เยเรมีย์ 4:19-22
เจ็บ แสนเจ็บปวด ข้าบิดตัวด้วยความรวดร้าว
โอ.. กำแพงใจของข้า ใจข้าเต้นไม่เป็นส่ำ
ข้าไม่อาจนิ่งเงียบอยู่ได้ เพราะได้ยินเสียงแตรศึก เสียงตะโกนให้เข้าสงคราม…
ความย่อยยับครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งประเทศถูกทิ้งให้ปรักหักพัง
ทันใดนั้น กระโจมของข้าก็ถูกทำลาย ผ้ากระโจมขาดวิ่นในพริบตา
นานเท่าไรที่ข้าจะต้องเห็นธงของสงคราม?
นานเท่าไรที่ข้าจะต้องฟังเสียงแตรศึก?
เพราะคนของเรานั่นโง่เขลา พวกเขาไม่รู้จักเรา
เป็นเด็กที่ไร้ปัญญา ไม่มีความเข้าใจ
เก่งแต่ทำชั่ว ที่จะทำดีนั้น หารู้ไม่!
เยเรมีย์ 4:11-18
ในเวลานั้น คนเหล่านี้และเยรูซาเล็มจะได้ยินคำกล่าวว่า
“ลมร้อนจากที่สูงโล่งในทะเลทราย พัดมายังลูกสาวของประชากรของเรา
ไม่ใช่เพื่อฝัดร่อน หรือทำความสะอาด มันเป็นลมแรงเต็มที่มาจากเรา
และเวลานี้ เราคือผู้ที่จะตัดสินพิพากษาพวกเขา
ดูเถิด เขามาเหมือนกับเมฆ และรถม้าศึกของเขาก็เป็นเหมือนพายุหมุน
ม้าของเขานั้นวิ่งเร็วยิ่งกว่าอินทรี วิบัติแก่พวกเรา เพราะเราถูกทำลายเสียแล้ว
โอ เยรูซาเล็ม จงล้างใจของเจ้าให้หมดจดจากความชั่วร้ายเสีย เพื่อว่าเจ้าจะได้รอด
นานเท่าไรที่เจ้าจะปล่อยให้ความคิดชั่ววนเวียนอยู่ในตัวเจ้า?
เพราะมีเสียงประกาศจากดาน และเสียงประกาศก้องถึงความทุกข์ยากจากภูเขาเอฟราอิม
เตือนประเทศต่าง ๆ แจ้งให้เยรูซาเล็มรู้ว่า เขากำลังมา
“เขาจะล้อมเข้ามาจากแดนไกล พวกเขาตะโกนก้องเข้าใส่หัวเมืองต่าง ๆ ของยูดาห์
พวกเขาล้อมเมืองเหล่านั้นไว้ราวกับผู้เฝ้านา ไม่ให้หนีออกไปได้ เป็นเพราะอิสราเอลได้ดื้อดึงต่อเรา” องค์พระเป็นเจ้าประกาศ
ทางของเจ้า พฤติกรรมของเจ้า ได้นำสิ่งนี้มาเหนือเจ้า นี่เป็นเคราะห์กรรมที่ขมขื่นลึกลงไปในขั้วหัวใจ!
เยเรมีย์ 4:5-8
จงประกาศในยูดาห์ และแจ้งให้ชาวเยรูซาเล็มรับรู้
“เป่าแตรให้ทั่วทั้งแผ่นดิน ร้องเสียงดัง กล่าวว่า
‘จงรวมตัวกัน และให้เราไปยังบรรดาเมืองที่มีป้อม’
จงตั้งธงเตือนศิโยน ให้ทุกคนหนีไปหาที่ปลอดภัย อย่าอยู่กับที่
เพราะว่า เราจะนำหายนะมาจากทางเหนือ เป็นวิบัติที่ยิ่งใหญ่นัก
สิงโตได้ออกมาจากดงหนามของมัน ผู้ทำลายล้างประชาชาติได้ออกมาแล้ว
เขาออกมาจากที่ของเขา เพื่อทำให้ดินแดนของเจ้ากลายเป็นที่ร้างเปล่า
เมืองทั้งหลายจะกลายเป็นซากปรักหักพังไม่มีคนอาศัยอยู่
เพราะเหตุนี้ เจ้าจงสวมเสื้อกระสอบ คร่ำครวญโหยไห้
เพราะว่าความโกรธเกรี้ยวขององค์พระเป็นเจ้าไม่ได้หันไปจากเรา”
“ในวันนั้น” พระเป็นเจ้าตรัส “ผู้กล้าจะทำให้กษัตริย์และข้าราชการ
เหล่าปุโรหิตจะตกใจและผู้กล่าวคำของพระเจ้าก็จะตะลึง …
และข้ากล่าวว่า “อา… ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้ทรงลวงคนเหล่านี้ และเยรูซาเล็ม
ว่า ..เจ้าทั้งหลายจะอยู่อย่างมีความสุข..
