สงครามที่ไม่อยากเจอ ๒๐-๑

2 พงศาวดาร 20:1-4

ราชาเยโฮชาฟัททรงตั้งพระทัยดีมาก ในการที่ส่งคนไปสอนประชาชนให้รู้จักทางของพระเจ้า

ในพระทัยลึก ๆ ก็ทรงคิดว่า เรื่องนี้จะทำให้บ้านเมืองสงบสุข

พระเจ้าคงจะทรงช่วย   ให้พระองค์ไม่ต้องเจอกับสงครามเหมือนอย่างที่เพิ่งเอาชีวิตไม่รอดมาไม่นานนี้

แต่…. ไม่นานนัก

ชาวโมอับ  อัมโมน และคนเมอูนี รวมตัวกันที่เอนเกดี  ทางตะวันตกของทะเลตาย

พวกเขาต้องการทำสงครามกับราชาเยโฮชาฟัท

มีผู้สอดแนมมาเฝ้าองค์ราชา

“ข้าแต่พระราชา   มีคนเป็นกองทัพใหญ่ต้องการมาสู้กับพระองค์พะยะค่ะ   ตอนนี้รวมตัวกันเหนียวแน่นที่เอนเกดี”

“จริงรึ  เจ้าแน่ใจนะ”

“พะยะค่ะ ทั้งคนอัมโมนทางตะวันออก  คนโมอับ  และชาวเมอูนี”

ราชาเยโฮชาฟัททรงรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที   พระองค์ทรงรู้ว่า ความตายด้วยน้ำมือศัตรู มันเป็นอย่างไร  และพระองค์ก็ไม่เก่งในการรบด้วย แต่..พระองค์ไม่ได้ทรงส่งผู้สื่อสารไปหากษัตริย์องค์ใด เพื่อให้มาเป็นพันธมิตร

พระองค์ไม่กลับไปหาราชวงศ์อิสราเอลให้ช่วย

ทรงทำสิ่งที่แตกต่างจากราชาอาสา   ทรงทำสิ่งที่ดีจริง ๆ  ….

ทรงมุ่งเข้าไปอธิษฐานแสวงหาพระเจ้า

ภาพจากbibleencyclopedia.com

เรียกให้คนยูดาห์เข้ามารวมตัวกัน  อธิษฐานอดอาหารทั่วทั้งแผ่นดินยูดาห์

โอ…. พระราชา  ทำไมพระองค์ไม่รีบเตรียมกองทัพก่อน   ให้คนอดอาหารเดี๋ยวก็ไม่มีแรงสู้หรอก…… หลายคนคิด  แต่พวกเขาก็ต้่องทำตามพระบัญชา

คนทั้งแผ่นดิน ร่วมใจกันขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า

เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน  ไม่มีใครกล้าคิดไปเป็นอื่น

ยิ่งกว่านั้นยังมีคนที่เดินทางเข้ามายังกรุงเยรูซาเล็มด้วย

พวกเขามาทำไมกัน??