แนะนำท่านโยเอล

อย่างที่เราเคยเห็นมาในหลายเหตุการณ์  …นั่นคือ พระเจ้าทรงส่งคนของพระองค์เข้ามาในยูดาห์หรืออิสราเอลเพื่อตักเตือนให้คนได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง เป็นผลดีต่อตนเอง

แม้จะมีคนที่เชื่อฟังทำตามผู้กล่าวคำของพระเจ้าเหล่านั้น  แต่ก็ยังมีไม่น้อยที่ไม่ได้สนใจแม้แต่จะฟัง  ไม่สนใจและยังเยาะเย้ยอย่างไม่แยแส

บู้บี้เองมีความสงสัยว่า เกิดอะไรขึ้นบ้าง มีคำพูดอะไรบ้างที่เขาพยายามมาเตือนสติประชาชน เราก็จะเริ่มจากท่านโยเอลก่อน เพราะเชื่อกันว่า ท่านมากล่าวคำของพระเจ้าในสมัยของราชาโยอาชซึ่งเป็น พระราชาที่ครองราชย์ตั้งแต่อายุ 6 ขวบ โดยมีปุโรหิตเยโฮยาดาช่วยดูแล สั่งสอน และปกป้องพระราชาไว้

เพื่อน ๆ ลองกลับไปดูเหตุการณ์สมัยนั้นได้  พระมารดาของราชาโยอาชเป็นราชินีที่โหดร้ายมาหลายปี จนกระทั่งวันหนึ่ง ท่านปุโรหิตพร้อมกับเหล่าทหารได้ร่วมใจกันแต่งตั้งพระราชา  ทำให้ราชินีทรงโกรธมาก  แต่ในที่สุดพระนางก็ถูกสังหารในวันนั้นเอง  …..

ชื่อโยเอล มีความหมายที่ดีเหลือเกิน แปลว่า พระยาห์เวห์ทรงเป็นพระเจ้า หรือ พระเจ้าแห่งอิสราเอลทรงเป็นพระเจ้า! สมัยก่อนนี้ คนนิยมชื่อนี้มากด้วย ผู้ที่ค้นคว้าเรื่องของท่านโยเอลเชื่อว่า ท่านกล่าวคำของพระเจ้าในช่วงปี 835-805 ปีก่อนคริสตศักราช  ซึ่งตอนนั้นเอง ยังมีอาณาจักรทั้งสองคือ เหนือ และใต้

แต่ยังมีบางท่านเชื่อว่า ท่านโยเอล กล่าวคำของพระเจ้าแก่แผ่นดินยูดาห์ในสมัยราชาอุสซียาห์ คือประมาณปี  792-740  ที่เป็นอย่างนี้ เพราะหนังสือเล่มนี้ไม่ได้บอกว่า อยู่ในสมัยใด จึงต้องวิเคราะห์เอา  ถึงอย่างไรก็ตาม  สิ่งสำคัญที่สุดคือ ท่านกล่าวพยากรณ์ถึงเหตุการณ์ทีได้เกิดขึ้นจริงในเวลาต่อมา

 

วันสุดท้ายของพระราชา ๒๔-๗

2 พงศาวดาร 24:25-27

เมื่อวานถามว่า แล้วราชาโยอาชจะทำอย่างไรต่อไปดี ในเมื่อพระองค์ทรงถูกทำร้ายบาดเจ็บสาหัสมากจากทหารชาวซีเรีย

 

พระองค์ไม่มีโอกาสที่จะทรงทำอะไรต่อไป เพราะว่า ยังมีข้าราชการบางคนไม่พอใจพระองค์มานานแล้ว   เห็นเป็นโอกาสดีที่จะกำจัดพระองค์

 

“เราต้องสังหารพระราชา” ศาบาดบุตร นางชิเมอัทชาวอัมโมนบอกกับเพื่อนอย่างมั่นใจ

“ใช่แล้ว” เยโฮศาบาดบุตร นางชิมริทคนโมอับตอบ  เขาเห็นด้วย

“ถ้าเราไม่ทำ คนอื่นจะไม่กล้าทำ”

“เอาเดี๋ยวนี้เลยไหม?”

“เอาเลยซิ  พวกเจ้าจะรอช้าอยู่ทำไม?”

พวกเขาจึงเข้าไปหาพระองค์ในห้องบรรทม

“เจ้ามาทำอะไร?” พระราชาทรงถามอย่างอ่อนเพลีย

“ข้าพระบาทมาเพื่อช่วยให้พระองค์ไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไปพะยะค่ะ”

พวกเขาตอบอย่างโหดเหี้ยม  และประหารพระองค์ในห้องบรรทมของพระองค์ทันที ไม่รอให้ใครจับได้ทัน

ภาพเอื้อเฟื้อจาก dsmedia.org

 

พระคัมภีร์บันทึกไว้ว่า นี่คือการเรียกคืนโลหิตของเศคาริยาห์บุตรชายเยโฮยาดาผู้ได้ดูแล และรักษาราชวงศ์ยูดาห์

เมื่อพระราชาสิ้นพระชนม์

มีการประกาศให้ประชาชนรับทราบทั้งเมือง

และเอาพระศพไปเก็บไว้ในถ้ำในเมือง

แต่พระศพของราชาโยอาชไม่ได้อยู่กับพระศพของบรรพชนของพระองค์  ดูเหมือนว่า ประชาชนไม่ยอมที่จะถวายเกียรติพระองค์  เป็นเพราะอะไรหรือ? เพราะพระองค์พ่ายแพ้ศัตรูใช่ไหม?