ในขณะที่จริง ๆ แล้ว ดาบกำลังมาถึงชีวิตของพวกเขา!”
พระเจ้าทรงบอกให้เรียกคนเข้ามารวมกันในเมืองใหญ่ การเป่าแตรเป็นการเรียกรวมพลและเข้ามาตั้งหลักกันในเมืองที่มีป้อม
เมื่อใช้ธงเรียกเตือนแสดงว่า กำลังจะมีผู้เข้ามาโจมตี พวกเขาจะต้องหาที่กำบัง หนีให้ทัน สงครามนี้ไม่ใช่เรื่องของมนุษย์ แต่พระเจ้าทรงส่งเขามาจัดการคนของพระองค์
ศัตรูนั้นเหมือนสิงโตเพื่อออกมาทำลาย สิงโตนี้คือ บาบิโลนนั่นเอง คนทุกชนชั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งชนชั้นสูงจะตกใจ ไม่นึกว่าสิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้น เป็นเพราะมีผู้กล่าวคำเท็จมาลวงพวกเขาว่า พวกเขาจะไม่เป็นอันตราย จะอยู่อย่างสบาย ตรงนี้เองที่เยเรมีย์พูดเหมือนว่า พระเจ้าลวงคนของพระองค์ เปล่าเลย แต่เป็นคนกล่าวคำเท็จที่พวกเขาชอบฟังต่างหาก
เยเรมีย์ 4:1-4
“โออิสราเอล หากเจ้าจะกลับมาหาเรา เจ้าก็จงกลับมาเสียที”พระเจ้าตรัส
“ถ้าเจ้าเอาสิ่งที่น่าชังออกไปให้พ้นเรา และไม่เตลิดไปจากเราอีกต่อไป
และหากเจ้าสาบานในความจริง ในความยุติธรรม และในความเที่ยงธรรมว่า
.. ตราบเท่าที่พระเป็นเจ้ายังทรงดำรงอยู่ ..
แล้วประชาชาติทั้งหลายต่างจะให้พรกันและกันในพระนามของพระองค์
และพวกเขาก็จะยกย่องพระองค์”
เพราะพระเป็นเจ้าตรัสแก่คนแห่งยูดาห์ และคนชาวเยรูซาเล็มว่า
“ให้เจ้าทุบดินที่ไถไว้จนแตก และอย่าหว่านเมล็ดพืชลงกลางหนาม
บุรุษแห่งยูดาห์ และชาวเมืองเยรูซาเล็มเอ๋ย
จงเข้าสุหนัตถวายแด่พระเจ้า จงตัดหนังปลายหัวใจของเจ้า
มิฉะนั้น ความกริ้วของเราจะระเบิดออกมาอย่างไฟ
และเผาไหม้ลามไปโดยที่ไม่มีใครจะดับได้
เป็นเพราะความชั่วแห่งพฤติกรรมทั้งหลายของเจ้า
เยเรมีห์ 3:19-25
“ข้ากล่าวว่า เราจะจัดให้เจ้าอยู่ท่ามกลางลูกชายของเราได้อย่างไร?
จะให้แผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์ ให้เป็นมรดกที่สวยงามที่สุดในบรรดาประชาชาติทั้งปวง
และเราคิดว่า เจ้าจะเรียกเราว่า ‘พ่อ’ และจะไม่เลิกติดตามเราเลย
แต่.. ก็เหมือนกับภรรยานอกใจที่ทิ้งสามีของเธอไป เจ้าเองก็ทรยศต่อเรา .. โอ คนอิสราเอล “ พระเจ้าตรัส
ได้ยินเสียงจากที่สูงบนภูเขา เป็นเสียงร่ำไห้และร้องขอของลูกหลานอิสราเอล
เพราะว่า พวกเขาได้บิดเบือนหนทางของตน พวกเขาลืมพระผู้เป็นเจ้าของเขา
“กลับมาเถอะ ลูกชายที่ไม่ซื่อสัตย์
เราจะรักษาความอสัตย์ของเจ้า”
“ดูเถอะ พวกเรากลับมาหาพระองค์ เพราะว่า พระองค์ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา …
จริง ๆ แล้ว เนินเขา เหล่านั้น และพิธีบูชายัญอันลามกบนภูเขานั้น เป็นเพียงภาพลวงตา
ความจริงแล้ว องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราเป็นความรอดพ้นของอิสราเอล
ตั้งแต่ที่เราเป็นเด็กมา ความน่าละอายได้กลืนกินสิ่งที่บรรพบุรุษของเราได้ออกแรงสร้างมา
ฝูงแกะและฝูงสัตว์ บรรดาลูกชายและลูกสาว
ให้เรานอนลงด้วยความละอาย และให้ความไร้เกียรติของเรานั้นคลุมตัวเราไว้
เพราะว่าเราได้ทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา เราและบรรพบุรุษของเรา
ตั้งแต่ที่เราเป็นเด็กมาจนกระทั่งทุกวันนี้
และเราไม่ได้เชื่อฟังพระสุรเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา
