เยเรมีย์

เยเรมีย์ 19:1-5
แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“ไป ไซซื้อเหยือกดินจากช่างปั้น แล้วนำผู้ใหญ่จากประชาชาน
ผู้ใหญ่จากบรรดาปุโรหิตไปด้วย
ไปยังหุบเขาแห่งบุตรชายฮินโนมตรงทางเข้าประตูกองเศษหม้อ
และจงประกาศคำที่เราจะบอกแก่เจ้า…

เจ้าจะกล่าวว่า
“จงฟังพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้า
โอราชาแห่งยูดาห์ และเหล่าผู้ที่อาศัยในนครเยรูซาเล็ม
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอล
ตรัสดังนี้ว่า
ดูเถิด เราจะนำวิบัติมาสู่สถานที่นี้
หูของทุกคนที่ได้ยินจะอื้อไปตาม ๆ กัน

เพราะประชาชนได้ละทิ้งเรา และทำให้สถานที่นี้เป็นมลทิน
ด้วยการถวายเครื่องบูชาแก่พระอื่น ๆ
ซึ่งตัวเขาเองบรรพบุรุษของเขา และเหล่าราชาแห่งยูดาห์ไม่เคยรู้จักมาก่อน
และพวกเขายังได้หลั่งเหลือดของผู้บริสุทธิ์ลงบนแผ่นดินนี้

ได้สร้างที่สูงแห่งเจ้าบาอัลเพื่อจะได้เผาลูกชายของพวกเขาเป็นเครื่องบูชาแก่บาอัล
ซึ่งเราไม่เคยสั่งให้ทำหรือยอมให้ทำ
เหล่านี้ไม่เคยเกิดขึ้นในความคิดของเราเลย

เยเรมีย์ 18:18-23

แล้วเขากล่าวว่า “มาเถอะ ให้เรามาวางแผนจัดการกับเยเรมีย์กัน
เพราะบัญญัติของพระเจ้าจะไม่ไมดไปจากปุโรหิต
คำปรึกษาจะไม่หมดไปจากนักปราชญ์
คำของพระเจ้าจะไม่ขาดไปจากผู้กล่าวคำ
มาโจมตีเขาด้วยลิ้น อย่าไปสนใจคำที่เขาพูดแม้แต่คำเดียว

ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงโปรดฟังคำของข้าทาสของพระองค์
ขอพระองค์ทรงฟังเสียงศัตรูเหล่านั้น

ควรหรือที่ความดีจะรับผลร้ายเป็นการตอบแทน?
แต่พวกเขาได้ขุดหลุมดักข้า
ขอพระองค์ทรงระลึกถึงวันที่ข้าทาสยืนเฝ้าต่อพระพักตร์
เพื่อทูลขอสิ่งดีให้เขา
เพื่อว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าจะหันพระพิโรธไปจากพวกเขา

ดังนั้น ขอพระองค์ทรงให้ลูกหลานของเขาเจอกับความอดหยาก
ขอทรงส่งเขาให้อยู่ใต้อำนาจดาบสังหาร
ให้ภรรยาของเขาไม่มีบุตรและกลายเป็นหญิงม่าย
ให้ผู้ชายทั้งหลายตายด้วยโรคระบาด
เด็กหนุ่ม ๆ ถูกคมดาบในสงคราม

ขอให้ได้เยินเสียงร้องอย่างหวาดหวั่นจากบ้านของพวกเขา
ยามที่พระองค์ทรงส่งโจรไปปล้นพวกเขาอย่างไม่รู้ตัว
เพราะพวกเขาขุดหลุมดักข้า และวางบ่วงดักเท้าของข้า

องค์พระผู้เป็นเจ้า … พระองค์ทรงรู้ถึงแผนฆาตกรรมของเขาทั้งหมด
ขออย่าทรงให้อภัยบาปร้ายของพวกเขา
ขออย่าทรงเอาบาปของเขาไปให้พ้นจากพระพักตร์ของพระองค์
ขอให้พวกเขาถูกพระองค์เหวี่ยงออกไป
ขอทรงจัดการกับพวกเขาในเวลาที่พระองค์ทรงพิโรธ

เยเรมีย์ 18:11-17

บัดนี้ เจ้าจงฟัง ให้กล่าวแก่คนยูดาห์และผู้ที่อาศัยในนครเยรูซาเล็มว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
ดูเถิด เรากำลังก่อให้เกิดหายนะกับเจ้า และเราได้วางแผนสู้พวกเจ้า..
จงกลับมาเถิด  กลับมาจากทางชั่วร้ายของเจ้า
จงแก้ไขทางและการกระทำของพวกเจ้า…”