แม้ว่าราชาโยอาชทำสิ่งดีมากมายในสมัยที่ท่านเยโฮยาดามีชีวิตอยู่  แต่เมื่อพระองค์อยู่เอง ก็ทรงฟังความเห็นของข้าราชการ เจ้านายที่ใจคดต่อพระเจ้า ดังนั้น พระองค์จึงพลาดพลั้งทำผิดพลาดมากมาย….

นี่เป็นผลของการฟังเสียงคนชั่วร้าย…

 

ความพ่ายแพ้จากพระเจ้า ๒๔-๖

2 พงศาวดาร 24:23-25

ไม่ทันพ้นปีที่เศคาริยาห์ถูกหินขว้างตาย  กองทัพซีเรียจากทางเหนือก็เข้ามาบุกยูดาห์   ไม่ได้เป็นกองทัพใหญ่โตอะไร เป็นเพียงกองทัพจ้อยร่อย  เทียบกับยูดาห์ไม่ได้เลย

พวกเขากล้าหาญที่จะมาต่อสู้กับยูดาห์ ทั้ง ๆ ที่ยูดาห์มีทหารมากกว่า

“เราจะไปกลัวอะไรกับกองทัพเล็ก ๆ อย่างซีเรีย  เดี๋ยวมันก็ต้องกระเจิงกลับบ้านไป”  หลายคนคิดอย่างนี้

ทหารยูดาห์มองเห็นว่า ทหารซีเรียเหนื่อยอ่อนจากการเดินทางไม่พอ  ยังมีจำนวนน้อยด้วย

แต่แล้ว  เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!

เพราะซีเรียบุกเข้ามา

ได้สังหารเจ้านาย  ผู้ปกครองเสียหลายคนจนเกือบหมด ริบทรัพย์สินไปมากมาย

ภาพโดย J R Jones

“เอากลับไปบรรณาการเจ้านายของเราที่เมืองดามัสกัส…. เชอะ เจ้าพวกนี้มันสำคัญผิดคิดว่าตัวเองเก่ง”

ทหารซีเรียฮึกเหิมเป็นอย่างยิ่ง  พวกเขาเอาชนะยูดาห์ง่าย ๆ  ราวกับปอกกล้วยเข้าปาก

ที่ไม่คาดยิ่งไปกว่านั้นก็คือ

พวกเขาทำร้ายราชาโยอาจจนบาดเจ็บสาหัสมาก…  ไม่สามารถเดินได้เลย….ทรงนอนที่แท่นด้วยความเจ็บปวดทุรนทุราย

 

ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะ ยูดาห์ละทิ้งพระเจ้า   พระองค์จึงทรงมอบพวกเขาให้กับศัตรู!

ดูซิ  จะชนะ หรือจะแพ้ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการมีกองทัพใหญ่หรือเล็ก   แต่ขึ้นอยู่กับความสัตย์ซื่อที่เขามีต่อพระเจ้าอย่างเห็นได้ชัด

ราชาโยอาชจะทรงทำอย่างไรต่อไป….

 

ชีวิตที่ถูกปลิด ๒๔-๕

2 พงศาวดาร 24:20-22

“โอ… ขอพระเจ้าทรงมองดู และโปรดแก้แค้นให้ข้าด้วย”

เศคารียาห์ ซึ่งเป็นบุตรของปุโรหิตเยโฮยาดา  ร้องทูลขอต่อพระเจ้าก่อนที่เขาจะสิ้นใจ

เกิดอะไรขึ้นหรือ?

ทำไมเขาต้องขอให้พระเจ้าทรงแก้แค้นให้ด้วย?

เศคาริยาห์ร้องขอพระเจ้าทรงทำเช่นนั้นด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวในใจ ยิ่งกว่าเจ็บตัว   เขา..ถูกหินขว้างจนตาย

เขาได้รับพระวิญญาณของพระเจ้าในเวลาที่คนยูดาห์กำลังหันไปจากพระองค์

ทรงนำเขาไปเตือนประชาชนว่า

“ทำไมพวกท่านจึงทำผิดต่อพระบัญญัติของพระเจ้ากัน

นี่เป็นเหตุที่ทำให้พวกท่านไม่เจริญ  ไม่รุ่งเรือง ไม่เติบโต”

เพียงพูดแค่นี้ พวกผู้คนที่ได้ยินเขาพูดก็รู้สึกเจ็บใจมาก  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ราชาโยอาช

“เจ้านี่ ลูกไอ้เยโฮยาดา  มันกำแหง  อวดดี  มาสั่งสอนพวกเรา”  ราชาโยอาชทรงกล่าวเสียงกร้าว

แต่เศคาริยาห์ไม่ได้กลัวราชาโยอาชเลย

“เป็นเพราะท่านทอดทิ้งพระเจ้า  พระเจ้าจึงทรงทอดทิ้งท่าน”

