2 พงศาวดาร 24:1-7
ราชาโยอาช… มีพระมารดานามว่า ศิบิยาห์ พระองค์เริ่มปกครองประเทศเป็นทางการเมื่อทรงอายุเพียง 7 ปี! เป็นไปได้อย่างไรที่เด็กอายุแค่นี้จะปกครองประเทศที่มีคนอายุมากกว่า และมีประสบการณ์ในชีวิตมากกว่า
ไม่ใช่ว่าราชาโยอาชจะทรงทำทุกอย่างตั้งแต่ต้น เมื่อทรงเริ่มนั้น พระองค์ก็ต้องเรียนรู้วิชาการ และทุก ๆ อย่างที่เป็นหน้าที่ขององค์กษัตริย์
ผู้ที่ดูแลให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเรียบร้อยคือ ปุโรหิต เยโฮยาดานั่นเอง
และราชาโยอาชก็เป็นผู้ที่เชื่อฟังท่านเยโฮยาดา ทำสิ่งที่ดีตามน้ำพระทัยของพระเจ้า ท่านเยโฮยาดาก็เป็นเหมือนผู้ปกครองประเทศและกษัตริย์กลาย ๆ โดยมีขุนนางข้าราชการช่วยในการปกครองให้เป็นปกติ
ราชาโยอาชมีมเหสี สององค์ ซึ่งท่านเยโฮยาดาเป็นผู้มองดูว่า ใครเป็นสาวน้อยที่เหมาะกับการเป็นราชินี … และก็จัดการทุกอย่างให้ด้วย และในที่สุดราชาโยอาชก็มีโอรส ธิดาหลายองค์ ดูเหมือนว่า ทุกอย่างน่าจะกลับสู่สภาพที่ดี
ต่อมาเมื่อทรงโตขึ้น และทรงปกครองด้วยพระองค์เอง ราชาโยอาชทรงเห็นว่า พระวิหารของพระเจ้านั้นต้องมีการซ่อมแซมเพราะว่า ทรุดโทรมมากเหลือเกิน และราชินีอาธาลิยาห์ และโอรสของพระนางเองก็ได้เอาสิ่งของต่าง ๆ ในพระวิหารนั้นไปถวายจ้าวบาอัลเสียด้วย ดังนั้น ในพระวิหารก็ไม่มีของใช้ครบครันเหมือนคราวที่ราชาซาโลมอนทรงสร้าง
พระองค์จึงทรงเรียกประชุมทั้งปุโรหิตและเลวี ซึ่งมีหน้าที่ดูแลพระวิหารโดยตรง
“ขอให้เจ้าทั้งหลายออกไปตามหัวเมืองต่าง ๆ ในยูดาห์ ให้เจ้าจัดว่าใครต้องไปที่ไหน เก็บเงินจากคนอิสราเอลเพื่อว่า เราจะได้ซ่อมแซมพระวิหารของพระเจ้า ขอให้พวกเจ้ารีบทำให้เสร็จโดยเร็ว”
แต่…
เกิดปัญหา
คนเลวีมาเข้าเฝ้าพระราชา แล้วก็ออกไปโดยไม่สนใจจะทำตามคำบัญชาของพระองค์แม้แต่น้อย
“รอก่อนก็ได้ ไม่ต้องรีบหรอก”
“พระราชาทรงใจร้อนเกินไป แหม เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ทำไมต้องมารีบด่วนกันตอนนี้”
พวกเขาอยู่อย่างเช้าชามเย็นชามนานเกินไป
ไม่ได้คิดที่จะทำอะไรให้ดีขึ้น
ไม่ได้คิดอยากจะพัฒนา แต่พอใจกับการอยู่ไปวัน ๆ ยังไง ๆ ก็มีกิน…
พระราชาทรงรออยู่ แต่ก็ไม่เห็นอะไรเกิดจึง จึงทรงปรึกษาท่านเยโฮยาดา
“ทำไมท่านจึงไม่จัดให้คนเลวีนำส่วยตามคำสั่งของท่านโมเสส เข้ามาในพระวิหารเล่า? จริง ๆ แล้ว ถ้าประชาชนช่วยกันตามที่มีกฎ พระวิหารก็จะได้รับการซ่อมแซม เป็นที่ถวายพระเกียรติแด่พระเจ้ามากกว่านี้”
ตอนนั้นเองท่านเยโฮยาดาก็ไม่ได้คิดอะไรมากเรื่องการซ่อมพระวิหาร เพราะท่านมีภาระเรื่องพระราชา และบ้านเมืองมากพอ การคิดซ่อมพระวิหารเป็นมาจากพระองค์เอง….
“จริงซินะ… สิ่งที่พระราชากำลังจะทำนั้น ดีจริง… ทำไมเราจึงไม่ใส่ใจ” ท่านเพิ่งจะคิดออก