แต่พวกเขากลับกล่าวว่า
‘โธ่เอ๋ย มันไร้สาระ.. เราจะทำตามแผนงานของเรา…
และทุกคนก็จะ ดื้อดึงทำตามความพอใจสิ่งชั่วร้ายของตน’

ดังนั้น พระเจ้าจึงตรัสว่า
ให้ไปถามตามชาติต่าง ๆ ว่า ใครเคยได้ยินแบบนี้บ้าง?
พรหมจารีอิสราเอลได้ทำสิ่งที่น่าสยดสยองนัก

หิมะแห่งภูเขาเลบานอนจะหายไปจากภูเขาสีรีออนรึ?
น้ำแห่งภูผา  ลำธารที่ไหลเย็นจะเหือดแห้งไปหรือ?

แต่คนของเรากลับลืมเราและหันไปถวายเครื่องบูชาแก่พระปลอม
ซึ่งทำให้พวกเขาเองสะดุดล้มในทางโบราณนั้น
กลายเป็นต้องเดินกันอยู่ข้างทาง ไม่ใช่บนถนนหลวง

ทำให้แผ่นดินสยดสยอง เป็นสิ่งที่ใคร ๆก็จุ๊ปากคุยกัน
คนที่ผ่านไปทางนั้นรู้สึกหวาดเสียวและสั่นหัวของตน
เราจะเหวี่ยงพวกเขาให้กระจายไปต่อหน้าศัตรู เหมือนกับลมตะวันออก
เราจะให้เขาเป็นหลังของเรา ไม่ใช่ใบหน้าในวันที่พวกเขาเจอความวิบัติ

เยเรมีย์ 18:1-10

พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามายังเยเรมีย์
“จงลุกขึ้น และไปยังบ้านของช่างปั้น  เราจะให้เจ้าได้ยินคำของเราที่นั่น”

ดังนั้น ข้าจึงไปยังบ้านช่างปั้นดิน และเมื่อไปถึง เขากำลังทำงานอยู่บนแท่นหมุน
ขณะนั้นเอง สิ่งที่เขากำลังปั้นเกิดเสียรูปคามือเขา
เขาจึงคิดทำมันเป็นรูปทรงอื่น   และดูเหมือนจะออกมาดี

แลัวคำขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าอีก
“โอ วงศ์วานอิสราเอลเอ๋ย
เราจะทำกับเจ้าอย่างที่ช่างปั้นผู้นี้ทำไม่ได้หรือ?”  องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
“เจ้าอยู่ในมือของเรา เหมือนกับดินที่อยู่ในมือของช่างปั้น
เจ้านะ….วงศ์วานอิสราเอล….”

“ไม่ว่าเวลาใดที่เราประกาศว่า จะถอนรากถอนโคน
หรือทำลายประเทศใด  อาณาจักรใด
และประเทศนั้นได้กลับใจจากความชั่วความบาปเพราะคำที่เรากล่าว
เราก็จะงดไม่ให้เกิดหายนะตามที่เราตั้งใจไว้
ไม่ว่าเวลาใดที่เราประกาศว่า จะสถาปนาก่อตั้งประเทศใด อาณาจักรใด
แต่หากพวกเขาได้ทำผิดต่อหน้าเรา ไม่ยอมฟังเสียงของเรา
เราก็จะงดความดีที่เราตั้งใจจะทำให้พวกเขา…”

เยเรมีย์ 17:19-23

แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าว่า

“จงไปยืนอยู่ที่ประตูเมือง  ประตูที่ราชาแห่งยูดาห์ เข้าออกเมือง
และไปยังประตูทุกแห่งของนครเยรูซาเล็ม

และกล่าวว่า ‘ จงฟังคำขององค์พระผู้เป็นเจ้า ราชาแห่งยูดาห์ และชาวยูดาห์
ชาวนครเยรูซาเล็มทั้งสิ้นที่เดินเข้าออกประตูเหล่านี้
องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสว่า

จงเอาใจใส่เพื่อรักษาชีวิตของเจ้า
อย่าแบกภาระในวันสะบาโต  หรือแบกของผ่านประตูเยรูซาเล็ม

อย่าแบกของออกจากบ้านในวันสะบาโต
และอย่าทำงานใด ๆ แต่รักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์

ตามอย่างที่เราได้บัญชาไว้กับบรรพบุรุษของเจ้า

แต่พวกเขากลับไปฟัง และไม่เอียงหูมาฟังเรา
กลับทำคอแข็งเพื่อว่า
พวกเขาจะไม่ต้องได้ยินและรับคำแนะนำของเรา…

เยเรมีย์ 17:12-18

มีบัลลังก์อันตระการสถาปนาอยู่บนที่สูงส่งมาตั้งแต่ปฐมกาล
เป็นที่ลี้ภัยของเรา

โอองค์พระผู้เป็นเจ้า ความหวังแห่งอิสราเอล
ทุกคนที่ละทิ้งพระองค์จะต้องอับอาย
คนที่หันจากพระองค์นั้นจะถูกเขียนไว้บนแผ่นดินโลก
เพราะว่า เขาได้ละทิ้งองค์พระผู้ทรงเป็นน้ำพุแห่งชีวิตเสีย….

ขอพระเจ้าทรงรักษาเรา โอ้องค์พระผู้เป็นเจ้า เพื่อข้าทาสจะได้หายป่วย
ขอทรงช่วยข้า และข้าจะรอดพ้น
เพราะพระองค์ทรงเป็นผู้ที่ข้าพระองค์สรรเสริญ

ดูเถิด พวกเขาพูดกับข้าว่า
“ไหน… พระคำขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ที่ไหน? ให้พระคำมาหาเราด้วยเถิด”

ข้ามิได้หลบเลี่ยงจากการเป็นผู้เลี้ยงของพระองค์
แต่ข้าไม่ได้ต้องการวันวิบัติ
พระองค์ทรงทราบสิ่งที่ออกมาจากปากของข้า
เพราะมันอยู่ต่อพระพักตร์ของพระองค์

ขออย่างทรงเป็นความน่ากลัวสำหรับข้าเลย
พระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าในวันร้าย ๆ

ขอให้คนที่ข่มเหงข้านั้นต้องละอาย ให้พวกเขากลัว แต่อย่าให้ข้าต้องกลัว
ขอพระเจ้าให้วันร้ายมาถึงเขา ขอทรงทำลายเขา
ด้วยความหายนะสองเท่า

เยเรมีย์ 17:7-11
แต่พระพรจะเป็นของคนที่วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้า
คนที่วางใจในพระองค์
เพราะเขาจะเป็นเหมือนต้นไม้ที่ปลูกอยู่ริมน้ำ
มันหยั่งรากลงไปข้าง ๆ ธารน้ำ
มันไม่กลัวเมื่อความร้อนส่องลงมา
เพราะใบของมันเขียวสดเสมอ
มันไม่ต้องกังวลในปีที่แห้งแล้ว เพราะมันไม่หยุดที่จะออกผล

ใจของมนุษย์นั้น ก็หลอกลวงเหนือสิ่งอื่นใด มันป่วยหนัก
ใครจะเข้าใจมันได้?

“เรา… องค์พระผู้เป็นเจ้า คือผู้ที่สืบค้นใจและทดสอบความคิด
เพื่อที่จะมอบให้แก่มนุษย์ตามหนทาง และตามผลของการกระทำของเขา”

นกกระทาที่รวบรวมลูกน้อยซึ่งตัวเองมิได้กก
ก็เหมือนกับคนที่ร่ำรวยขึ้นมาแต่ไม่ใช่จากความยุติธรรม
พอวัยกลางคนความมั่งคั่งนั้นจะหนีเขาไป
ในที่สุดเขาก็กลายเป็นคนโง่

เยเรมีย์ 17:1-6
มีการใช้ปากกาเหล็กหัวเพชรบันทึกบาปของยูดาห์
โดยสกัดมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งใจ และบนเชิงงอนของแท่นบูชาของพวกเขา

ขณะที่ลูกหลานของเขายังจำแท่นบูชาและอาเชริม
ซึ่งอยู่ข้างๆ ต้นไม้เขียวทุกต้น และบนเนินเขาสูง
บนภูเขาในที่โล่งตามชนบท
ความมั่งคั่ง และทรัพย์สมบัติทั้งสิ้นนั้น
เราจะมอบให้เป็นของริบ ถือเป็นราคาค่าบาปที่เกิดขึ้นทั้งแผ่นดินของเจ้า
เจ้าจะต้องปล่อยมือออกจากมรดกที่เราได้ให้เจ้าไว้
และเราจะให้เจ้าไปรับใช้ศัตรูของเจ้า ในดินแดนที่เจ้าไม่รู้จัก
เพราะไฟถูกจุดขึ้นเนื่องจากเราโกรธมาก
และมันจะเผาไหม้อย่างไม่รู้จบ

ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“คำแช่งสาปเป็นของคนที่ไว้ใจมนุษย์
และให้เนื้อหนังเป็นกำลังของเขา
ใจของเขาหันออกไปจากองค์พระผู้เป็นเจ้า…
เขาเป็นเหมือนพุ่มไม้ในทะเลทราย
และจะไม่เห็นความดีใดๆ เยี่ยมกรายเข้ามา
เขาจะอาศัยในส่วนที่แห้งผากแห่งถิ่นกันดาร
ในแผ่นดินเกลือที่ไม่มีคนอาศัย…

เขาเป็นเหมือนพุ่มไม้ในทะเลทราบ
และเขาจะไม่เห็นความดีใด ๆ ผ่านเข้ามา
เขาจะอาศัยในส่วนที่แห้งแล้งในถิ่นกันดาร
ในแผ่นดินเกลือที่ไม่มีคนอาศัยอยู่

เยเรมีย์ 16:14-21

“ดังนั้น ดูเถอะ จะมีวันหนึ่ง..   .”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส

“เมื่อเขาจะไม่พูดกันว่า ..
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงนำชนอิสราเอลออกมาจากอียิปต์ ทรงพระชนม์อยู่ฉันใด

แต่จะพูดว่า..องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำคนอิสราเอลออกมาจากประเทศทางเหนือ
และจากประเทศที่พระองค์ทรงขับไล่ให้เขาไปอยู่ ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด
เพราะเราจะนำพวกเขากลับมาในแผ่นดินที่เราได้มอบให้บรรพบุรุษของเขา

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“ดูเถิด เราจะส่งชาวประมงจำนวนมากมา และพวกเขาจะจับเขาทั้งหลาย
หลังจากนั้นเราจะส่งนายพรานจำนวนมากมา  และเขาจะตามล่าพวกเขา
จากภูเขาทุกลูก เนินเขาทุกแห่ง จะตามล่าเขาให้ออกมาจากซอกหินผา

เพราะเราจับตาดูทางของเขา มันไม่ได้ซ่อนไว้จากเราเลย
เขาไม่สามารถซ่อนความผิดให้พ้นจากสายตาของเราได้

และเราจะตอบสนองการล่วงละเมิดของเขาเป็นสองเท่า
เพราะพวกเขาได้ทำให้แผ่นดินของเราเป็นมลทิน
ด้วยเศษซากของรูปเคารพอันน่าสะอิดสะเอียน และทำให้มรดกของเรา
เปรอะเปื้อนไปด้วยความน่าเกลียดน่าชังของพวกเขา

“โอ… องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นกำลังและป้อมปกป้องภัย
ทรงเป็นที่ลี้หลบภัยในยามยากลำบาก
ประชาชาติทั้งหลายจะมาหาพระองค์
จากสุดปลายแผ่นดินโลก และกล่าวว่า
..บรรพบุรุษของเรามิได้รับมรดกอื่นใดนอกจากคำมุสา
มันเป็นสิ่งไร้ค่าซึ่งไม่มีประโยชน์อันใดเลย

มนุษย์สามารถสร้างพระให้ตัวเองได้หรือ?
อย่างนั้นไม่ใช่พระเจ้า

ดังนั้น ดูเถิด เราจะทำให้พวกเขารับรู้
ครั้งนี้ เราจะทำให้เขาได้รู้ถึงอำนาจและฤทธานุภาพของเรา
พวกเขาจะรู้ว่า นามของเราคือ
องค์พระผู้เป็นเจ้า!

เยเรมีย์ 16:8-13

เจ้าอย่าเข้าไปในบ้านที่มีงานเลี้ยง
อย่าเข้าไปกินดื่มในหมู่พวกเขา

องคืพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้
“ดูนะ  ต่อหน้าต่อตาพวกเจ้า  เจ้าจะเห็นเราเอาเสียงแห่งความรื่นเริง
เสียงแห่งความยินดี รวมถึงเสียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวออกไป…
และเมื่อเจ้าบอกคำเหล่านี้แก่ประชากร   เขาจะกล่าวแก่เจ้าว่า
.. เหตุใดองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงประกาศโทษยิ่งใหญ่แก่เรา?
เราทำผิดอะไรหรือ?
เราทำบาปต่อพระองค์อย่างไรหรือ?