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับราชาโยอาช  ผู้ที่เคยเป็นคนอยู่ในความดูแลของเยโฮยาดา  มีอะไรที่ทำให้พระองค์เปลี่ยนไปเช่นนี้… คำทูลสอพลอของพวกที่เกลียดชังพระเจ้า สามารถทำให้พระราชาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

“ขว้างมันให้ตายเดี๋ยวนี้  ให้ตายเหมือนพ่อของมัน!!” พระราชาทรงสั่งเสียงดังมาก

ดังนั้นพวกเขาจึงรวมหัวกัน ไปเอาหินมาข้วางเขาที่ลานพระวิหารจนสิ้นใจ

ราชาโยอาชมิได้ทรงคิดถึงความเมตตา กรุณาที่เยโฮยาดาได้ช่วยให้พระองค์ทรงมีชีวิตอยู่

และยังได้สั่งสังหารบุตรชายของเขาด้วย

เป็นสิ่งที่น่ากลัวจริง ๆ  แต่ราชาโยอาชกลับไม่ทรงกลัวสักนิด

 

ใจที่ออกห่าง ๒๔-๔

2 พงศาวดาร 24:17-19

หลังจากที่เยโฮยาดาสิ้นชีวิตไปไม่นานนัก

สิ่งที่อยู่ในใจของกลุ่มราชวงศ์แห่งยูดาห์ก็ปรากฏชัด

พวกเขาเข้ามาเฝ้าราชาโยอาช  คุยโน่น คุยนี่กับพระราชา
ใช้เวลาพักหนึ่ง  เดี๋ยวเข้ามาทูลขณะที่ทรงราชการ  ขณะที่เสวย ขณะที่พระองค์พักผ่อน
พวกเขากล่อมเสียจนราชาโยอาช..มีพระทัยโอนเอนตามเขา
พระองค์ทรงฟังคำทูลทั้งเท็จทั้งจริงผสมกันของพวกเขา   ที่พระองค์ทรงฟังเขาก็เพราะ ราชาโยอาชเองไม่ได้ต่อสู้กับเหล่าศัตรูที่น่ากลัวเหมือนกับราชาดาวิดซึ่งทรงรู้ว่า ศัตรูนั้นเจ้าเล่ห์เจ้าเหลี่ยมเพียงใด

ราชาโยอาช อยู่ในความดูแลใกล้ชิดของเยโฮยาดา  เมื่อไม่มีผู้ดูแล พระราชาก็อ่อนแอลงไป

 

ราชาโยอาชไม่ทรงทราบว่า พวกเขาเป็นฝ่ายตรงข้ามกับพระเจ้า

 

ทรงฟังเขาทุกอย่าง ….

สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาก็คือ

แทนที่จะเข้าเฝ้าพระเจ้า  นมัสการพระองค์  ปรนนิบัติพระองค์ด้วยการรักเพื่อนบ้าน  ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

พวกเขากลับทอดทิ้งพระวิหารที่ไม่กี่ปีมานี้ พวกเขาช่วยกันซ่อมแซมดูแล  และให้พระวิหารเป็นที่รกร้างอีกครั้ง

ประชาชนก็ทำตามพวกเขา

“พวกเราไปกราบไหวเทวรูปบาอัลและอาเช-ราห์กันเถอะ”

“อืม…. พิธีกรรมของทางโน้น มันเร้าอารมณ์มากเลย ข้าชอบ”

 

“เจ้าคิดอะไรกัน  ทำไมเจ้าทอดทิ้งพระเจ้า?” คนหนึ่งเตือน

“ก็ข้าบอกแล้ว  พิธีกรรมเร้าใจ  ….ไม่ต้องมาสารภาพบาป  ถวายเครื่องบูชาไถ่บาป  แค่ข้าไปร่วมพิธี  จ่ายเงินให้พวกเขาไป แล้วพวกเขาก็ทำให้เราสนุกสุดเหวี่ยง”

 

พิธีกรรมในการกราบไหว้รูปเหล่านั้น เป็นพิธีที่ประกอบด้วยทั้งเวทมนต์ และโสเภณีทั้งชายหญิงในที่บูชา มีการกินเลี้ยง กินเหล้า การเต้นรำที่ปลุกอารมณ์

ดังนั้น คนที่ไม่ได้รักพระเจ้าจริง ๆ  ไม่รู้จักพระองค์ ไม่เกรงกลัวพระเจ้า ก็จะหันไปทางนั้น

และพวกนี้ก็จะชักชวนคนอื่น ๆ ไปด้วย

 

พระเจ้าทรงพิโรธกับสิ่งที่พวกเขาทำ…

พระองค์ทรงพิโรธทั้งคนในนครเยรูซาเล็ม  และคนในแผ่นดินยูดาห์

แต่พระองค์ยังไม่ทรงทำลายเขา

ทรงส่งคนของพระองค์หลายคนมาตักเตือน

พวกเขากลับเยาะเย้ย และไม่ฟังคนของพระเจ้า !

 

ศักดิ์ศรีเยโฮยาดา ๒๔-๓

2 พงศาวดาร 24:12-16

เมื่อได้ต้นทุนมาแล้ว  เขาก็จัดเงินอย่างเหมาะสม  มันต้องมีเงินสำหรับซื้อวัสดุก่อสร้าง    สำหรับซื้ออาหาร

สำหรับเป็นค่าแรงของคนที่ทำงานตั้งแต่ผู้ดูแล คุมคนงาน ไปจนถึงคนงานทุกคนที่เข้ามา ช่างไม้  ช่างก่อ  ช่างเหล็ก  ช่างทองเหลือง  ช่างที่ทำงานผ้า และคนที่คอยทำอาหารเลี้ยงคนเหล่านี้

ยังมีค่าใช้จ่ายจุกจิกที่คาดเดาได้  และไม่ได้อีกหลายอย่าง

ราชาโยอาช  และท่านเยโฮยาดาปรึกษากันกับผู้ใหญ่ ว่าต้องจัดระเบียบอย่างไร  จากนั้นก็ลงมือทำตามที่ได้ประชุมกันนั้น

“ดีจริง  ทั้งประชาชนและกษัตริย์นั้น ได้ร่วมมือกันสนับสนุนการก่อสร้างครั้งนี้”

“ฮื่อ… ข้าว่ามันต้องเสร็จแน่นอน”  คนงานที่เข้ามาทำงานนั้น พวกเขาเต็มใจอย่างยิ่ง  และพวกเขาทำงานอย่างมุ่งมั่น  ทุกเย็นที่เขากลับบ้าน  เขาคิดถึงเช้าวันต่อมาที่เขาจะได้เข้ามาทำงานด้วยกันอีก

 

ช่วงเวลานั้น ประชาชนก็ได้ยินเสียงฆ้อน เสียงเลื่อย เสียงฮัมเพลงออกมาจากพระวิหาร  พวกเขายิ้มให้กัน  …. เมื่อเราทำสิ่งที่ถูกต้อง เมื่อเราให้พระเจ้าทรงเป็นที่หนึ่ง ชีวิตก็มีความสุขจริง

ไม่นานนัก  การซ่อมแซมพระวิหารก็เสร็จสิ้นลง  พวกเขานำเงินที่เหลือมาคืนราชาโยอาช และท่านเยโฮยาดา

แต่ทั้งสองไม่ได้เก็บเอาไว้

แต่เอาแร่ทองคำ และเงินเหล่านั้น มาทำเครื่องใช้ต่าง ๆ ที่จำเป็นในพระวิหาร  เป็นภาชนะต่าง ๆ  ตามอย่างที่พระราชาซาโลมอนเคยทรงทำเอาไว้

จากนั้นมา

การนมัสการพระเจ้า  การถวายเครื่องบูชา  การเข้าใกล้ชิดพระเจ้านั้น กลายเป็นวิถีชีวิตของคนยูดาห์อีกครั้ง

ตลอดชีวิตของเยโฮยาดา  ประชาชนกลับมาทั้งหัวใจและร่างกาย  ไม่ห่างจากพระเจ้าเหมือนสมัยอาธาลิยาห์

ท่านเป็นปุโรหิตที่ห่วงใยจิตวิญญาณของประชาชนยิ่งนัก  ท่านมีหน้าที่ช่วยให้ประชาชนได้สารภาพบาปต่อพระเจ้า และเริ่มต้นชีวิตใหม่

ท่านมีชีวิตอยู่ถึง 130 ปี   และกลายเป็นคนหนึ่งที่ได้รับการฝังศพในถ้ำเก็บศพของกษัตริย์แห่งยูดาห์   …. โห….คนที่ทำงานจริง  รักประชาชนจริง  รักพระเจ้าจริง  ช่างได้เกียรติสูงส่ง…. ไม่เหมือนราชาบางองค์ที่พวกเขาไม่สนใจจะทำงานศพให้ด้วยซ้ำ

 

วิธีการของพระราชา ๒๔-๒

2 พงศาวดาร 24:8-11

ในเมื่อขอให้เหล่าเลวีช่วยออกไปตามหัวเมือง และนำเงินจากการถวายเข้ามาช่วยซ่อมแซมพระวิหารไม่สำเร็จ

ราชาโยอาชก็ไม่ได้ทรงคิดจะเลิกล้มโครงการ

มันต้องใช้เวลา และเงินมากมายกับการซ่อมพระวิหาร  นอกจากพระองค์จะทรงถวายเงินเองแล้ว  ประชาชนทุกคนก็ควรมีส่วนในงานนี้ เพราะจะทำให้เขาได้ทำหน้าที่ของตน  ได้มีโอกาสแบ่งปันเพื่อส่วนรวม

ดังนั้น พระองค์จึงบัญชาให้เขาทำหีบใบใหญ่ วางไว้ข้างนอกประตูพระวิหาร
“เอ๊ะ  นั่นอะไร?”  เมื่อคนเห็นก็จะถามกันไปมา
“หีบสมบัติแน่เลยนะพ่อ”
“อืมม… น่าจะเป็นอย่างนั้นนะลูก”

ภาพเอื้อเฟื้อจาก dsmedia.org

พอพวกเขาเดินไปใกล้จึงรู้ว่า   เป็นหีบรับเงินถวายของประชาชนตามที่โมเสสได้กำหนดไว้ นานมาแล้ว
“อ้อ… ดีมาก  ข้าจะได้ถวายทรัพย์สิ่งของที่ข้ามี   ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรในเวลาที่ผ่านมา  แล้วดูซิ  พระราชาแจ้งว่า จะเอาของถวายเหล่านี้ไปเป็นทุนในการซ่อมพระวิหารด้วย”

