุโรหิต
ไม่มีความพอใจในเหล่าผู้ใหญ่ทั้งหลาย

เพลงคร่ำครวญ  4:7-11

ซายิน พยัญชนะตัวที่ 7

เหล่าเจ้าชายทั้งหลายก็บริสุทธิ์กว่าหิมะ ขาวกว่าน้ำนม

ร่างกายของเขาเป็นประกายกว่าประการัง
ร่างของเขางดงามดั่งไพฑูรย์

เฆท พยัญชนะตัวที่ 8

มาเดี๋ยวนี้ หน้าตาของเขาก็ดำกว่าเขม่าไฟ
ตามถนน ไม่มีใครจำเขาได้

เนื้อหนังของพวกเขาแห้งเหี่ยวหุ้มกระดูก
แห้งจนกลายเป็นเหมือนไม้ทีเดียว

เทท พยัญชนะตัวที่ 9

คนที่เป็นเหยื่อของดาบก็ยังดีกว่าคนที่เป็นเหยื่อของความอดอยาก
คนเหล่านั้น ค่อย ๆ แห้งตายไป เพราะไม่ได้รับผลจากทุ่งนา

โยด พยัญชนะตัวที่ 10

มือของผู้หญิงที่เมตตา กลับกลายเป็นมือที่ต้มลูกของตัวเอง
เด็ก กลายเป็นอาหารเมื่อหายนะมาสู่ลูกสาวของประชากรของข้า

คาฟ พยัญชนะตัวที่ 11

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปล่อยพระพิโรธออกมาเต็มที่
ทรงเทความกริ้วอันร้อนแรงออกมา
และพระองค์ทรงจุดไฟในศิโยน ซึ่งมันได้ไหม้ผลาญรากฐานของเมืองจนหมดสิ้น

เพลงคร่ำครวญ 3:40-54

นูน พยัญชนะตัวที่ 14

ขอให้เราทดสอบ และตรวจดูหนทางของเรา
และกลับมาหาพระเจ้า
จงยกใจของเรา มือของเราสู่พระเจ้าบนสรวงสวรรค์
เราได้ล่วงละเมิดและกบฎต่อพระเจ้า และพระองค์มิได้อภัย

สาเมค พยัญชนะตัวที่ 15

พระองค์ทรงล้อมพระองค์เองด้วยพระพิโรธ และทรงตามเรา

ทรงสังหารโดยไม่ได้กรุณา
พระองค์ทรงล้อมพระองคืเองด้วยเมฆ เพื่อว่าจะไม่มีคำอธิษฐานทะลุผ่านไปถึงพระองค์
ทรงทำให้เราเป็นคนไร้ค่า เป็นขยะท่ามกลางประชาชนทั้งหลาย

เพ พยัญชนะตัวที่ 16
ศัตรูของเราทุกคนได้เปิดปากต่อต้านเรา
ความหวาดหวั่นและหลุมพรางนั้นก็อยู่เหนือเรา ทั้งความเสียหายอันรุนแรงและหายนะ
ดวงตาของข้าหลั่งน้ำตาพรั่งพรูออกมาเพราะความหายนะของลูกสาวของประชาชนของข้า

อายิน พยัญชนะตัวที่ 17
น้ำตาของข้าจะไหลไม่หยุด  ไม่ทุเลา

จนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจากสวรรค์จะทรงมองลงมาและเห็น
ดวงตาของข้าทำให้โศกเศร้าเนื่องจากเคราะห์กรรมของลูกสาวแห่งเมืองของข้า

ซาเด พยัญชนะตัวที่ 18
ข้าถูกศัตรูตามล่าเหมือนนก โดยไม่มีเหตุ
พวกเขาโยนข้าลงไปในบ่อลึก และขว้างหินใส่ข้า
น้ำท่วมหัวข้า และข้าร้องว่า “ข้าหมดสิ้นแล้ว ไม่รู้จะทำอย่างไร”