เจ้าจงกล่าวกับพวกเขาว่า

“บรรพบุรุษของเจ้าได้ละทิ้งเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
และยังได้ติดตามไปปรนนิบัติรับใช้พระอื่น ๆ
และไม่ได้รักษาบัญญัติของเรา
และเพราะพวกเจ้าได้ทำสิ่งที่ร้ายแรงยิ่งกว่าบรรพบุรุษของเจ้า
เพราะดูเถอะ  พวกเจ้าทุกคนได้เดินตามใจดื้อดึงชั่วรัายของตัวเอง
ปฏิเสธไม่ยอมฟังเราเลย

ดังนั้น จากแผ่นดินนี้…
เราจะเขวี้ยงเจ้าออกไปสู่แผ่นดินที่เจ้าและบรรพบุรุษของเจ้าไม่เคยรู้จักมาก่อน
และที่นั่น เจ้าจะได้ปรนนิบัติพระเหล่านั้น ทั้งวันทั้งคืน
เพราะเราจะไม่แสดงความชื่นชมในตัวเจ้าเลย

เยเรมีย์ 16:1-7

พระคำของพระเจ้ามาถึงข้าอีก …
“เจ้าจะต้องไม่มีภรรยา และไม่มีลูกชายลูกสาวในสถานที่นี้

เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเรื่องลูกชายและลูกสาวที่เกิดในสถานที่นี้
ถึงบรรดาแม่ที่ต้องคลอดลูกเหล่านั้น
ถึงบรรดาพ่อที่ให้กำเนิดแก่เขาในแผ่นดินนี้

พวกเขาจะตายด้วยโรคร้าย
จะไม่มีใครคร่ำครวญถึงเขา

จะไม่มีการฝังศพพวกเขา
ศพของพวกเขาจะเป็นเหมือนมูลสัตว์กระจายอยู่บนผิวดิน
พวกเขาจะพินาศด้วยดาบ ด้วยความอดอยาก
ศพของพวกเขาจะกลายเป็นอาหารของเหล่านกในอากาศ และสัตว์ต่างๆ บนแผ่นดิน

เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
“อย่าเข้าไปในบ้านที่กำลังเศร้าโศก
อย่าเข้าไปอาลัยอาวรณ์พวกเขา
เพราะเราได้เอาสันติสุข ความรักมั่นคง และความเมตตาออกไปจากพวกเขา”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส

ทั้งคนที่ยิ่งใหญ่และคนที่ต่ำต้อยจะตายในแผ่นดินนี้
ศพของพวกเขาจะไม่ได้ฝัง  ไม่มีใครอาลัยถึงเขา
ไม่มีใครเชือดเนื้อเถือหนังหรือโกนศีรษะอาลัยเขา

จะไม่มีใครอบขนมปังให้กับคนที่มาไว้ทุกข์เพื่อปลอบใจเรื่องคนที่ตายไป
จะไม่มีใครให้เขาดื่มน้ำแห่งการปลอบโยนเพื่อพ่อแม่ของพวกเขา

เยเรมีย์ 15:16-21

เมื่อข้าได้พบพระวจนะของพระองค์
ข้าก็กินมันเสีย และพระคำนั้นกลายเป็นความยินดีของข้า
เป็นความชื่นชมในหัวใจ
เพราะข้าถูกเรียกตามพระนามของพระองค์

ข้ามิได้นั่งอยู่ในหมู่คนที่สนุกสนานร่าเริง
ข้าไม่ได้มีความสุข  ข้านั่งอยู่เพียงผู้เดียว
เพราะพระหัตถ์ของพระองคือยู่เหนือข้า
เพราะพระองค์ทรงทำให้ข้ามีแต่ความโกรธเกรี้ยว

เหตุใดข้าจึงเจ็บปวดไม่หยุดหย่อน
แผลของข้านั้น รักษาไม่หาย
มันไม่ยอมรับการบำบัดใด ๆ
พระองค์จะทรงเป็นเหมือนธารน้ำที่หลอกลวงข้า
เป็นน้ำที่ไม่เป็นประโยชน์หรือ?

ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าจึตรัสว่า
“หากเจ้ากลับมา  เราจะฟื้นเจ้าสู่สภาพดี
และเจ้าจะยืนอยู่ต่อหน้าเรา
หากเจ้าพูดสิ่งที่มีค่า ไม่ใช่สิ่งที่ไร้ค่า
เจ้าก็จะเป็นเหมือนปากของเรา พวกเขาจะหันมาหาเจ้า
แต่เจ้าจะไม่หันไปหาพวกเขา

และเราจะทกให้เจ้าเป็นเหมือนกำแพงป้อมทองเหลือแก่คนเหล่านี้
พวกเขาจะสู่เจ้า แต่ไม่มีทางชนะเจ้าได้
เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อช่วยเจ้าและช่วยกู้เจ้า
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้

เราจะนำเจ้าออกมาจากแผ่นดินของคนชั่วร้าย
และไถ่เจ้าออกมาจากเงื้อมมือของคนเหี้ยมโหด

เยเรมีย์ 15:10-15

แม่ของข้า วิบัติแก่ข้าที่แม่ได้เกิดข้ามา
ข้าเป็นคนที่ทำให้เกิดการต่อสู้ชิงดีกันทั้งแผ่นดิน
ข้าไม่ได้ให้ยืม ข้าไม่ได้ยืมใคร แต่ทุกคนก็แช่งข้า

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“เรามิได้ให้เจ้าเป็นอิสระก็เพื่อสวัสดิภาพของพวกเขาหรือ?
เราไม่ได้ร้องขอแมตตาจากศัตรูเพื่อเจ้า ในยามยากลำบาก ในยามที่เจ้าเดือดร้อนหรือ?
จะมีใครหักเหล็กได้   เหล็กและทองสัมฤทธิ์ที่มาจากทิศเหนือ?

เราจะมอบความมั่งคั่ง ทรัพย์สมบัติของเจ้า
ให้เป็นของที่พวกเขาริบไปโดยไม่คิดมูลค่า เพราะเจ้าได้ทำบาป
เราจะให้เจ้าต้องรับใช้ศัตรูในดินแดนที่เจ้าไม่รู้จัก
ที่เป็นอย่างนี้เพราะเราโกรธ… ไฟที่เราก่อขึ้นมานั้นจะเผาตลอดไป

ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า  พระองค์ทรงทราบ
ขอทรงระลึกถึงข้าทาส และขอเสด็จมาเยี่ยมเยียนข้าด้วย
ขอทรงแก้แค้นผู้ที่ข่มเหงข้าทาสของพระองค์ด้วย
ขอโปรดอย่าเอาข้าทาสไป   เพราะพระองค์ทรงอดกลั้นพระทัย
ขอทรงรู้ว่า ข้าทาสจะทนรับการติเตียนเพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์

เยเรมีย์ 15:5-9

แล้วใครจะสงสารเจ้า โอเยรูซาเล็ม?
ใครจะโศกเศร้าเพื่อเจ้า?
ใครจะหันมาถามไถ่ความเป็นไปของเจ้า?

เจ้าได้ปฏิเสธไม่ยอมรับเรา   องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส

เจ้าเอาแต่ถอยหลัง…

ดังนั้น เราจึงยื่นมือของเราต่อสู้กับเจ้าและทำลายเจ้า
เราเบื่อกับการผ่อนผันให้เจ้าแล้ว

เราได้ฝัดร่อนพวกเขาด้วยคราดฝัด ณ ประตูเมืองทั้งหลาย
เราทำให้เขาต้องเสียใจเพราะเสียคนในครอบครัว
เราได้ทำลายคนของเรา
เขาไม่ยอมหันกลับจากการกระทำชั่วของเขา

เราทำให้เขามีหญิงม่ายเพิ่มขึ้นจำนวนมากกว่าทรายในทะเล
เวลาเที่ยงวัน เรานำผู้ทำลายมาสู้กับบรรดาแม่ของชายหนุ่ม
เราได้ทำให้ความทุกข์ระทมและความกลัวมาถึงเขาอย่างทันควัน

ผู้หญิงที่มีลูกเจ็ดคนก็อ่อนกำลัง เป็นลมไป
ดวงอาทิตย์ของเธอตกทั้ง ๆ ที่ยังวันอยู่
เธอต้องอับอายขายหน้า
ที่เหลือนั้นเราจะมอบให้กับดาบของศัตรู”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้