“ใช่  เป็นสิ่งดีจริง ๆ   ข้าเห็นด้วย”
“ฉันก็เห็นด้วย”   ประชาชนทั้งหลายต่างพอใจที่พระราชาทรงทำเช่นนี้ ให้พวกเขามีส่วนในการซ่อมแซมพระวิหาร  เขาไม่ได้รู้สึกหวงสิ่งที่มีอยู่เลย

ดังนั้น ทั้งประชาชน ทหาร และข้าราชการ พ่อค้า … ต่างก็มาถวายทั้งเหรียญเงิน ทอง ทั้งเครื่องประดับที่เป็นของมีค่า  เป็นทั้งเงินที่เขาต้องถวายเหมือนกับภาษี  และเป็นทั้งที่พวกเขาถวายเกินมาอย่างเต็มใจ

กริ่ง   กริ้งงงงง   เคล้ง….  โป๊งงงง…!!

เสียงของสิ่งที่ใส่เข้ามาในหีบนั้น ดังทั้งวัน

ดังนั้น เมื่อหีบเต็มเมื่อไร เขาก็จะเอาสมบัติที่ได้มา เก็บไว้ในคลัง โดยทำรายการอย่างละเอียด  ทำอย่างนี้เป็นเวลานานพอสมควร  ในที่สุด ก็ได้ทุนมากพอที่จะซ่อมพระวิหาร

 

ถามหน่อยนะครับ

ราชาโยอาชทรงโกรธไหมที่เยโฮยาดาไม่สามารถทำให้เลวีทำงานสำเร็จ?

พระองค์ทรงเลิกล้มความคิดหรือไม่?

ถ้าเรามีงานหนึ่งที่ให้เพื่อนช่วยทำ แต่ทำไม่สำเร็จ เราจะทำอย่างไร?

 

ดำริของพระราชา ๒๔-๑

2 พงศาวดาร 24:1-7

ราชาโยอาช… มีพระมารดานามว่า ศิบิยาห์   พระองค์เริ่มปกครองประเทศเป็นทางการเมื่อทรงอายุเพียง 7 ปี! เป็นไปได้อย่างไรที่เด็กอายุแค่นี้จะปกครองประเทศที่มีคนอายุมากกว่า และมีประสบการณ์ในชีวิตมากกว่า

ไม่ใช่ว่าราชาโยอาชจะทรงทำทุกอย่างตั้งแต่ต้น   เมื่อทรงเริ่มนั้น พระองค์ก็ต้องเรียนรู้วิชาการ และทุก ๆ อย่างที่เป็นหน้าที่ขององค์กษัตริย์
ผู้ที่ดูแลให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเรียบร้อยคือ ปุโรหิต เยโฮยาดานั่นเอง

และราชาโยอาชก็เป็นผู้ที่เชื่อฟังท่านเยโฮยาดา   ทำสิ่งที่ดีตามน้ำพระทัยของพระเจ้า   ท่านเยโฮยาดาก็เป็นเหมือนผู้ปกครองประเทศและกษัตริย์กลาย ๆ   โดยมีขุนนางข้าราชการช่วยในการปกครองให้เป็นปกติ

ราชาโยอาชมีมเหสี สององค์ ซึ่งท่านเยโฮยาดาเป็นผู้มองดูว่า ใครเป็นสาวน้อยที่เหมาะกับการเป็นราชินี … และก็จัดการทุกอย่างให้ด้วย   และในที่สุดราชาโยอาชก็มีโอรส ธิดาหลายองค์   ดูเหมือนว่า ทุกอย่างน่าจะกลับสู่สภาพที่ดี

ต่อมาเมื่อทรงโตขึ้น  และทรงปกครองด้วยพระองค์เอง   ราชาโยอาชทรงเห็นว่า พระวิหารของพระเจ้านั้นต้องมีการซ่อมแซมเพราะว่า ทรุดโทรมมากเหลือเกิน   และราชินีอาธาลิยาห์ และโอรสของพระนางเองก็ได้เอาสิ่งของต่าง ๆ ในพระวิหารนั้นไปถวายจ้าวบาอัลเสียด้วย  ดังนั้น ในพระวิหารก็ไม่มีของใช้ครบครันเหมือนคราวที่ราชาซาโลมอนทรงสร้าง

ราชาโยอาชเข้ามาดูความทรุดโทรมของพระวิหาร ภาพเอื้อเฟื้อจาก http://www.dsmedia.org

 

พระองค์จึงทรงเรียกประชุมทั้งปุโรหิตและเลวี ซึ่งมีหน้าที่ดูแลพระวิหารโดยตรง

“ขอให้เจ้าทั้งหลายออกไปตามหัวเมืองต่าง ๆ ในยูดาห์  ให้เจ้าจัดว่าใครต้องไปที่ไหน  เก็บเงินจากคนอิสราเอลเพื่อว่า เราจะได้ซ่อมแซมพระวิหารของพระเจ้า   ขอให้พวกเจ้ารีบทำให้เสร็จโดยเร็ว”

แต่…

เกิดปัญหา

คนเลวีมาเข้าเฝ้าพระราชา แล้วก็ออกไปโดยไม่สนใจจะทำตามคำบัญชาของพระองค์แม้แต่น้อย

“รอก่อนก็ได้  ไม่ต้องรีบหรอก”

“พระราชาทรงใจร้อนเกินไป   แหม  เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ทำไมต้องมารีบด่วนกันตอนนี้”

พวกเขาอยู่อย่างเช้าชามเย็นชามนานเกินไป

ไม่ได้คิดที่จะทำอะไรให้ดีขึ้น

ไม่ได้คิดอยากจะพัฒนา  แต่พอใจกับการอยู่ไปวัน ๆ   ยังไง ๆ ก็มีกิน…

พระราชาทรงรออยู่  แต่ก็ไม่เห็นอะไรเกิดจึง จึงทรงปรึกษาท่านเยโฮยาดา

“ทำไมท่านจึงไม่จัดให้คนเลวีนำส่วยตามคำสั่งของท่านโมเสส  เข้ามาในพระวิหารเล่า?  จริง ๆ แล้ว ถ้าประชาชนช่วยกันตามที่มีกฎ  พระวิหารก็จะได้รับการซ่อมแซม  เป็นที่ถวายพระเกียรติแด่พระเจ้ามากกว่านี้”

ตอนนั้นเองท่านเยโฮยาดาก็ไม่ได้คิดอะไรมากเรื่องการซ่อมพระวิหาร  เพราะท่านมีภาระเรื่องพระราชา และบ้านเมืองมากพอ   การคิดซ่อมพระวิหารเป็นมาจากพระองค์เอง….

“จริงซินะ… สิ่งที่พระราชากำลังจะทำนั้น ดีจริง… ทำไมเราจึงไม่ใส่ใจ”  ท่านเพิ่งจะคิดออก

 

รัชสมัยใหม่… ๒๓-๓

2 พงศาวดาร 23:16-21

บรรยากาศของบ้านเมืองตอนนั้น  มีทั้งเสียงร้องสรรเสริญพระเจ้า และเสียงแตรของเลวี   ผู้คนเริ่มมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง  ตอนนี้พวกเขาจะไม่อยู่ภายใต้การปกครองของราชินีใจร้ายอีกต่อไป…. ขอบคุณพระเจ้าจริง ๆ

ดังนั้น  ท่านเยโฮยาดาจึงทำพันธสัญญา กับประชาชนและกับราชาน้อยว่า  พวกเขาจะเป็นประชาชนของพระเจ้าผู้เดียวเท่านั้น

ภาพได้รับความเอื้อเฟื้อจาก http://www.dsmedia.org

 

 

“พวกเรา  รู้แล้วใช่ไหมว่า ต้องทำอะไร?  “คนหนึ่งร้องเสียงดัง

“ใช่   ๆใช่   ๆ  รู้แล้ว  ถ้าเราเป็นคนของพระเจ้า เราต้องทำลายเทวรูปให้หมด สิ้นซากจากแผ่นดินของเรา!!”

แล้ว ประชาชนก็พากันไปยังวิหารของจ้าวบาอัล  ทั้งทำลายและพังเทวรูป  แท่นบูชาต่าง  ๆ     และปุโรหิตของบาอัลก็ถูก สังหารหน้าแท่นบูชานั้นเอง

เสียงโครมครามแตกหักดังอยู่พักหนึ่ง

ทุกอย่างก็สงบลง

 

ท่านเยโฮยาดาได้จัดยามที่พระนิเวศ  และจัดคนถวายเครื่องเผาบูชาแด่พระเจ้าตามคำสั่งของโมเสส

พวกเขาดีใจมากที่ได้กลับมาทำตามคำสั่งของพระเจ้าอีกครั้ง หลังจากที่ราชินีอาธาลิยาห์ห้ามการถวายเครื่องบูชาแด่พระเจ้าแห่งอิสราเอล  และให้คนนมัสการเฉพาะเจ้าบาอัล   แน่นอนที่มีคนขัดขืนอยู่เงียบ ๆ  และคนเหล่านั้นก็รอเวลานี้อยู่

 

การดูแลรักษาความปลอดภัย  และการป้องกันไม่ให้ผู้ที่ไม่เหมาะสมเข้าไปในพระวิหารเป็นสิ่งที่ท่านเยโฮยาดาเป็นห่วงมาก จึงได้ตั้งยามเฝ้าประตูอย่างดี

ท่านเยโฮดาเองได้นำทหาร  ขุนนาง และผู้ปกครองรวมทั้งประชาชนมาเชิญราชาน้อยออกจากพระวิหาร

เจ้าชายน้อยเองไม่เคยออกจากห้องนอนในพระวิหารมาก่อนเลย  ทรงตกใจเล็กน้อยที่เห็นคนมากมายมายินดีด้วย  ใคร ๆ ก็น้อมกราบพระองค์

ทรงดีใจมากที่ได้ออกจากห้องที่ถูกเก็บไว้มานานถึง 7 ปี

พวกเขานำราชาน้อยไปยังราชวัง

และเชิญพระองค์ประทับบนบัลลังก์ เป็นเครื่องหมายว่า บัดนี้พวกเขามีพระราชาที่จะครอบครององค์ใหม่แล้ว  บ้านเมืองจะสงบ ไม่ต้องตกภายใต้การกดขี่อีกต่อไป

“ขอบคุณพระเจ้า   สรรเสริญพระเจ้า!!”   เสียงประชาชนโห่ร้อง

“ขอพระราชาจงทรงพระเจริญ”   เสียงนั้นดังออกไปนอกนครเยรูซาเล็ม

 

จุดจบราชินี ๒๓-๒

2 พงศาวดาร 23:12-15

“ขอพระราชาจงทรงพระเจริญ!”

“ขอพระราชาจงทรงพระเจริญ!”

เสียงที่ดังซ้ำ ๆ สนั่นเมือง และเสียงประชาชนวิ่งกันไปยังพระวิหารของพระเจ้า   ทำให้ราชินีอาธาลิยาห์ตกใจมาก

…..เกิดอะไรขึ้นหรือนี่  ทำไมมีเสียงเช่นนี้ ก็ฉันเป็นพระราชินี แล้วทำไมจึงถวายพรพระราชาอย่างนี้?….   ดังนั้นพระนางจึงเข้าไปยังพระนิเวศของพระเจ้า

..”หา… เจ้าเด็กคนนั้นเป็นใคร?   บังอาจมายืนอยู่ที่เสาหาน  และยังมีองครักษ์มากมายอีก  มันเป็นใคร?”   ทำไมพระนางจะไม่ทราบ  เด็กคนนั้น คือหลานย่าคนหนึ่งของพระนางนั่นเอง

ขณะที่ประชาชนกำลังร้องเพลง  เป่าแตร สรรเสริญพระเจ้ากันอยู่  ราชินีอาธาลิยาห์ก็รู้สึกโกรธจนกรีดร้องขึ้นมา     เสียงดังมากจนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว

“กบฎ!   กบฎ!  เจ้าพวกทรยศ!!   พวกเจ้าออกไปให้หมดเดี๋ยวนี้!!!”

ท่านเยโฮยาดาหันมา  และเดินนำหน้านายร้อยที่ได้ทำพันธสัญญากันไว้   สั่งว่า
“ท่านจงคุมนางออกมาระหว่างแถวทหาร  และดูว่า ใครตามนางไปก็ประหารชีวิต”

“แต่ท่านอย่าประหารนางในพระวิหารของพระเจ้า “

“ขอรับ”  ทุกคนรับคำของท่านพร้อมเพรียง

เขาจึงนำราชินีอาธาลิยาห์ออกไปทางประตูม้า ซึ่งอยู่ตรงพระราชวัง

Gustave Doré (1832-1883)

ราชินีอาธาลิยาห์ดิ้นไปตลอดทาง พร้อมตะโกนว่า “เจ้าพวกกบฎ  เจ้าต้องตาย  ทหาร จับพวกมันประหารเสีย”

แต่พระนางกลับถูกทหารสังหารเสียที่ตรงนั้นเอง …..

 

เจ้าชายน้อย ๒๓-๑

2 พงศาวดาร 23:1-11

ราชินีอาธาลิยาห์ครอบครองอยู่นาน 7 ปี  นานพอที่จะกร่อนความเชื่อถือของทหารและประชาชน   และมีคนจำนวนมากที่ไม่พอใจพระนาง   ท่านปุโรหิตเยโฮยาดาเองก็กล้าหาญขึ้น  พร้อมที่จะทำสิ่งที่อันตรายสำหรับชีวิตของตนเอง แต่ถูกต้องตามหนทางของพระเจ้า!

ปุโรหิตเยโฮดากับนายร้อยกระทำพันธสัญญากัน  พวกเขาคือ อาซาริยาห์  อิชมาเอล  อาซาริยาห์  มาอาเสอาห์  และเอลีชาฟัท

สิ่งที่ทำอย่างแรกคือรวบรวมคนเลวีมาจากทุกหัวเมืองของยูดาห์ ทั้งหัวหน้า เผ่าต่าง ๆ  พากันมายังเยรูซาเล็ม
“สิ่งที่ขอให้ท่านทำคือ  ให้ท่านทำพันธสัญญากับองค์ราชาน้อยของเรา”

พวกเขาจึงทำพันธสัญญากับเจ้าชายน้อย ณ พระวิหารของพระเจ้า   พวกเขาดีใจมากที่จะพ้นจากการปกครองของอาธาลิยาห์
“ดูเถิด องค์เจ้าชาย โอรสของพระราชา  ขอให้พระองค์ได้ทรงครอบครอง ตามที่พระเจ้าได้ตรัสไว้เรื่องของลูกหลานแห่งดาวิด   พวกท่านจะต้องทำอย่างนี้….”

แล้วเยโฮยาดาก็จัดการให้พวกเขาถวายอารักขาแด่เจ้าชายน้อย

จัดว่าใครควรอยู่ตรงไหน …. ที่ประตู ที่ราชสำนัก ที่ประตู  และห้ามคนเข้าไปในพระวิหารของพระเจ้ายกเว้นปุโรหิตและเลวี    ส่วนประชาชนให้รวมตัวที่ลานพระวิหาร พวกเขาจะต้องทำตามพระบัญชาของพระเจ้า   คนเลวีติดอาวุธจะต้องอยู่ล้อมรอบเจ้าชาย ใครก็ตามที่เข้ามาในพระวิหารเวลานี้จะต้องถูกสังหารทันที   คนเลวีเหล่านี้จะต้องอยู่กับเจ้าชายไม่ว่าพระองค์จะเข้านอกออกในอย่างไรก็ตาม

ทุกคนทำตามคำสั่งท่านเยโฮยาดาอย่างเคร่งครัด

นอกจากนั้นยังมีประชาชนที่เข้ามาอารักขาพระราชาโดยพวกนี้จะติดอาวุธอยู่ทางประตูขวาและซ้ายของพระวิหาร

เมื่อทุกอย่างพร้อม

เขาก็เชิญเจ้าชายน้อยออกมา

“โฮ..  ท่านน่ารักมาก”   ประชาชนที่เห็นอดไม่ได้ที่จะกล่าวคำนี้

ภาพเอื้อเฟื้อจาก http://www.freebibleillustrations.

ท่านปุโรหิตสวมมงกุฎให้เจ้าชาย และตั้งเจิมพระองค์เป็นพระราชาเหนือยูดาห์   พวกเขาร้องกันว่า

“ขอพระราชาทรงพระเจริญ!!”

 

เจ้าชายน้อย ๒๒-๒

2 พงศาวดาร 22:8-12

นั่นซิ  เยฮูตามฆ่าเยโฮรัมราชาอิสราเอล  แล้วเกี่ยวอะไรกับอาหัสยาห์ด้วย

หลังจากที่เยฮูได้สังหารราชาเยโฮรัมและวงศ์วานทั้งหมดแล้ว  เขาก็ตามหาราชาอาหัสยาห์ทันที   เพราะอาหัสยาห์นี้มีเชื้อสายของวงศ์วานอิสราเอลเพราะมารดาของพระองค์เป็นเจ้าหญิงส่งมาจากอิสราเอลนั่นเอง…..

แม้ว่าอาหัสยาห์จะหนีไปถึงสะมาเรีย  แต่ก็ไม่พ้นเยฮู  คนของเยฮูเขาพบอาหัสยาห์ที่นั่น และนำมาให้เยฮูสังหารเสีย

มีคนนำศพของอาหัสยาห์ไปฝังไว้  เขาไม่ยอมทิ้งศพเหมือนกับที่เยฮูทำกับเยโฮรัม  … เพราะคิดกันว่า “อย่างไร ๆ เขาก็เป็นลูกหลานของกษัตริย์เยโฮชาฟัทที่เฝ้าติดตามพระเจ้าด้วยสุดพระทัย”

แล้วตอนนี้จะให้ใครเป็นกษัตริย์ของยูดาห์เล่า

ทางเหนือมีเยฮู ยึดอำนาจไปแล้ว  ตั้งตนเป็นกษัตริย์เรียบร้อย

แต่ทางใต้….???

ยัง  ยังมีอีกคนที่คอยโอกาสนี้มานาน  อาธาลิยาห์ มารดาของอาหัสยาห์นั่นไง….  ผู้หญิงคนนี้ มาจากราชวงศ์ของอาหับที่ชั่วร้าย และนางก็ร้ายสมกับที่มาจากราชวงศ์นี้จริง ๆ!!
ลูกชายตายไป  ไม่ได้โศกเศร้าสักนิด  เธอตั้งตนเป็นกษัตริย์และสั่งคนตามฆ่าลูกหลานในราชวงศ์ยูดาห์ทุกคน

ในเวลานั้นเอง
แต่… เยโฮชาเบอาท ราชธิดาของกษัตริย์เยโฮรัมซึ่งเป็นของราชาอาหัสยาห์ที่เพิ่งถูกสังหารไปไม่เห็นด้วย…เธออาจจะเป็นลูกของมเหสีหรือสนมคนใดคนหนึ่งของอาหัสยาห์  เธอเห็นว่า การฆ่าล้างวงศ์วานครั้งนี้ เป็นการตั้งใจที่จะไม่ให้มีเชื้อสายของราชวงศ์ยูดาห์เหลืออยู่จริง ๆ

ยิ่งกว่านั้นเธอเป็นภรรยาของปุโรหิตเยโฮดาห์   ดังนั้นเธอจึงพอเข้าใจสถานการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างดี     เธอพร้อมเสี่ยงชีวิต!!
แอบเข้าไปคว้าโยอาช  ซึ่งเป็นเด็กเล็ก ๆ  ตอนที่เขาถูกรวบรวมไปเพื่อสังหารหมู่  ไม่มีใครเห็นสิ่งที่เธอทำ  เธอนำเขาไปแอบไว้

ภาพได้รับการเอื้อเฟื้อจาก http://www.visualbiblealive.com

เมื่อสั่งประหารเด็กชายทุกคนในวงศ์วานยูดาห์  อาธาลิยาห์ก็คิดว่า สำเร็จแล้ว… ไม่มีใครมาเป็นก้างขวางคอได้อีก  ไม่มีผู้ชายในวงศ์ยูดาห์เหลืออยู่เลย!!

แต่โยอาช  เจ้าชายน้อย ถูกซ่อนตัวไว้ในที่ ๆ จะไม่มีใครพบ  มันเป็นห้องเก็บเสียงอย่างดี เป็นห้องนอนที่อยู่ในพระวิหาร  โดยเธอเอง ท่านปุโรหิต และพี่เลี้ยงคอยดูแลเจ้าชายน้อยนี้เป็นเวลา 6 ปี ….